رویکرد های پیشگیرانه از زخم بستر؛ مرور سیستماتیک

چکیده

مقدمه: زخم های فشاری مشکل بالقوه ای در بیماران بی حرکت به خصوص بیماران مراقبت های ویژه است که باعث عوارض جسمی، روانی، اقتصادی بسیاری شده و حتی می تواند منجر به دعاوی قضایی گردد. از اینرو توجه به ریسک فاکتورهای زخم فشاری می تواند یک روش سودمند جهت شناسایی بیماران دارای خطر بالا به منظور پیشگیری از گسترش چنین زخم هایی باشد. این مطالعه با هدف ارتقای روش های پیشگیرانه و انتخاب بهترین راه های پیشگیری از میان روش های موجود انجام گردیده است.

روش مطالعه: مطالعه حاظر مروری  بر روش های پیشگیری از زخم بستر است که با کامات کلیدی prevention، pressure ulcer، با تمرکز بر سه روش تغییر پوزیشن، وسایل کاهنده فشار و تغذیه از پایگاه های جستجوی مقالات  PubMed،   Scholar Google در بین سال های 1983 تا 2012 صورت پذیرفته است.

یافته ها: بی حرکتی مهمترین ریسک فاکتور مرتبط با گسترش زخم بستر است. روش های کاهش فشار را می توان به مولفه هایی همچون  استفاده از وسایل محافظتی کاهنده فشار و نیز تغییر پوزیشن تقسیم بندی کرد. تغییر پوزیشن نکته اصلی در اغلب پروتکل های پیشگیری از زخم های فشاری است که اغلب چرخاندن بیمار هر 2 ساعت را پیشنهاد می نمایند. با استفاده از استراتژی های کاهنده فشار از قبیل کاربرد انواع تخت و سطوح مناسب، کاهش قابل ملاحظه در بروز زخم فشاری تا حد 60 درصد مشاهده گردیده است. همچنین رابطه بین دریافت تغذیه و پیشگیری از زخم های فشاری اغلب مورد توجه قرار می گیرد، ولی شواهد کافی از آن موجود نمی باشد.

نتیجه گیری: با توجه به اینکه زخم های فشاری در نتیجه آسیب موضعی به  پوست و بافت های زمینه ای بدلیل دوره های بلند مدت فشار مداوم، یا ترکیبی از فشار و یا سایش پوست ایجاد می شوند ، بنابراین استراتژی های پیشگیری از این زخم ها نیز باید بدنبال کاهش و یا حذف موارد مذکور و نیز تغذیه مناسب باشند .