ویژگیهای اختلال بیش فعالی در بزرگسالان

پرسش: من خیلی در انجام کارها بی دقت و بی حوصله ام و تا حالا فکر میکردم از تنبلیمه اما اخیرا متوجه شدم که ممکنه به دلیل بیش فعالی باشد و به همین دلیل خیلی از درسهایم و از زندگیم عقب افتادم خواهش میکنم اگه ممکنه کمکم کنید.

 اگر شما واقعا علائم بیش فعالی را داشته باشید نیاز دارید تا هم درمان دارویی داشته و هم راهکارهای رفتاری را به کار بندید. بیش فعالی معمولا در دوران کودکی بروز پیدا می کند و در برخی مواقع به بزرگسالی هم کشیده می شود. علایمی چون مشکل توجه و تمرکز، بی نظمی، رفتارهای تکانشی و بدون فکر، بی ثباتی هیجانی و ... باعث مشکلاتی در زندگی فرد شده و عملکرد او را در این حوزه های مهم که برای یک زندگی خوب و لذت بخش لازم است، تحت تأثیر قرار می دهند:

- تطابق شغلی و کاری

- عملکرد تحصیلی

- عملکرد در روابط صمیمی (روابط با فامیل و دوستان، ازدواج)

ویژگی های اختلال بیش فعال ـ کم توجهی در بزرگسالان چیست؟

1. نقص توجه و تمرکز:

این نقص بخصوص برای دانشجویان مشکل زا خواهد بود. این افراد در توجه و تمرکز هنگام مطالعه و انجام امور روزمره مشکل دارند، زمانی که مشغول خواندن هستند به رویا فرو می روند، دقایق سپری می شود و آنها هنوز در همان صفحه اول در جا می زنند. مشکل عدم توجه و تمرکز باعث می شود که فرد وسایل کوچک مورد نیازش را گم کند و نداند آنها را کجا گذاشته است، مثل کلید، سوئیچ، خودکار، کیف و ... و مرتب دنبال وسایل می گردد. نمی تواند مکالمات (سخنرانی، صحبت طرف مقابل، برنامه تلویزیون) را گوش دهد و در این زمان ها حواسش متوجه موضوع دیگری است.

2. مشکلات حرکت:

مثل بیقراری هنگام نشستن و سرپا ایستادن، توانایی های ورزشی ضعیف تر، دست خط بد، اینها بیشتر سرپا هستند تا نشسته. در هنگامی که مجبور به نشستن هستند احساس بیقراری دارند و با پا یا دست خود ضرب می گیرند.

3. رفتارهای تکانشی و بدون فکر:

فرد خیلی ناگهانی بدون مقدمه، بدون فکر کردن و بررسی عواقب پیامدهای رفتاری را انجام می دهد یا حرفی را می زند در نتیجه به علت سخنان نسنجیده ممکن است منجر به رنجش دیگران شود. یا حرفی را بزند، شوخی کند که مناسب جمع نیست و بعد از آن پشیمان شود. تصمیم گرفتن بدون فکر و عمل کردن به آن باعث می شود که عجولانه ازدواج کند، عجولانه طلاق بگیرد، عجولانه شغل خود را ترک کند، استعفا دهد یا عوض کند، بی محابا رانندگی کند، تصادفات منجر به جرح داشته باشد و .....

این علامت در نوجوانان منجر به بروز رفتارهای پر خطری مثل مصرف مواد مخدر، وارد شدن به ارتباطات جنسی محافظت نشده، رانندگی های پر خطر و ... می شود.

4. بی نظمی:

اتاق و میز کار او نامنظم و به هم ریخته است، هیچ چیزی در جای خودش قرار ندارد برای پیدا کردن یک کپی، مدرک و یا پرونده مورد نیاز مجبور است ساعت ها بگردد، دیگران او را شلخته و بی نظم توصیف می کنند، دیر سر کار حاضر شود، چند کار را همزمان شروع می کند آنها را به اتمام نرسانده، سراغ کار و برنامه دیگری می رود. کمد، لباس ها، و تخت و اتاق او نامرتب و به هم ریخته است.

5. مشکل در روابط بین فردی:

روابط او با اطرافیان، دوستان و اعضای خانواده تحت تاثیر علایم بیماری است. به خاطر حرفها، شوخی های نسنجیده، برخوردهای تند و بدون فکر اکثر دوستان و اطرافیان خود را می رنجاند، بخاطر مشکل عدم توجه و تمرکز و فراموشکاری ممکن است نتواند به وعده و قول خود عمل کند.

6. هیجانی بودن:

زود رنج و حساس است، زود از کوره در می رود، زود آرام می شود، با کوچکترین تحریکی خشمگین می شود و واکنش نشان می دهد، خلق او مرتب تغییر پیدا می کند. گاهی سر حال و شاداب و گاهی غمگین، ناراحت و در خود فرو رفته است. بتدریج که سن افزایش می یابد و شخص از دوران کودکی وارد نوجوانی و بزرگسالی می شود، بالا رفتن های خلق کمتر می شود و ما بیشتر خلق افسرده، عصبی و مضطرب را در او می بینیم.

7. عدم تحمل استرس:

نسبت به استرس های معمول زندگی واکنش و پاسخ های شدید و غیرمعمول می دهد.

این بیماری روی عملکرد شخص در موارد زیر تاثیر می گذارد:

1) پیشرفت تحصیلی:

ADHD ها برای رسیدن به چنین اهدافی در زندگی مشکل دارند آنها معمولاً:

 3-2 سال کمتر از گروه کنترل تحصیل می کنند.

در دبیرستان بیشتر مردود می شوند.

کمتر وارد دانشگاه می شوند و یا کمتر آن را به اتمام می رسانند.

2) تطابق شغلی و کاری:

بالغین ADHD بیشتر شغل خود را عوض می کنند. اغلب در دو شغل کار می کنند که این روشی برای سازگاری با احساس بیقراری و عصبی بودن آنها است در زمان هایی که فعالیتی ندارند و حوصله آنها سر می رود.

به طور کلی در کفایت و کارایی شغلی، استقلال در کار، تکمیل کردن کارها و وظایف و کنار آمدن با کارفرما و رئیس خود مشکل دارند. در سنین پایین تر وارد کار می شوند، زود شغل خود را عوض می کنند، احتمال اخراج شدن، بیکاری و ترک شغل در آنها بیشتر است.

آنها عمدتاً شغل هایی را انتخاب می کنند که فعالیت و حرکت بیشتری داشته باشد، وضعیت شغلی اینها بلاشک تحت تأثیر پیشرفت آموزشی و تحصیلی پایین تر آنهاست.

3) روابط صمیمی:

اکثراً در روابط با دوستان، اطرافیان و خانواده تعارض و استرس را تجربه می کنند. اعتماد به نفس پایین، تجربه شکست های مزمن، اختلال توجه و تمرکز، رفتارهای تکانشی و بدون فکر، بی ثباتی هیجانی، تحمل پایین ناکامی، کله شقی، سوء مصرف مواد و سایر مشکلات تأثیر منفی بر روابط بین فردی آنها دارد.

ممکن است بطور تکانشی تصمیم به ازدواج یا طلاق بگیرند. میزان طلاق و جدایی در اینها بیشتر است. هر چند یک همسر حمایتگر و صبور از زندگی با یک فرد ADHD رنج می برد و دچار خستگی و فرسودگی می شود اما وجود او می تواند خیلی در روند درمان بیمار کمک کننده باشد.

4) والد بودن:

در مورد نقش والد بودن بزرگسالان مبتلا به ADHD باید گفت آنها والدینی صبور، قاطع و با روش انضباطی ثابت نیستند. زود از کوره در می روند، فرزندشان را بطور نامناسب تنبیه می کنند، بعد پشیمان می شوند و می خواهند رفتار نامناسب خود را جبران کنند. در نتیجه ثبات در روش های انضباطی خود ثبات ندارند.

5) سایر مشکلات:

ریسک اختلال شخصیت ضد اجتماعی و مصرف الکل، سیگار و سایر مواد مخدر در اینها بالاتر از جمعیت عمومی است. احتمال ابتلاء آنها به بیماری افسردگی، اضطراب بیشتر است، روابط جنسی را نسبت به همسالان خود در سنین پایین تر شروع می کنند، کمتر به مراقبت از خود و استفاده از روش های ضد بارداری توجه دارند، حاملگی زود هنگام و در سنین پایین در آنها بیشتر است، بیماری های مقاربتی جنسی در آنها بیشتر است، بیشتر از بقیه برابر بررسی HIV (ایدز) تست می شوند و مورد آزمایش قرار می گیرند.

تصادفات اتومبیل که منجر به جرح و آسیب های بدنی شود در اینها بیشتر است. مشکلات توجه و تمرکز و تکانشگری، رانندگی اینها را بی محابا و پرخطر می کند. ولی شاید برای شما این سوال مطرح شود که آیا همه کودکان ADHD دچار چنین سرنوشتی در دوران بزرگسالی می شوند؟ در پاسخ به این سوال باید به چند نکته اشاره کرد:

- معمولا تا سن 12-11 سالگی پر تحرکی واضحاً بهبود می یابد اما مشکلات توجه و تمرکز بخصوص و مشکلات رفتارهای تکانشی ادامه پیدا می کند.

- درصدی از بیماران ADHD به دوران بلوغ که می رسند خوب می شوند ولی در اکثر موارد این بیماری یک بیماری طول عمر است هر چند ممکن است نمود بیرونی علایم تغییراتی کند. در صورت تشخیص و درمان به موقع بیمار می توان از بسیاری از پیامدهای منفی آن بر زندگی فرد جلوگیری کرد.

- تمام انواع ADHD به بزرگسالی کشیده نمی شوند و زندگی فرد را تا این درجه دچار مشکل نمی کنند مگر مواردی که:

1) اختلالات همراه مثل اضطراب، افسردگی، اختلال سلوک، اختلال ایذایی مقابله ای و ... و در آنها بیشتر باشد یعنی ADHD خالص نباشد و بیماری روانپزشکی دیگری همراه آن باشد.

2) سابقه خانوادگی مثبت از بیماری وجود داشته باشد.

3) مشکلات خانواده زیاد باشد (از جمله بیماری، اعتیاد، وضعیت اجتماعی و اقتصادی پایین، هرج و مرج و ...)

در صورتی که مشکل دقت و تمرکز شما به تازگی ایجاد شده نمی توان برچسب بیش فعالی به آن زد و باید تحت تاثیر اختللات اضطرابی یا وسواس یا ... بررسی شود.

بيهوش کردن براي عمل جراحي

عمل جراحي همواره ترس و دلهره‌اي براي بيمار ايجاد مي‌کند. يکي از دلايل اين استرس و نگراني ممکن است بيهوشي و عوارض ناشي از آن باشد.

 

دکتر حسين‌ علي شريف، متخصص بيهوشي و مراقبت‌هاي ويژه در اين‌باره مي‌گويد:

 

به ‌طور معمول در جراحي‌هايي که در گذشته انجام مي‌گرفت، خود جراح، کار بيهوشي را انجام مي‌داد، اما با پيشرفت علم و روش هاي جراحي و با توجه به اهميت حفظ سلامت بيمار، ايجاد رشته‌اي جديد در دانشگاه که به صورت جداگانه وظيفه مراقبت از بيمار را داشته باشد احساس شد.

با پيدايش رشته تخصصي بيهوشي، جراح فقط کار جراحي را انجام مي دهد و مراقبت از بيمار، کنترل وضعيت قلب او، فشار خون و ... به متخصص بيهوشي مربوط مي‌شود.

روش‌هايي مانند بيهوشي عمومي، بي‌حسي موضعي و بي‌حسي نخاعي روش‌هايي هستند که با توجه به سن بيمار، طول مدت جراحي، محل جراحي و داشتن سابقه بيماري، براي بيهوش کردن فرد انتخاب مي‌شوند.

بهتر است براي بيمار مسن که به نارسايي قلبي هم مبتلاست، تا جايي که ممکن است از روش بيهوشي عمومي استفاده نکرد. در چنين شرايطي شايد بهتر باشد جراحي با روش بي‌حسي نخاعي انجام شود.

 

بيهوشي عمومي

در بيهوشي عمومي، از طريق رگ بيمار، داروها تزريق مي شوند و بيمار به طور کامل هوشياري‌اش را از دست مي‌دهد. البته متعاقب آن عوارض خاصي نيز ممکن است براي بيمار ايجاد شود؛ به عنوان مثال شايد وي دچار ايست تنفسي شود که در آن شرايط نياز است از دستگاه‌هاي پيشرفته‌اي استفاده کرد. در طول جراحي به طور کامل از بيمار مراقبت شده، فشار خون و شرايط قلبي وي را کنترل مي کنند.

بهتر است تا حدي که امکان دارد از روش بيهوشي عمومي به دليل اثراتي که روي قلب و ريه مي‌گذارد، پرهيز شود. به غير از عوارضي که ممکن است حين عمل براي بيمار پيش بيايد، عوارضي نيز وجود دارد که شايد بعدها بيمار را درگير کند.

در مواردي نادر، بيمار ممکن است طي عمل جراحي در حالت بيداري باشد، به اين معنا که چشمانش بسته بوده و کاملا بي‌حرکت باشد، اما صداهايي را شنيده و حتي اندکي درد داشته باشد. اين موارد مي‌تواند باعث شود بيمار در آينده دچار ناراحتي‌هاي عصبي، بي‌خوابي و حواس‌پرتي شود.

در برخي جراحي‌هاي خاص مانند سزارين و در مورد بيماران تصادفي که به اتاق عمل مي‌آورند، به دليل استفاده از ميزان کمتر داروي بيهوشي، احتمال بروز اين مشکلات بيشتر است.

البته با توجه به پيشرفت‌هاي علم، امروزه بيهوشي عمومي نيز روشي کم خطر و با عوارضي کم است.

بي‌حسي نخاعي

در اين روش، دارو در قسمت کمر بيمار و در جايي که نخاع وجود دارد، تزريق مي‌شود. نوع دارو نيز با توجه به طول مدت زمان جراحي انتخاب مي‌شود. البته در شرايطي که عمل طولاني باشد ـ معمولا بيشتر از 5/2 ساعت ـ بايد از بيهوشي عمومي استفاده کرد.عوارضي مثل افت فشار خون و کاهش ضربان قلب نيز طي مدت جراحي ممکن است وجود داشته باشد.برخي عوارض نادر نيز ممکن است بعد از عمل جراحي ايجاد شود؛ مثل سردرد که البته امروزه به علت استفاده از سوزن‌هاي ريزتر احتمال بروز آن خيلي کم شده است. اين سردردها خفيف بوده و حتي بدون درمان به‌طور معمول پس از دو هفته کاملا از بين رفته و هيچ اثري از آن باقي نمي‌ماند.کمردرد نيز ديگر عارضه‌اي است که به احتمال خيلي کم ممکن است بروز کند. اما در اين شرايط نيز مريض با دارو درماني خوب خواهد شد. گاهي نيز کمردرد به علل مختلف ديگري ايجاد مي‌شود. براي نمونه پس از بارداري، کمردرد وجود دارد؛ چه زايمان با بي‌حسي نخاعي انجام شود و چه با روش ديگر.در کل بي‌حسي نخاعي از بيهوشي عمومي روشي بهتر و مناسب‌تر است، خطرات کمتري دارد و عوارض بعدي آن نيز کمتر است.

 

بي‌حسي موضعي

در بي‌حسي نخاعي، کل اعصابي که از نخاع خارج مي‌گردد، بلوکه (بي حس) مي‌شوند. ولي حالتي نيز به نام بلوک عصبي محيطي (بي حسي موضعي) وجود دارد، به اين معنا که خود عصبي را که وارد منطقه جراحي مي‌شود بلوکه مي‌کنيم.

بي‌حسي موضعي کم خطرترين روش است و براي کاهش استرس بيمار از داروهاي آرام بخشي که خطر کمي دارند، نيز مي‌توان استفاده کرد.

 

عوامل موثر در انتخاب روش مناسب

نوع جراحي نيز در انتخاب روش مناسب مهم است. در برخي جراحي‌ها مانند سزارين سعي مي‌شود تا حد امکان دارو وارد خون جنين نشود، شايد بهتر است بگوييم در اين جا بهترين روش، بي‌حسي نخاعي است.محل جراحي هم در انتخاب روش بيهوشي يا بي‌حسي مهم است. در برخي جراحي‌ها امکان استفاده از بي‌حسي نخاعي وجود ندارد؛ به عنوان مثال در جراحي‌هايي که روي صورت يا قسمت‌هاي فوقاني قفسه سينه انجام مي‌گيرد. ولي در کل سعي مي‌شود در جراحي‌هايي که از قسمت ناف به پايين است از روش بي‌حسي نخاعي استفاده شود.امروزه و با توجه به پيشرفت‌هاي پزشکي، بيهوشي عمومي و بي‌حسي نخاعي بي‌خطر بوده و مشکلات خاصي ايجاد نمي‌کنند. وي در نهايت باز هم به بيماران توصيه مي‌کنيم قبل از عمل جراحي، از جراح خود بخواهند آنها را به يک متخصص بيهوشي ارجاع داده و معاينات و آزمايشات لازم را انجام دهند.در مجموع بايد گفت اگرچه بي‌حسي موضعي از بيهوشي عمومي بهتر است، اما اين که بهترين شيوه بيهوشي يک بيمار چگونه بايد باشد را پزشکان متخصص تشخيص مي‌دهند. به همين دليل، بيماراني که قصد جراحي دارند براي کاهش عوارض و مشکلات بيهوشي بهتر است قبل از عمل با يک متخصص بيهوشي نيز مشورت کنند.

بيماران مبتلا به ناراحتي هاي قلبي بايد با صلاحديد پزشک معالج خود اقدام به سفر کرده و اقدامات لازمي را براي مسافرت خود انجام دهند.



مسافرت هاي هوايي، روشي ايمن تر از سفر جاده اي است، اما همانطور که در منزل يا محل کار حوادث ناشي از بيماري هاي قلبي مي تواند اتفاق بيفتد، در هنگام جابجايي مسافران در زمان طولاني نيز ممکن است حادثه قلبي رخ دهد که البته بروز اين حوادث در هنگام پرواز به دليل برخي ويژگي ها از اهميت خاصي برخوردار است.

 

بيماران نيز ممکن است در هواپيما ساعت ها از دسترسي به خدمات درماني و بيمارستاني دور باشند که اين موضوع به خصوص در پروازهاي طولاني از اهميت بيشتري برخوردار است.

 

قرار گرفتن هواپيما در ارتفاع بالا، رطوبت کم هوا در ارتفاع بالا، لرزش هاي هواپيما، تغيير در ريتم دوره اي بدن مثل سيکل خواب و بيداري و همچنين بروز بيماري حرکت که همراه با تهوع، استفراغ و سرگيجه است، از ديگر مشکلات سفر با هواپيما است.

 

‌مسافرت هوايي مي تواند با استرس هايي همچون ترافيک مسيرهاي منتهي به فرودگاه، پارکينگ فرودگاه، ازدحام جمعيت، حمل اثاثيه سنگين و معطلي هاي موجود در فرودگاه و تاخير پروازها همراه باشد که بروز اين استرس ها نيز مي تواند زمينه را براي تشديد علايم بيماري هاي قلبي مساعد کند.اين شرايط هرچند براي افراد سالم قابل تحمل است، اما ممکن است در افرادي که مبتلا به بيماري هاي شديد قلبي مثل نارسايي کنترل نشده قلبي، گرفتاري شديد عروق قلبي و يا نامنظمي هاي کنترل نشده قلبي هستند، قابل تحمل نبوده و موجب بروز مشکل شود.
تمام بيماران قلبي و يا بيماراني که سابقه عوامل خطرزاي بيماري قلبي مثل ديابت، فشار خون بالا، چاقي مفرط و يا سن بالاي از 65 سال را دارند، بايد مدارک و اطلاعات لازم را به همراه سفر و در پرواز به همراه خود داشته باشند.
قبل از سفر بيمار بايد با پزشک معالج خود راجع به امکان انجام سفر مشورت کند و نظر وي را جويا شود. انجام اين مورد به خصوص در افرادي که دچار نامنظمي ضربان قلب، تنگي نفس، سرگيجه، درد سينه و يا ورم پاها هستند، بسيار ضروري است.اين مدارک و اطلاعات مي تواند شامل مواردي مانند نسخه اي از آخرين آزمايشات خوني مثل قند خون و يا تست هاي انعقادي، يک نسخه از آخرين نوار قلبي، در صورت امکان اکوکارديوگرافي و تست ورزش انجام شده، همچنين يک نسخه يا کپي از گزارش عمل جراحي قلب و آخرين نسخه دارويي، يا ليستي از داروهاي مصرفي با ذکر ميزان دفعات مصرف آن باشد.بيماران قلبي بايد طي سفر، تلفن تماس پزشک معالج و تعداد کافي از نمونه داروهاي مصرفي را درهنگام پرواز و يا سفر همراه داشته باشند.قبل از سفر لازم است بيمار با پزشک معالج خود راجع به امکان انجام سفر مشورت کند و نظر وي را جويا شود. انجام اين مورد به خصوص در افرادي که دچار نامنظمي ضربان قلب، تنگي نفس، سرگيجه، درد سينه و يا ورم پاها هستند، بسيار ضروري است.‌در صورتي که شرايط بيماري اقتضا مي کند که فرد بر اساس نظر پزشک معالج، رژيم غذايي خاصي داشته باشد و يا نياز به صندلي چرخدار يا برانکار و يا نياز به اکسيژن در هنگام پرواز دارد، فرد بايد حداقل 24 ساعت قبل، آژانس مسافرتي يا شرکت هواپيمايي مربوطه را مطلع کرده و از پزشک معالج خود درخواست کند تا فرم هاي مربوطه را براي شرکت هواپيمايي پر کند تا خدمات لازم، به موقع و مناسب در اختيار فرد بيمار قرار بگيرد.

 کاهش استرس هنگام سفر براي بيماران قلبي ضروري است

در حال حاضر يکي از عواملي که مي‌تواند سلامت بيماران قلبي را تحت تاثير قرار دهد، ايجاد اضطراب، استرس و هيجان ناشي از سفر است.اصولا هنگام استرس، هورموني به نام کورتيزول در بدن ترشح مي‌شود که مي‌تواند فشار خون و تعداد ضربان قلب را افزايش دهد و باعث تشديد بيماري‌هاي قلبي شود.

اين افراد بايد هنگام سفر از اين استرس‌ها، تنش‌ها و هيجان‌ها به دور باشند.

 براي کاهش استرس سفر، بيمار بايد:

- استراحت کافي قبل از سفر داشته باشد.

 - لباس و کفش راحتي بپوشد.

 - کنترل و بررسي مناسب پزشکي قبل از سفر داشته باشد.
به علت اين‌که دسترسي به پزشک معالج در ايام تعطيلات دشوار است، بهتر است اين بيماران قبل از سفر با پزشک خود مشورت کنند تا براي رفتن به مسافرت و مصرف داروهايشان دچار استرس و تنش نشوند

- بيمار قلبي بايد در موارد بروز مشکلات روحي، در حفظ آرامش خود بکوشد و در صورتي که سابقه تهوع و استفراغ به خصوص در سفرهاي هوايي يا دريايي را دارد، داروي مناسب را از پزشک معالج خود دريافت کند.

 - همچنين وقت کافي طي مراحل سفر را مدنظر قرار دهد.

 - به علت اين‌که دسترسي به پزشک معالج در ايام تعطيلات دشوار است، بهتر است اين بيماران قبل از سفر با پزشک خود مشورت کنند تا براي رفتن به مسافرت و مصرف داروهايشان دچار استرس و تنش نشوند.

 
قلب انسان

اقدامات لازم در طول مدت سفر براي بيماران قلبي

- از پرخوري در هنگام سفر بايد خودداري شود.

 - در سفرها به خصوص سفرهاي هوايي، آب کافي نوشيده شود.

 - رعايت مصرف چربي و نمک دو عامل‌ اصلي و مهمي است که بيماران قلبي بايد حين سفر آن را رعايت کنند، اما متاسفانه به علت استفاده از غذاهاي بين راهي و رستوران‌ها اغلب اين افراد رژيم غذايي خود را رعايت نمي‌کنند و اين باعث افزايش فشار خون آنان خواهد شد.

 - از نوشيدن الکل و کافئين خودداري شود.

 - همچنين از استعمال سيگار در تمامي مراحل سفر به طور جدي اجتناب شود و همراهان بيمار نيز در سفر بايد از استعمال سيگار اجتناب کنند.

 - تمام بيماران قلبي از سفر به مناطق با ارتفاع بسيار زياد (بيش از 5000 تا 8000 پا) خودداري کرده و در صورت اجبار به تدريج تا ارتفاعات بالا بروند.

 - همچنين اين بيماران بايد به مقدار کافي داروهاي مصرفي را که پزشک داده است به همراه داشته باشند و مراقب مصرف به موقع داروهاي خود در هنگام پرواز باشند.
بيماران قلبي از حمل بار و محصولات سنگين و طي کردن مسافت هاي طولاني به صورت پياده به طور جدي اجتناب کنند

- بيماران قلبي بايد در طول سفر حتي الامکان پاهاي خود را حرکت داده و از انداختن پاها روي هم اجتناب کرده و در فرصت هاي مناسب در کابين هواپيما راه بروند و درصورت سفر با خودرو در فواصل مناسب (1 تا 2 ساعت يکبار) توقف کرده و به مدت 5 تا 10 دقيقه راه بروند.

 - در ضمن در سفرهاي طولاني (بيش از 5 تا 6 ساعت) بهتر است از جوراب هاي مخصوص واريس استفاده کنند.

 - متاسفانه برخي از بيماران يا خانواده‌هايشان بردن داروها را فراموش مي‌کنند و به علت اين‌که گاهي در بين راه داروخانه وجود ندارد يا تعطيل است، اين افراد چند وعده دارويي خود را نمي‌خورند و به محض اين‌که از سفر بازمي‌گردند يا حين سفر با مشکلات افزايش فشار خون يا قند خون مواجه مي‌شوند که خود زمينه‌ساز بيماري‌هاي قلبي است.

اقدامات لازم براي بيماران قلبي در هنگام اقامت

هواي فرح‌بخش بهاري، بهترين فرصت براي پياده‌روي و انجام فعاليت‌هاي بدني است، ولي در هواي بسيار گرم و يا بسيار سرد، حتي الامکان نبايد از اقامتگاه خود خارج شد.

 در مناطق گرم استفاده از کلاه، کرم هاي ضد آفتاب، عينک آفتابي و استفاده از چتر و لباس مناسب را فراموش نکنند و لازم است مايعات کافي بنوشند.

 بيماران قلبي از حمل بار و محصولات سنگين و طي کردن مسافت هاي طولاني به صورت پياده به طور جدي اجتناب کنند.

 
از رفتن به ارتفاعات بسيار زياد و يا فعاليت شديد بدني خودداري کرده و از حضور در مناطق بسيار شلوغ و پرجمعيت به طور جدي دوري نمايند.

 
بيماران در صورت امکان، علائم حياتي خود مثل تعداد ضربان و يا فشارخون خود را در مقصد توسط فردي که آگاه و قابل اطمينان است و يا شخصا کنترل کنند.

علت عشق ورزيدنتان به گرماي بالش و پتو! علت تنفرتان از زنگ ساعت که بيدارباش اعلام مي کند! دلتان ديدن طلوع خورشيد را مي خواهد! ما به شما 10 روش بيدار شدن در صبح زود را ياد مي دهيم.

1- اين اتاق چقدر گرمه

بهترين دما براي ساعاتي که خوابيده ايد، بين 16 تا 18 درجه سانتيگراد است. اگر دما بيشتر از اين مقدار باشد، شب نمي توانيد به راحتي بخوابيد و صبح هم به سختي از جايتان بلند خواهيد شد. اگر کمتر از اين مقدار باشد هم دل کندن از خواب خيلي سخت خواهد شد.اين بار قبل از اينکه بخوابيد دماي اتاق را چک و تنظيم کنيد. اگر صبح روز بعد به راحتي از خواب بيدار شديد، تعجب نکنيد لطفا!

 2- معجزه آب

فرض کنيم شما مرحله اول را به خوبي پشت سر گذاشته ايد و چشم هايتان را باز کرده ايد. حالا براي اينکه بتوانيد از تخت دل بکنيد و با حسرت به پشت سرتان نگاه نکنيد، بد نيست يک ليوان آب خنک نوش جان کنيد. تحقيقات نشان داده اند نوشيدن آب باعث جريان پيدا کردن اکسيژن مي شود و در عين حال مواد سمي و زائد را از بدن دفع مي کند.

 مرحله بعدي براي سرحال شدن چيست؟

دوش بگيريد! تغيير دما باعث مي شود جريان خون هم تغيير پيدا کند و انرژي شما رو به افزايش بگذارد، طوري که خواب از سرتان بپرد.اگر دوش گرفتن صبحگاهي برايتان سخت است، پاشيدن چند مشت آب خنک به صورت و گرفتن مچ دست ها زير شير آب را فراموش نکنيد که کارگشا خواهد بود.

3- شکم پر نباشيد

قديمي ها مي گفتند اگر با شکم پر بخوابيد، شب خواب هاي بد مي بينيد. گويا قديمي ها با دانشمندان امروزي سر و سري داشته اند، چون امروزي ها هم به اين نکته اعتقاد دارند. در عين حال توصيه ها هم بر اين هستند که نبايد با شکم خالي خوابيد. به چه نتيجه اي مي رسيم؟ بايد حد اعدال و وسط را نگه داشت.براي اين کار مي توانيد وعده غذايي ناهار را بزرگتر و حجيم تر از هميشه بگيريد و در عوض شام را به ساعت هاي اوليه شب موکول کنيد، آن هم شامي که شامل مقدار کمي کربوهيدرات باشد.بعضي از دانشمندان مي گويند براي شام غذايي هايي را انتخاب کنيد که هضم شدنشان آسان است و بعضي ها مي گويند بهتر است غذاهايي بخوريد که براي هضم شان زمان بيشتري صرف شود، اينطوري با مشکل افت قند خون در طول شب روبرو نمي شويد و مي توانيد تا صبح راحت بخوابيد. آدمي که شب راحتي را گذرانده مي تواند به جمع سحرخيزان اضافه شود!
روز تعطيل هم زياد نخوابيد و همان ساعت هميشگي بيدار شويد، چاي بنوشيد و يا دوش آب ولرم بگيريد

4- خواب روزهاي تعطيل خوشمزه نيست!

روزهاي کاري هفته تمام شده اند و خيلي ها براي خواب آخر هفته توي دل شان جشن گرفته اند! خيلي ها هم مي گويند هيچ چيز به اندازه خوابيدن تا سر ظهر روزهاي جمعه نمي چسبد. واقعيت اين است که همين خواب مي تواند کار دست تان بدهد. فکرش را کنيد که بدن شما هر روز سعي مي کند خودش را با الگوي کاري تطبيق بدهد و درست وقتي که مي خواهد اين الگو را به بخشي از روال عادي اش تبديل کند بومب! جمعه از راه مي رسد و شما از او مي خواهيد ساکت شودپيشنهاد ما اين است که روال هميشگي ساعت بدن را به هم نريزيد و در روزهاي تعطيل هم به برنامه ساير روزهاي هفته وفادار باشيد. اينطوري صبح شنبه برايتان سخت و ناراحت کننده نمي شود. روز تعطيل، همان ساعت هميشگي بيدار شويد، چاي بنوشيد يا يک دوش آب ولرم بگيريد.

5- پياده روي تند و مزاياي آن

تحقيقات نشان داده اند راحت خوابيدن در طول شب رابطه مستقيم با راحت بيدار شدن در صبح زود دارد، بنابراين يکي از توصيه هاي محققان اين است که در طول روز حداقل سي دقيقه پياده روي تند داشته باشيد يا به ورزش ديگري بپردازيد.اين کار باعث مي شود انرژي اضافه شما به صورت بالفعل دربيايد و تخليه شود. وقتي انرژي تخليه شود استرس هم کم خواهد شد و آرامش بدنتان بيشتر. همه اين ها به شما کمک مي کنند خواب خوبي در طول شب داشته باشيد و صبح هم به راحتي از رختخواب بيرون بياييد.

6- به خودتان انگيزه بدهيد

هيچ چيزي به اندازه انگيزه داشتن نمي تواند به سحرخيزي و کامروايي و اينجور مسائل کمک کند! براي صبح ها بهانه داشته باشيد، مثلا درست کردن يک صبحانه تازه و خوشمزه را ياد بگيريد و براي آماده کردنش زودتر بيدار شويد. ممکن است به تازگي کرم يا ماسکي خريده باشيد، همين بهترين انگيزه را به شما مي دهد تا خيلي زود بيدار شويد و آن را امتحان کنيد.رسيدگي کردن به خودتان را در اولويت قرار بدهيد تا متوجه معجزه زود بيدار شدن شويد. امتحان کردن ست هاي مختلف لباس مي تواند انگيزه ديگري براي شما به حساب بيايد.

7- ساعت جديدي تهيه کنيد

ساعت هاي قديمي را يادتان هست؟ همان هايي که دو تا قابلمه رويشان نصب کرده بودند و چنان زنگ مي زدند که انگار دنيا به آخر رسيده است! تکنولوژي به درد همين وقت ها مي خورد ديگر. ساعت هاي جديد امکانات جديدي هم دارند. يک مدل از اين ساعت ها مجهز به تعدادي لامپ است که رأس ساعت کوک شده شروع به روشن و خاموش شدن مي کند و شبيه نور خورشيد عمل خواهد کرد. همين کار دل کندن از رختخواب را آسانتر مي کند.ساعت هاي ديگري هم هستند که موزيک هايي ملايم و شاد دارند و يا حتي رأس ساعت مورد نظر صدايي از طبيعت، حتي صداي خروس را پخش مي کنند! تهيه اين ساعت ها شايد هزينه بر باشد، در اين صورت معجزه گوشي تلفن همراهتان را دست کم نگيريد. آهنگ مورد علاقه تان را به عنوان آهنگ بيداري تنظيم کنيد و صبح را با موزيک دلخواه تان شروع کنيد.
بعد از اينکه چشم هايتان را باز کرديد و ذهن تان هوشيار شد، به جاي ماندن در رختخواب، بلند شويد. همين که از تخت بلند شديد کافي است تا انرژي مهمانتان شود

8- توي رختخواب نمانيد

بعضي ها عادت دارند صبح ها بعد از بيدار شدن توي رختخواب بمانند و شروع به فکر کردن کنند. نتيجه اي که اغلب بعد از اين فکرها به دست مي آيد، تنفر از نگاه کردن به ساعت و عشق ورزيدن به بالش محترم است! در مواردي ديده شده افراد دوباره به خواب شيرين فرو رفته اند!

اين دفعه بعد از اينکه چشم هايتان را باز کرديد و ذهن تان هوشيار شد، به جاي ماندن توي رختخواب، اراده کنيد و بلند شويد. همين که از تخت بلند شديد کافي است تا انرژي مهمانتان شود و به کمک تان بيايد.

9- قهوه ممنوع

همه ما مي دانيم خوردن قهوه باعث مي شود بتوانيم بيشتر بيدار بمانيم. بنابراين وقتي مي گوييم قهوه نخوريد تا بتوانيد صبح ها راحت تر از خواب بيدار شويد ممکن است تعجب کنيد! مگر قرار نبود قهوه بيدارمان کند؟ پاسخ شما اين است، در کوتاه مدت اين روش جواب مي دهد، اما با طولاني شدن مدت استفاده از قهوه يا ساير نوشيدني هاي کافئين دار نتيجه اي کاملا برعکس مي گيريد! حتي ممکن است بي خوابي هاي مداوم را هم به دنبال داشته باشد.براي توجيه اين اتفاق بايد بدانيد وقتي قهوه مي نوشيد در بدنتان چه مي گذرد: غدد فوق کليوي شروع مي کنند به آزاد کردن هورمون کورتيزول، هورموني وابسته به استرس که باعث مي شود بدنتان احساس کند اتفاقي در جريان است و بايد بيدار بماند، اما به مرور زمان وقتي بدن به اين مقدار از کورتيزول عادت کند مشکل خواب آلودگي شما هم شروع مي شود. خستگي غدد فوق کليوي از اين دريافت مکرر، مشکل خيلي از آدم هايي است که سرشان شلوغ است و خودشان را به قهوه مهمان مي کنند!

 براي حل اين مشکل، مصرف کافئين را کم کنيد و کم کم قطع نماييد تا بدنتان به روال عادي خودش برگردد. اگر برايتان خيلي سخت است از قهوه يا نسکافه بگذريد، نوشيدني هاي بدون کافئين يا انواع دم کرده هاي گياهي را جايگزين کنيد تا بدنتان به شرايط جديد عادت کند.

10- رژيم غذايي تان را اصلاح کنيد

تحقيقات نشان داده اگر رژيم غذايي شما کربوهيدرات کمتر و چربي مفيد بيشتري داشته باشد مي تواند باعث سحرخيز شدنتان شود. خوراکي هايي مثل برنج قهوه اي، موز و گوشت بوقلمون مقدار زيادي تريپتوفان دارند، آمينو اسيدي که به ترشح سروتونين کمک مي کند.

سروتونين چيست؟

هورموني که براي خوب خوابيدن کاملا ضروري است. وقتي که خوب بخوابيد مي توانيد راحت هم بيدار شويد! سروتونين باعث مي شود ترافيک سلول هاي عصبي کاهش پيدا کندن و ذهني آرام را به شما هديه خواهد داد.رژيم هاي غذايي مديترانه اي، رژيم هاي مناسبي هستند که شامل مقدار کمي کربوهيدرات و مقدار بيشتري چربي هاي ضروري مي شود.

علائم اوليه و خطرناک آلزايمر

آيا شما هم درباره تغييرات رفتاري خود و يا نزديکانتان که در سن بالا هستند احساس نگراني داريد؟ آيا مادر شما هم هنگام بازگشت به خانه گاهي مسير را گم مي کند و پدرتان شروع به سوالات مکرر کرده و حرف هاي تکراري مي زند؟ خب شايد اين ها نشانه هاي آلزايمر باشند و شايد هم نه!


به جاي نگران شدن بهتر است اول علائم بيماري آلزايمر را بشناسيد تا در صورت مواجهه با اين شرايط، بهترين راه را انتخاب کنيد.


علائم خطرناک بيماري آلزايمر

خيلي از افراد بيماري آلزايمر را با دمانس يا زوال عقل اشتباه مي گيرند. آلزايمر يک بيماري است در حالي که دمانس يا زوال عقل، گروهي از علائم است که کاهش حافظه، اختلالات تفکر و عقل و منطق را شامل مي شود و اين علائم معمولا در آلزايمر وجود دارند.

در واقع دمانس مي تواند از بيماري آلزايمر و چند بيماري ديگر ناشي شود.


علائم اوليه آلزايمر از اين قرارند:

1- کاهش حافظه: اگرچه در بيماري آلزايمر، حافظه بلندمدت سالم به نظر مي رسد، اما افراد مبتلا ممکن است اتفاقات گذشته هاي دور، يا حوادث و رويداد هاي مهم زندگي شان را نيز فراموش کنند.

البته هر کسي مي تواند برخي جزئيات اتفاقي که در گذشته رخ داده و يا گفتگوهايي که در گذشته داشته را فراموش کند و نتواند آنها را درست به ياد بياورد، اما افراد مبتلا به دمانس يا زوال عقل، کل رويداد و يا گفتگو را فراموش مي کنند.

2- تکرار: افراد مبتلا به آلزايمر ممکن است صحبت هايشان را تکرار کنند، مخصوصا داستان ها و توصيف وقايع را و هر مرتبه آن را با کلماتي خاص مي گويند. آنها ممکن است يک سوال را چندين بار بپرسند و مهم نيست چند مرتبه جواب گرفته باشند.

3- مشکلات گفتاري: همه ما گاهي اوقات در انتخاب بهترين کلمه براي ساختن جمله مان مشکل داريم، اما مبتلايان به آلزايمر ممکن است به طور متعدد در پيدا کردن کلمات براي ايجاد و يا کامل کردن صحبتشان مشکل داشته باشند. بنابراين روش صحبت کردن آنها ممکن است غير قابل کنترل و فهميدن آن براي سايرين سخت باشد.

متاسفانه به دلايل متعدد، شيوع بيماري آلزايمر در جامعه ما رو به رشد است. البته همانطور که قبل تر هم گفتيم يکي از عوامل خطر بسيار مهم آن، شيوع بالاي ديابت و مخصوصا ديابت نوع دو است

4- تغييرات شخصيتي: مبتلايان به آلزايمر ممکن است تغييرات يکدفعه اي در خلق و خو را داشته باشند. مثلا يکدفعه بدون دليل خاصي احساساتي، غمگين و يا خوشحال شوند، گاهي اوقات نتوان آنها را از انجام کاري که از آن لذت مي برند منصرف کرد، به تبليغات تلويزيون به شدت اعتقاد پيدا کنند و يا نسبت به يکي از افراد خانواده (مخصوصا همسر) بدگمان شوند.

5- عدم اطلاع از مکان و زمان و احساس گيجي: خيلي از مبتلايان به آلزايمر به طور مکرر در مکان هايي که قبلا به خوبي آنجا را مي شناختند گم مي شوند. آنها ممکن است در انجام مسئوليت هاي سبک نيز مشکل داشته باشند، مثل غذا درست کردن و يا حمام کردن.

6- نداشتن بهداشت: خيلي وقت ها اين ويژگي بارزترين علامت ابتلا به بيماري آلزايمر است. افرادي که قبل از بيماري هميشه به لباس ها و بهداشت خود شديدا اهميت مي دادند، ممکن است لباس هايشان را دير به دير عوض کنند و يا از حمام رفتن بيزار شوند.

7- رفتار عجيب: همه ما گاهي وقت ها پيش مي آيد که مثلا کليدمان را گم کنيم، اما افراد مبتلا به آلزايمر، شديدا مستعد اينگونه رفتارها هستند، مثلا وسايلشان را در جاهاي نامناسب و عجيب و غريب مي گذارند، مثلا مسواک را در داخل يخچال مي گذارند يا شير را در کابينت.

 
تذکر

اگر يکي از دوستان و نزديکان شما، هر يک از نشانه هاي بيماري آلزايمر را در رفتار و گفتار خود نشان داد نترسيد. داشتن اين علائم به اين معنا نيست که فرد حتما به بيماري آلزايمر مبتلا شده، بلکه لازم است با مراجعه به پزشک سطح اين اختلال و شدت و نوع بيماري فرد تعيين شود.

آيا راهي براي تشخيص قطعي بيماري آلزايمر وجود دارد؟

همين چند روز پيش بود که خبرگزاري HealthDay News چنين خبري را منتشر کرد: در طي چند سال اخير و بعد از مطالعات گسترده، محققان پي بردند که يک آزمايش قند خون مي تواند با دقت 90 درصد، افراد در معرض ديابت را شناسايي کند.اين تست بر اساس مقادير 10 نوع چربي خون استوار است که با اندازه گيري آنها در خون مي توان شانس ابتلا به هر اختلال شناختي حتي خفيف و نيز آلزايمر را تشخيص داد، هر اختلالي که شامل کاهش حافظه و کاهش در توانايي تفکر و عملکرد هاي ذهني باشد و به طور کلي مشکلات درگير در بيماري آلزايمر.سطوح پايين اين 10 چربي در خون مي تواند پيش بيني کننده شروع علائم زوال عقل باشد. اين نتيجه اي است که محققان دانشگاه علوم پزشکي جورج تون به آن رسيدند.اين محققان هنوز نمي دانند چرا آن 10 چربي خون در افرادي که در معرض پيشرفت اختلالات شناختي و ذهني هستند سطح پايين تري را دارند. در واقع هنوز به طور مشخص ارتباط مستقيم بين سطوح اين چربي ها و بيماري آلزايمر تشخيص داده نشده است.ماريا کاريلو نايب رئييس انجمن آلزايمر مي گويد، چنين آزمايش قند خوني از ساير تست هايي که تا به حال براي تشخيص زودهنگام آلزايمر استفاده مي شده، دقيق تر وکارآمدتر است. پزشکان در حال حاضر براي تشخيص اختلالات مغزي از ام آر آي و PET استفاده مي کنند که توانايي تشخيص آنها محدود است. استفاده از تست هاي خوني براي اين منظور مي تواند دقيق تر، ساده و راحت تر، کم تهاجمي تر، آسان تر و ارزان تر باشند.متاسفانه به دلايل متعدد، شيوع بيماري آلزايمر در جامعه ما رو به رشد است. البته همانطور که قبل تر هم گفتيم يکي از عوامل خطر بسيار مهم آن، شيوع بالاي ديابت و مخصوصا ديابت نوع دو است.اما بدون شک تا زماني که فرد در خصوص ابتلا به آلزايمر احساس خطر نکند و يا با ديدن علائم آن نياز به پيگري مشکل را نبيند، هيچ وقت به مرحله انجام تست هاي تشخيصي نخواهد رسيد.در واقع اين تست ها در مرحله تشخيص قطعي استفاده مي شوند. پس به منظور تشخيص سريع تر و در نتيجه هموارتر کردن روند درمان و پيشگيري از تشديد بيماري، لازم است تغييرات وعلائم اوليه بيماري را بشناسيم.

آویشن پیری را به تاخیر می‌اندازد

یک متخصص اکولوژی گیاهان دارویی و زراعی گفت: از آویشن به دلیل خواص زیاد آن در صنایع غذایی، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفاده‌های متنوعی می‌شود.

دکتر شهرام امیر مرادی درباره گیاه دارویی آویشن گفت: آویشن با نام علمی«Thymus vulgaris L» یکی از گیاهان تیره نعناعیان است که به صورت بوته‌های پرپشت در دامنه‌های خشک و بین تخته‌سنگ‌های نواحی مختلف مدیترانه از جمله در کشورهای فرانسه، پرتغال، اسپانیا، ایتالیا و یونان می‌روید.

وی افزود: اسانس آویشن از جمله 10 اسانس معروف است که دارای خواص ضدباکتریایی و ضدقارچ، آنتی‌اکسیدان، نگهدارنده طبیعی غذا و تأخیر دهنده پیری پستانداران است. این گیاه جایگاه خاصی در تجارت جهانی داشته و همچنین آویشن در انواع غذاها استفاده می‌شود و به عنوان ترکیبات معطر در اکثر فرآورده‌های غذایی مهم نظیر نوشیدنی‌ها و دسرهای لبنیاتی استفاده می‌شود.

امیرمرادی گفت: روغن آویشن به عنوان ماده‌ای معطر، ضداسپاسم و ضدنفخ در قطره‌های ضد سرفه و مرهم‌های رقیق استفاده می‌شود، از تیمول موجود در روغن آویشن نیز استفاده‌های مشابهی می‌شود، علاوه بر این از تیمول در ترکیبات ضدقارچی، برای آلودگی‌های قارچی پوست، فرمولاسیون‌های دندانی و... استفاده می‌شود.

وی افزود: از آنجایی که تیمول ضدکرم «به خصوص کرم قلابدار» بوده به عنوان داروی ضدکرم به مقدار دو گرم در سه نوبت در روز مصرف می‌شود.

این متخصص گیاهان دارویی درباره خواص روغن قرمز آویشن گفت: این روغن از قرن 16 تاکنون به عنوان میکروب‌کش مطرح است و خاصیت ضدمیکروبی آن در اثر دو ماده «تیمول» و «کارواکرول» است.

وی ادامه داد: این روغن گیاهی به مقدار زیادی در دهان شویه‌ها، محلول‌های غرغره، خمیردندان‌ها، صابون‌ها، پاک کننده‌ها و فرآورده‌های مختلف طبی ضدعفونی کننده مصرف شده است. همچنین در درمان سیاه سرفه و سل و برونشیت توصیه شده است.

امیرمرادی یادآور شد: مایع استخراجی از آویشن یکی از مواد سازنده شربت‌های غلیظ ضدسرفه «Cough linctuses» است که به عنوان ماده طعم‌ دهنده نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین از اسانس آن به صورت محلول‌های الکلی، گاهی در رفع بعضی از سوءهاضمه‌ها، اسهال‌های ساده و دفع کرم ساده استفاده می‌شود.

این متخصص گیاهان دارویی گفت: تیمول به عنوان یک ضدعفونی کننده روی زخم‌ها و جوش‌ها مصرف می‌شود اما به شدت محرک و سوزش‌آور است و تأثیر آن در تماس با پروتئین‌ها کاسته می‌شود؛ نقش عمده آن در حال حاضر، درمان بیماری‌های قارچی پوست به فرم محلول الکلی یک درصد یا پودر قوی دو درصد است.

وی افزود: گاهی تیمول یددار توسط متخصصین پوست به عنوان یک ماده متوقف کننده رشد باکتری و کشنده قارچ به صورت پودرها، لوسیون و پمادها مصرف می‌شود.

این متخصص اکولوژی گیاهان زراعی و دارویی گفت: روغن قرمز آویشن «Red thyme oil» دارای خواص جلوگیری کننده از حساسیت، خارش و آسیب اشعه آفتاب برای پوست انسان است ولی زمانی که به صورت رقیق نشده مصرف شود، سوزش شدید و خارش ایجاد می‌کند.

وی ادامه داد: اسانس فنلی آویشن از جمله 10 اسانس معروف است که دارای خواص ضدباکتریایی، ضدقارچی، آنتی اکسیدان، نگهدارنده طبیعی غذا و تاخیردهنده پیری در پستانداران است.

امیرمرادی افزود: هم اکنون در کشور، فرآورده‌های دارویی مختلفی از «Thymus vulgaris» ساخته شده و به طور گسترده مورد مصرف بیماران قرار می‌گیرد، از آن جمله می‌توان قطره «تیم آرتا»، قرص و شربت «تیمکس» و شربت «تیمیان» را نام برد که این سه فرآورده به عنوان ضدسرفه و خلط‌ آور به کار می‌روند.

وی ادامه داد: قطره خوراکی «گاسترولیت» 15میلی‌لیتر نمونه‌ای از فرآورده‌های حاصل از آویشن در درمان علائم سندرم روده، نفخ، سوزش، ترش کردن، دل پیچه و درد شکمی، سوء هاضمه و تغییرات اجابت مزاج موثر است.

این متخصص گیاهان دارویی در خصوص عوارض جانبی آویشن و فرآورده‌های آن گفت: تیمول موجود در اسانس آویشن می‌تواند سبب سرگیجه، سردرد، تهوع، استفراغ و ضعف عضلانی و همچنین ممکن است سبب کاهش فعالیت قلب، دستگاه تنفسی و دمای بدن شود.

امیرمرادی در خصوص موارد منع مصرف این گیاه اظهار کرد: مصرف آویشن به افراد مبتلا به اختلالات غده تیروئید در دوران حاملگی و شیردهی توصیه نمی‌شود.

تنبلی تخمدان

کم‌کاری تخمدان از بیماری‌های شایع در زنان است که اغلب با وجود سابقه در بستگان (خواهر، مادر، عمه، خاله و...) اتفاق می‌افتد. مهم‌ترین علامت این بیماری، قاعدگی‌های دیر به دیر و گاهی هر چند ماه یکبار است.

توضیح این که اصولا قاعدگی طبیعی هر 28 تا 30 روز یکبار است و این فاصله می تواند از هر 21 روز تا 35 روز یکبار هم باشد، اما اگر طولانی تر از این زمان باشد یعنی از شروع یک قاعدگی تا شروع بعدی بیش از 35 روز طول بکشد نیاز به بررسی و مراجعه به پزشک دارد.

برخلاف تصور عمومی، بروز این اتفاق در سنین پایین (16 ـ 17 سالگی) بی اهمیت نیست و بیماری کم کاری تخمدان ـ که به آن در اصطلاح علمی تخمدان پلی کیستیک می گوییم ـ می تواند از همین زمان شروع شود.

از علائم این بیماری، زیادشدن هورمون های مردانه یا اثرات آن است. یعنی ممکن است در آزمایش خون، هورمون تستوسترون یعنی هورمون مردانه زیاد بوده یا سطح هورمون طبیعی باشد، ولی فقط علائم افزایش این هورمون ها به صورت افزایش موهای زائد یا آکنه بروز کند.

افزایش مو های زائد به معنی افزایش مو های نواحی خاصی از بدن است که مهم ترین نقاط آن شامل ناحیه فوقانی لب، چانه، روی جناغ سینه، اطراف ناف و روی ران هاست.

در این نواحی به دلیل حساس بودن ریشه های مو به هورمون های مردانه، مو ها زبر، خشن و سیاه تر از معمول رشد می کنند.

توضیح این که ساعد و ساق نواحی حساس به هورمون نبوده و پرمویی در این نواحی عمدتا سرشتی است و ربطی به هورمون ها ندارد.

از دیگر علائم این بیماری، بروز چاقی و آکنه (جوش های صورت در سن بلوغ) در سنین شروع قاعدگی است که اغلب این علائم با قاعدگی های دیر به دیر همراه است.

از علائم آزمایشگاهی دیگر این سندرم، مقاومت به انسولین است که در نهایت می تواند به دیابت منجر شود.

به این ترتیب بیمارانی که مبتلا به تنبلی تخمدان هستند در واقع استعداد ابتلا به دیابت را دارند و در صورتی که پرخوری کنند و وزن مناسب نداشته باشند در سنین میانسالی مبتلا به دیابت خواهند شد.

ابتلا به دیابت بارداری نیز در این بیماران کاملا امری محتمل است. یکی از مهم ترین تبعات این بیماری نازایی است که در حدود 40 درصد مبتلایان وجود دارد.

همچنین احتمال سرطان پستان و رحم در این افراد بیشتر از افراد عادی است. احتمال ابتلا به بیماری های فشار خون و بیماری قلبی و نیز دیابت در سال های بعد در این افراد زیادتر است.

از مهم ترین علائم این سندرم که علت نامگذاری آن به عنوان تخمدان پلی کیستیک است، دیده شدن کیست های متعدد کوچک در تخمدان ها در سونوگرافی است.

سایز این کیست ها معمولا زیر 10 میلی متر بوده (9 ـ 2 میلی متر) و به تعداد زیاد در هر تخمدان است و برخلاف کیست های بزرگ تر و منفرد تخمدان، این کیست ها معمولا طی دو تا سه ماه بعد از بین نمی رود. به علاوه در سونوگرافی این افراد معمولا سایز تخمدان ها بزرگ تر از حد عادی است.

برای جلوگیری از عوارض فوق باید به درمان بیماری اقدام کرد. هدف از درمان، منظم شدن عادت ماهانه و در نتیجه تخمک گذاری منظم تخمدان هاست. این کار در درجه اول با کاهش وزن (در بیمارانی که وزن بالاتر از نرمال دارند) و ورزش منظم در کنار مصرف داروهای مناسب انجام می شود.

دکتر رضا کریمی - فوق تخصص بیماری های غدد

8 خطري که زن اهداکننده تخمک را تهديد مي‌کند

در بعضي موارد، علل ناباروري به گونه اي نيست که با تجويز دارو يا روش هاي پيشرفته درمان ناباروري بتوان آنها را رفع کرد، براي مثال در بعضي زنان به خاطر سن بالا، يائسگي زودرس و اختلالات ديگر، عليرغم سالم بودن ارگان هاي باروري، به علت نداشتن تخمک از امکان باروري محروم هستند. در اين افراد تنها راه باروري، دريافت تخمک اهدايي از يک داوطلب زن است.



در سال هاي نه چندان دور هنگامي که زوجي براي بچه دار شدن اقدام مي کردند و نتيجه نمي گرفتند، يا به شرايط بي فرزندي عادت مي کردند و يا جدا مي شدند و يا فرزند شخص ديگري را به عنوان فرزند خود بزرگ مي کردند.اما هم اکنون روش هاي درمان نازايي پيشرفت زيادي کرده اند. به عنوان مثال اگر خانمي به دلايل مختلف تخمک نداشته باشد و به همين دليل قادر به بچه دار شدن نباشد، مي تواند از تخمک اهدايي خانم ديگري استفاده کند.

 در محيط آزمايشگاه تخمک اهدايي توسط اسپرم هاي مرد که همسر گيرنده تخمک است لقاح مي يابد و جنين حاصله از اين لقاح در رحم زن نابارور منتقل مي شود.اولين کودک حاصل از اهداي تخمک در جهان در سال 1984 متولد شده است و اين روش هم اکنون در کشور ما پس از طي مراحل شرعي و قانوني آن سالهاست که مورد استفاده قرار مي گيرد.

 

در اينجا خطرات احتمالي که ممکن است سلامت زن اهداکننده تخمک را تهديد کند، آورده شده است.

 

1- مشکلات تزريق: براي تحريک تخمدان هاي زن اهداکننده تخمک، پزشک هورمون هايي را به او تزريق مي کند تا تخمک هاي سالم آزاد شوند. بسياري از خانم ها هيچ گونه مشکلي در حين تزريق برايشان بوجود نمي آيد، اما عده اي ممکن است حساسيت نشان دهند و ناراحتي هايي مانند قرمزي و کبودي را در محل تزريق تجربه کنند. برخي زنان علائم نادر مانند احتباس مايعات در بدن، درد سينه ها هنگام دست زدن، کج خلقي و .. را گزارش کرده ند.
 

2- کيست تخمدان :يکي از مشکلات زن اهداکننده تخمک، کيست هاي تخمداني مي باشد. اين عارضه در کمتر از يک درصد موارد گزارش شده است. در صورت تشکيل کيست هاي تخمداني، روش جراحي براي اين زنان پيشنهاد مي شود.


3- سندرم تحريک بيش از حد تخمدان ها : در برخي از اهداکننده هاي تخمک، سندروم تحريک بيش از حد تخمدان ها ايجاد مي شود که عوارضي مانند کم آبي بدن، آسيب کليه ها، تجمع مايعات در اندام ها و مشکلات لخته شدن خون را دارد. زماني که قرار است از زن اهدا کننده، تخمک گرفته شود، هورموني به بدن او تزريق مي شود تا بدن او چند تخمک آزاد کند. اگر بدن او نتواند سطح هورمون هاي تزريق شده را در بدن کنترل کند و نسبت به آنها حساسيت نشان دهد، سلامتي فرد تهديد مي شود و حتي ممکن است زندگي فرد را در معرض خطر قرار دهد .گاهي ديده مي شود که فرد پس از اهداي تخمک، دچار افسردگي مي شود. لازم به ذکر است که براي جلوگيري از بوجود آمدن اين مشکل، فرد اهدا کننده بايد خود را از لحاظ رواني آماده کند تا بتواند پاسخ گوي سئوالات خود در آينده باشد

4- آسيب رگ هاي خوني: احتمال ايجاد اين عارضه کم مي باشد. اين عارضه مي تواند در حين برداشتن تخمک از بدن فرد ايجاد شود و به رگ هاي خوني فرد اهداکننده آسيب برساند و يا پس از اهدا، فرد دچار عفونت شود .اما اگر پزشک حاذق و متبحري اين کار را انجام دهد، احتمال ايجاد صدمه و آسيب هاي بدني کاهش پيدا مي کند.


5- گر گرفتگي : يکي از عوارض تزريق هورمون هاي تحريک کننده تخمدان، گر گرفتگي است. عرق کردن، اضطراب،خشکي واژن، بي خوابي، ضربان قلب سريع و احساس گرماي شديد از عوارض اين تزريق محسوب مي شود.پزشکان براي فرد اهداکننده تخمک شرايطي مانند يائسگي را  بوجود مي آورند تا در طي آن بتوانند تخمک آزاد شده را دريافت کنند (علائم شبه يائسگي). فرد ممکن است براي مدتي دوره منظم قاعدگي را از دست بدهد.


6- افسردگي و مشکلات رواني : گاهي ديده مي شود که فرد پس از اهداي تخمک، دچار افسردگي مي شود. لازم به ذکر است که براي جلوگيري از بوجود آمدن اين مشکل، فرد اهدا کننده بايد خود را از لحاظ رواني آماده کند تا بتواند پاسخ گوي سئوالات خود در آينده باشد، مثلا به خود افتخار کند که توانسته يک فرزند را به ديگران اهدا کند و وسيله خوشحالي خانواده اي را فراهم آورد و ناتواني يک زن را براي بچه دار شدن جبران کند.


تذکر : در کشور هايي که مجهز به تکنولوژي اهداي تخمک مي باشند، زنان معمولا با دو نوع انگيزه اقدام به اهداي تخمک مي کنند.
 

انگيزه اول که بسيار پسنديده مي باشد اين است که فرد قصد کمک به زوج ناباروري را دارد که معمولا بروز افسردگي و مشکلات رواني و اخلاقي در اين طيف از زنان بسيار کم گزارش شده است و معمولا اين گروه رضايت مندي خود را از اهداي تخمک اعلام مي کنند.


دسته دوم تنها انگيزه مالي برايشان مهم است که متاسفانه اين دسته از زنان به محض مواجهه با عوارض ناشي از اهداي تخمک، دچار مشکلات و مسائل رواني مي شوند و ممکن است افسردگي هاي طولاني مدت بگيرند.
 

7- سرطان دستگاه هاي تناسلي : برخي مطالعات نشان داده است که اهداي تخمک شانس فرد را براي ابتلا به سرطان هاي زنانه مانند سرطان تخمدان، گردن رحم، واژن و رحم افزايش مي دهد. اعتقاد بر آن است که هورمون تزريق شده براي توليد تخمک مي تواند منجر به بروز سرطان هاي زنانه شود.


8- احتمال مرگ : اگر چه احتمال مرگ بسيار نادر مي باشد، اما علت مرگ مي تواند ابتلا به سرطان هاي زنانه، از دست دان اندام و يا پيشرفت عوارض سندروم تحريک بيش از حد تخمدان ها باشد.

چطور خشکي شانه را رفع کنيم؟

مهم ترين راه درمان بيماري شانه يخ زده، شامل کنترل درد شانه و حفظ دامنه حرکت شانه تا حد امکان است.

شانه يخ زده (Frozen shoulder) يک بيماري است که باعث خشکي و درد مفصل شانه مي شود. علائم اين بيماري معمولا به تندريج شروع شده و با گذشت زمان بدتر مي شوند و معمولا طي يک يا دو سال برطرف مي گردند.در قسمت اول اين مطلب علائم و عوامل خطر اين بيماري را برايتان گفتيم. حالا راه هاي تشخيص و درمان آن را برايتان مي گوييم.

 
راه هاي تشخيص شانه يخ زده

پزشک طي معاينه شانه شما، از شما مي خواهد يک سري حرکات خاص را انجام دهيد تا درد شانه و ميزان حرکت آن را بررسي کند.همچنين پزشک وقتي بازوي شما را حرکت مي دهد، از شما مي خواهد که عضلات خود را شل کنيد تا بفهمد دچار شانه يخ زده هستيد يا آسيب عضله گرداننده شانه.بيماري شانه يخ زده معمولا از روي علائم و نشانه هاي آن مشخص مي شود. ولي ممکن است پزشک يک سري آزمايشات تشخيصي مثل ام آر آي يا عکسبرداري با اشعه ايکس را براي شما بنويسد تا ساير مشکلات ساختاري شانه را رد کند.استفاده موضعي از گرما (مثل کيسه آب گرم) يا سرما (مثل کيسه يخ) روي ناحيه شانه مي تواند درد آن را تسکين دهد

راه هاي درمان شانه يخ زده

مهم ترين راه درمان شانه يخ زده شامل کنترل درد شانه و حفظ دامنه حرکت شانه تا حد امکان است.

داروها

مصرف داروهاي مسکن مثل بروفن مي تواند درد و التهاب شانه يخ زده را کم کند.در برخي موارد، ممکن است پزشک داروهاي مسکن و ضد التهاب قوي تري را براي شما تجويز کند.

روش هاي درماني

متخصص فيزيوتراپي مي تواند به شما يک سري ورزش هاي کششي را ياد دهد که تا حد امکان حرکت شانه شما را حفظ کنند.


عمل جراحي و ساير روش هاي درماني

در بيشتر موارد، مشکل شانه يخ زده طي 12 تا 18 ماه خود بخود بهتر مي شود.در مواردي که علائم اين بيماري هميشگي و دائمي است، پزشک موارد زير را به شما توصيه مي کند:


1- تزريق داروهاي کورتوني: تزريق داروهاي کورتوني به مفصل شانه، درد آن را کم کرده و حرکت شانه را بهبود مي دهد.


2- انبساط مفصل شانه: تزريق آب استريل به کپسول مفصل شانه باعث کشش و انبساط آن شده و حرکت مفصل را راحت تر مي کند.

 
3- درمان دستي (مانيپولاسيون) شانه: در اين روش درماني، پزشک شما را بيهوش و يا شانه شما را بي حس مي کند تا دردي را احساس نکنيد. سپس پزشک، مفصل شانه شما را در جهت هاي مختلفي حرکت مي دهد تا بافت (کپسول) سفت شده را شل کند. بسته به ميزان فشاري که پزشک به شانه وارد مي کند، ممکن است فرد دچار شکستگي استخوان شانه شود.

 
4- عمل جراحي: اگر هيچ روش درماني به شما کمک نکند، ممکن است پزشک براي برداشتن بافت زخمي و چسبندگي هاي داخل مفصل شانه، آن را جراحي مي کند. پزشکان معمولا اين عمل جراحي را توسط روش آرتروسکوپي (ديدن داخل مفصل) انجام مي دهند.در آرتروسکوپي، لوله هاي فلزي توخالي باريکي را از يک برش کوچک در اطراف مفصل، وارد آن مي کنند و روي مانيتور، داخل مفصل را مشاهده مي کنند.

شيوه زندگي و درمان هاي خانگي

استفاده منظم و مداوم از شانه طي فعاليت هاي روزمره مي تواند خشکي شانه را کم کرده و ميزان حرکت آن را افزايش دهد.استفاده موضعي از گرما (مثل کيسه آب گرم) يا سرما (مثل کيسه يخ) روي ناحيه شانه مي تواند درد آن را تسکين دهد.

جلوگيري از شانه يخ زده

يکي از مهم ترين علل ابتلا به بيماري شانه يخ زده، حرکت ندادن آن براي مدت زمان طولاني است که بعد از آسيب شانه (مثلا در تصادف)، شکستگي استخوان بازو و يا سکته مغزي رخ مي دهد.اگر بعد از آسيب شانه، حرکت دادن آن برايتان سخت بود، از پزشک بپرسيد چه ورزش هايي را مي توانيد طي دوران بهبودي آسيب شانه انجام دهيد که حرکت مفصل شانه را حفظ کند.

دراز کشيدن در وان يا ماندن زير دوش باعث آرامش مي‌‌‌شود، اما در طولاني مدت باعث خشک شدن پوست خواهد شد، چراکه آبي که به خورد پوست مي‌رود و به پوست نفوذ مي‌‌‌کند، هنگام خشک شدن، معمولا باعث مي‌شود آب بيشتري تبخيرشود.

استحمام و شستشو، آلودگي‌هاي بسياري مانند انواع و اقسام عفونت‌ها و حتي مواد مضري را که از محيط روي پوست قرار مي‌‌گيرد، از روي پوست پاک مي‌کند و قدم اول بهداشت پوست محسوب مي‌‌‌شود، اما آداب حمام رفتن سنتي که افراد ساعت‌ها در حمام‌هاي عمومي‌ و خصوصي سپري مي‌‌‌کردند و زمان بسياري صرف ليف‌زدن و کيسه کشيدن مي‌‌‌شد، با شرايط جديد که حمام در دسترس است، فرق مي‌کند.

متخصصان پوست مي‌گويند امروزه استحمام طولاني توصيه نمي‌شود.دکتر سيدمسعود داودي، متخصص پوست و عضو هيات‌علمي دانشگاه علوم‌پزشکي بقيه‌الله، در مورد آداب و اصول استحمام سالم برايمان گفته‌اند.

 بهترين فاصله بين حمام رفتن‌ها از نظر علمي چقدر بايد باشد که سلامت پوست حفظ شود؟

دفعات استحمام به پوست افراد و نوع فعاليت آنها بستگي دارد، مثلا افرادي که پوست چربي دارند، زمان تعريق ممکن است بوي نامطبوعي از بدنشان متصاعد شود. بنابراين به‌خصوص در فصل گرما بايد بيشتر استحمام کنند.نقطه مقابل آنها افراد با پوست خشک هستند که به‌خصوص در فصل پاييز و زمستان که هوا خشک است، بهتر است کمتر و هفته‌اي يک‌بار حمام بروند. افراد با پوست معمولي نيز مي‌‌‌توانند يک يا دو روز در ميان، استحمام کنند.حالا اگر افرادي که به‌علت نوع شغل خود مجبورند استحمام بيشتري داشته باشند، پوستي خشک دارند. لذا بايد هر بار استحمامشان، در حد رفع آلودگي از روي بدن و شستشوي نواحي‌اي که امکان دارد به علت تعريق، بوي نامطبوعي داشته باشند، باشد، چراکه مصرف روزانه صابون، خشکي پوست و به‌دنبال آن امکان بروز اگزماهاي پوستي را به دنبال خواهد داشت.اگر زمان طولاني زير دوش آب بمانيد، علاوه بر آنکه آب زيادي هدر مي‌‌‌رود و در دوره بحران آب اين کار منطقي نيست، براي سلامت پوست هم ضرر دارد

آيا شما براي افراد توصيه‌هايي براي استحمام داريد؟

بله، به‌خصوص در بيماران پوستي و افراد دچار اگزماهاي پوستي، فواصل استحمام بسيار مهم است. در کساني که با اگزماي سرشتي به دنيا آمده‌اند، دفعات حمام کردن مهم نيست، اما بايد زمان دوش‌گرفتن کوتاه (در حد دو دقيقه) باشد و پس از استحمام و خشک کردن پوست بدن، حتما پوست را با يک روغن طبيعي يا روغن‌هايي که به شکل فراورده‌هاي دارويي در داروخانه‌ها به‌عنوان لوسيون يا روغن کودک موجود است، چرب کنند.

دو دقيقه زمان کوتاهي براي استحمام نيست؟

نه، معمولا بهترين شيوه استحمام آن است که محيط حمام طوري گرم باشد که فرد مدت زمان زيادي زير دوش نماند و ظرفي محتوي آب براي شستشوي سر، صورت و بدن استفاده شود. در اين صورت فقط دو دقيقه زير دوش ماندن کافي است.

اگر زمان طولاني زير دوش آب بمانيد، علاوه بر آنکه آب زيادي هدر مي‌‌‌رود و در دوره بحران آب اين کار منطقي نيست، براي سلامت پوست هم ضرر دارد.

برخي معتقدند استحمام طولاني‌مدت باعث آرامش مي‌شود. اين تصور درست است؟

دراز کشيدن در وان يا ماندن زير دوش باعث آرامش مي‌‌‌شود، اما در طولاني مدت باعث خشک شدن پوست هم خواهد شد، چراکه آبي که به خورد پوست مي‌رود و به پوست نفوذ مي‌‌‌کند، هنگام خشک شدن، معمولا باعث مي‌شود آب بيشتري تبخيرشود.

بسياري از والدين استحمام طولاني و آب‌بازي را براي کودک مناسب مي‌دانند. نظر شما چيست؟

کودکان پوست خشکي دارند و طولاني شدن استحمام و تماس با آب مي‌‌‌تواند باعث خشکي بيشتر پوست آنها و التهاب پوست يا اگزماهاي پوستي شود. اين بيماري معمولا خود را به شکل خارش، قرمزي و پوسته‌ريزي نشان مي‌‌‌دهد.

استحمام طولاني، به‌خصوص براي کودکان و سالمندان، اصلا مناسب نيست.حمام کردن کودک راه و روش دارد، مثلا حتي استفاده از وسايلي مانند سنگ‌پا از آنجا که پوست کف پاي کودکان لطيف، نرم و نازک است، براي آنها توصيه نمي‌شود. يک شستشوي معمولي و استفاده از يک ليف نرم، براي پاکيزگي بچه‌ها کافي است.


کلا استفاده از سنگ‌پا را در حمام توصيه مي‌کنيد؟

بله، با افزايش سن به‌خصوص در افرادي که دچار اضافه وزن هستند، پوست کف و پاشنه پا نسبتا ضخيم مي‌شود. ضخيم‌شدن پوست مشکلي ندارد، اما از آنجا که مستعد بروز ترک کف پا است و امکان بروز عفونت و درد ترک‌ها وجود دارد، لازم است براي پيشگيري و حتي درمان در زماني که ضخامت پوست در حمام بر اثر رطوبت نرم‌شده، با سنگ‌پا آن را نرم‌تر کرد.اگر با استفاده از کرم مخصوص پا بعد از حمام پوست چرب شود، بهتر است و مي‌توان زيبايي و سلامت پاشنه و کف پا را تضمين کرد.

نکته مهم اينکه سنگ‌پاها چه طبيعي، چه مصنوعي يا پلاستيکي، يک وسيله شخصي‌اند و هر فرد بايد سنگ‌پاي جداگانه داشته باشد، چراکه بسياري از بيماري‌هاي قارچي، ميکروبي و به‌خصوص زگيل با سنگ‌پا قابل‌انتقال هستند.

حالا که از حمام گفتيم، در مورد شامپوي خوب هم توضيح دهيد.

شامپوها خوب و بد ندارند. اينکه چه مارکي و چه برندي باشد هم اصلا مهم نيست. گراني يک شامپو هم نشان‌دهنده مناسب بودن آن نيست.در زمان خريد شامپو، فقط بايد به نوع موهاي خود (چرب، خشک يا معمولي) دقت کنيد.افرادي که موهايشان را رنگ کرده‌اند، بايد از شامپوي مخصوص موهاي رنگ‌شده و آسيب‌ديده استفاده کنند.کف زياد و غلظت شامپو هم مهم نيست. بهتر است هنگام خريد شامپو ابتدا نمونه‌هاي کوچک‌تر را انتخاب کنيد و در صورت رضايت، نمونه‌هاي با حجم بيشتر شامپو که اصطلاحا شامپوي خانواده است را بخريد.

شستشوي بدن با صابون بهتر است يا شامپو بدن؟

شامپو يک فرآورده مدرن و جديد و صابون يک فرآورده قديمي‌ و سنتي است. سازگاري صابون با pH‌ و اسيديته بدن کمتر از شامپو است، به‌طوري که امکان دارد باعث تحريک، قرمزي و التهاب پوست سر و بدن شود، بنابراين استفاده از شامپوي سر و بدن از صابون بهتر است.

چه ليفي انتخاب کنيم؟

ممکن است برخي افراد به علت خارش پوست ترجيح دهند ليفي انتخاب کنند که الياف زبرتري داشته باشد، اما ليف بايد حتما نخي، لطيف و نرم باشد.از آنجا که ليف خيس کانون عفونت‌ها و قارچ‌هايي است که مي‌‌‌توانند در محيط مرطوب رشد کنند، در افرادي که بيماري‌هاي قارچي و عفوني دارند، بايد بعد از استحمام، ليف را کاملا شست و حتما جلوي آفتاب خشک شود و در صورتي که اين کار امکان‌پذير نباشد، بايد ليف را بعد از شستن کاملا باز کرد و داخل حمام آويزان کرد تا در اسرع وقت خشک شود.درب حمام را بعد از استحمام باز بگذاريد تا داخل آن خشک شود، زيرا محيط خيس حمام جاي مناسبي براي رشد قارچ هاي بيماري زا خواهد بود.

چرا چشم‌هايم مي‌سوزند؟

در اين مطلب علل سوزش چشم ها، راه هاي درمان و همچنين نحوه جلوگيري از بروز مجدد اين مشکل را برايتان مي گوييم.

عينک

سوزش چشم ها معمولا نشان دهنده وجود يک مشکل ديگر در چشم ها هستند.

 

سوزش چشم ها، شايع ترين علامت سندرم خشکي چشم ها، بلفاريت (التهاب ورم پلک)، چشمان صورتي و آلرژي هاي چشمي است.

 

اما سوزش چشم ها دلايل ديگري نيز دارد که يکي از رايج ترين آن ها وجود يک جسم خارجي (مثل سنگريزه) در چشم هاست.

 

در بيشتر موارد، با برطرف شدن علت سوزش چشم ها، اين مشکل بهبود مي يابد و علائم آن از بين مي روند.

 

سوزش چشم ها نيز علائم مخصوص به خود را دارد که عبارتند از:

- آبريزش چشم ها

- قرمزي چشم

- درد چشم

- ترشحات چشم

- توليد بيش از حد اشک

- احساس سوزش

- خارش چشم

 

اما سوزش چشم ها خودش مي تواند علامت يک مشکل ديگر چشمي باشد. بيماري هاي چشمي مختلفي وجود دارند که سوزش چشم يکي از علائم آن ها ست. اين بيماري هاي چشمي عبارتند از:

- ورم ملتحمه

- بلفاريت

- سندرم شوگرن

- خشکي چشم ها

- فوتوفوبي (حساسيت چشم ها به نور)

- روزاسه

- گرانولوماتوز وگنر (يک واسکوليت سيستميک مزمني است که عروق کوچک تا متوسط را درگير مي نمايد)

دور شدن از محيطي که باعث سوزش چشم ها شده است، مهم ترين راه درمان اين مشکل است، مثلا دور شدن از محيط پر از گردوخاک و يا محيط پر از دود سيگار

دلايل سوزش چشم ها کدامند؟

متأسفانه علل زيادي باعث سوزش چشم ها مي شوند. در بيشتر موارد، يک عامل محيطي باعث ايجاد اين مشکل مي شود و با دور شدن فرد از آن محيط، چشم ها بهبود پيدا مي کنند.

 

علل محيطي سوزش چشم ها عبارتند از:

- گرد و غبار هوا

- ورزش باد

- آفتاب سوختگي

- مواجهه با نور خورشيد

- دود سيگار

- مواد شيميايي محرک موجود در هوا

- ساير مواد شيميايي محرک مثل کلر موجود در آب استخر شنا

- اسپري مو (مثل تافت) يا رنگ مو و دکلره کردن

- دود و آلودگي هوا

 

علل آلرژي چشمي که باعث سوزش چشم ها مي شوند عبارتند از:

- گرده گل و گياه

- گرد و خاک

- قارچ هاي هوا

- پر، پشم و موي حيوانات خانگي

- مواد معطر و خوشبو کننده مثل عطر، ادوکلن، خوشبوکننده هوا (اسپري ها و عود)

 

بيماري هايي که باعث سوزش چشم ها مي شوند عبارتند از:

- سندرم خشکي چشم ها

- ورم ملتحمه چشم

- بلفاريت

- چشمان صورتي

- سندرم شوگرن

- فوتوفوبيا (حساسيت چشم به نور)

 

ساير علل عبارتند از:

- افزايش سن: همزمان با افزايش سن، بدن و از جمله چشم ها چربي کمتري توليد مي کنند. کاهش چربي در پرده اشکي چشم باعث تبخير سريع تر اشک از سطح چشم ها و ايجاد نقاط خشک روي آن ها مي شود. اين نقاط خشک باعث سوزش چشم ها همراه با بروز علائم ديگر مي گردد.

 

- داروها: اگر اخيرا مصرف داروي جديدي را شروع کرده ايد و به طور ناگهاني دچار سوزش چشم ها شده ايد، به پزشک خود بگوييد. شايد اين دارو باعث سوزش چشم شما شده است که پزشک مي تواند به راحتي با تغيير نوع دارو، مشکل شما را بر طرف کند.

 

- نور زننده و درخشان
استفاده از قطره هاي چشمي بدون تجويز پزشک (به جز اشک مصنوعي) علائم سوزش چشم ها را بدتر مي کند. لذا هيچ وقت بدون تجويز پزشک، از قطره هاي چشمي استفاده نکنيد

درمان سوزش چشم ها

همان طور که قبلا هم گفته شد، دور شدن از محيطي که باعث سوزش چشم ها شده است، مهم ترين راه درمان اين مشکل است، مثلا دور شدن از محيط پر از گردوخاک و يا محيط پر از دود سيگار.

 

در بيشتر موارد، عوامل محيطي ذکر شده در بالا باعث سوزش چشم ها مي شوند و دوري از اين نوع محيط ها باعث بهبودي شما مي گردد.

 

استفاده از اشک مصنوعي به ميزان 4 تا 6 بار در روز نيز مي تواند سوزش چشم ها را تسکين دهد.

 

استفاده از قطره هاي چشمي بدون تجويز پزشک (به جز اشک مصنوعي) علائم سوزش چشم ها را بدتر مي کند. لذا هيچ وقت بدون تجويز پزشک، از قطره هاي چشمي استفاده نکنيد.

 

با مراجعه به پزشک و تجويز او مي توانيد از داروهاي آنتي هسيتامين (به شکل قرص، قطره چشمي و پماد) استفاده کنيد که براي درمان سوزش چشم ها مفيد است. اين داروها، آلرژي يا حساسيت را بهبود مي دهند.

 

هشدار

اگر ترشحات چشمي غليظ (قي چشم) و سبزرنگ مشاهده کرديد، بايستي فورا به پزشک مراجعه کنيد.

 

همچنين اگر نسبت به نور حساسيت داشتيد (فوتو فوبي) و يا چشمتان شديدا درد مي کرد و يا تغييري در بينايي خود مشاهده کرديد، اين ها مي تواند علامت وجود يک مشکل بدتر باشد و بايستي فورا به چشم پزشک مراجعه کنيد.

چرا بعضي‌ها بيشتر احساس سرما مي کنند؟

با جريان پيدا نکردن خون در کل بدن، اندام ها به خصوص دست و پا سردتر مي شود. در برخي موارد علت احساس سرما، نازک شدن لايه چربي زير پوست است که حرارت بدن را ذخيره مي کند.


دماي طبيعي بدن افراد مختلف است. دماي بدن برخي افراد به طور طبيعي بالا و برخي افراد پايين است.

به طور کلي احساس سرما در زنان از مردان بيشتر است. همچنين افراد مسن نسبت به جوان ترها بيشتر احساس سرما مي کنند، زيرا افراد مسن دماي بدن پايين تري دارند، اما در اين زمينه موارد ديگري نيز وجود دارد که بايد در نظر گرفت.

با بالا رفتن سن، ديواره هاي رگ هاي خوني انعطاف پذيري خود را از دست مي دهد، در نتيجه گردش خون ضعيف تر مي شود. با جريان پيدا نکردن خون در کل بدن، اندام ها به خصوص دست و پا سردتر مي شود.

در برخي موارد علت احساس سرما، نازک شدن لايه چربي زير پوست است که حرارت بدن را ذخيره مي کند.

بيماري هاي نهفته مانند اختلالات تيروئيد (که در تنظيم دماي بدن اختلال ايجاد مي کند)، فشار خون بالا و يا حتي ديابت نيز احساس سرما ايجاد مي کند.

گروه ديگري که هميشه احساس سرما مي کنند، زنان هستند. جالب است بدانيد، نتايج بررسي ها نشان مي دهد، دماي بدن زنان نسبت به مردان بالاتر است، اما دست و پاي آن ها سردتر از مردان است.

طي بررسي ها مشخص شد، دماي متعادل دست مردان اختلاف سه درجه اي با دماي دست زنان دارد. اما علت اين امر چيست؟
 
کوتاه بودن دست و پا باعث مي شود خون رساني در بدن روند سريع تري داشته باشد، از اين رو گرماي بدن حفظ مي شود

به نظر مي رسد بدن زنان براي گرم تر نگه داشتن اعضاي حياتي بايد سخت تر کار کند. در نتيجه اين فعاليت، حرارت اندام هاي تحتاني کاهش مي يابد.

بايد دانست که مردان نسبت به زنان عضلات بيشتري دارند و زنان چربي بيشتر، در حالي که عضله گرما ايجاد مي کند و چربي، گرما را ذخيره مي کند.

برخي قادرند سرما را خيلي خوب تحمل کنند. نتايج تحقيقات نشان مي دهد که اسکيموها بر خلاف ديگران داراي جثه ريز و پرتر هستند، از اين رو بدن مي تواند دماي دروني خود را بهتر حفظ کند.

کوتاه بودن دست و پا باعث مي شود خون رساني در بدن روند سريع تري داشته باشد، از اين رو گرماي بدن حفظ مي شود.

7 علت احساس سرماي بيشتر

از جمله عواملي که باعث مي شود يک فرد بيشتر از بقيه احساس سرما کند عبارتند از:

1- کم کاري تيروئيد: غده تيروئيد روند سوخت و ساز بدن را کنترل مي کند و در صورت کم کاري تيروئيد، فرد بيشتر وقت ها احساس سرما مي کند. به طور معمول کم کاري تيروئيد در نيمي از بيماران با آزمايش خون تشخيص داده نمي شود. اگر با وجود طبيعي بودن نتيجه آزمايش، هنوز هم با مشکل روبرو مي باشيد، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنيد.

2- کمبود آهن: آهن براي انتقال اکسيژن به سلول ها و تامين انرژي لازم است. کمبود آهن نيز سبب احساس سرما مي گردد. از پزشک خود بخواهيد براي شما آزمايش خون فريتين بنويسد. فريتين، سلول پروتئيني خون است که داراي آهن است. اين آزمايش کمک مي کند تا پزشک بفهمد بدن شما چه مقدار آهن ذخيره دارد.

با مصرف مواد غذايي سرشار از آهن از جمله گوشت قرمز، جگر و قرص آهن، ميزان آهن بدن خود را افزايش دهيد.

3- کمبود خواب: با کمبود خواب، سيستم عصبي که در تنظيم دما به بدن کمک مي کند، دچار مشکل مي گردد و در نتيجه احساس سرما مي کنيد.

4- گردش ضعيف خون: اگر دچار درد دست مي باشيد، يا در دستتان احساس مور مور مي کنيد، ممکن است به بيمارينشانگان «رينود» مبتلا شده باشيد. اين بيماري زماني رخ مي دهد که رگ ها و مويرگ ها منقبض شوند و گردش خون به اندام هاي انتهايي را محدود کند. مصرف منيزيم اين علايم را تسکين مي دهد.
لاغري بيش از حد و نداشتن چربي کافي، فرد را به احساس سرما مستعد مي کند. همواره سعي کنيد وزن سالم و طبيعي خود را حفظ کنيد

5- عفونت قارچي: عفونت قارچي کانديدا (Candida) آن قدر روي سيستم دفاعي بدن استرس وارد مي کند که سبب اختلال در عملکرد غده هيپوتالاموس مي گردد. علاوه بر احساس سرما، سندروم روده تحريک پذير و سينوزيت نيز علامت ديگر اين عفونت قارچي است. براي از بين بردن اين قارچ ها از محصولات پروبيوتيک (باکتري هاي مفيد) استفاده کنيد و ميزان مصرف قند را کمتر کنيد.

6- استرس: مشکلاتي مانند طلاق و يا از دست دادن شغل سبب استرس مي گردد و روي هيپوتالاموس و به تبع آن غده تيروئيد تاثير مي گذارد. بنابراين براي مقابله با اين وضعيت هميشه به موضوعاتي که دوست داريد، فکر کنيد و همچنين از قرار گرفتن در موقعيت هاي استرس زا بپرهيزيد.

7- بيش از حد ضعيف شده ايد: لاغري بيش از حد و نداشتن چربي کافي، فرد را به احساس سرما مستعد مي کند. همواره سعي کنيد وزن سالم و طبيعي خود را حفظ کنيد.

يبوست مي تواند موجب ميگرن شود؟

حقيقت آن است که يبوست، مخصوصا يبوست هاي حمله اي مکرر و کوتاه مدت مي تواند شروع کننده سردرد باشد و سردردهاي ميگرني مکرر در افرادي که به طور مزمن يبوست را تجربه مي کنند، بيشتر است.

يبوست و ميگرن

بيماري ميگرن که يکي از علل بسيار شايع سردرد مکرر بوده، امروزه شيوع بالايي پيدا کرده است، به طوري که 15 تا 20 درصد مردان و 25 تا 30 درصد زنان از آن رنج مي برند.ميگرن با سردرد شديد و عميق، نبض دار‌ و اغلب دردهاي تکرار شونده وحساسيت چشم ها به نور تظاهر مي کند. درد شديد معمولا از صبح زود شروع مي شود و ممکن است يک سمت سر را درگير کند و همراه بااستفراغ يا تهوع باشد.البته 10 درصد از مبتلايان به ميگرن، دچار اختلالات چشمي، گيجي، ضعف بعد از حملات ميگرن نيز مي شوند.

اما علت اين بيماري چيست؟

علل واقعي سردرد ميگرن ناشناخته است و به نظر مي رسد از فردي به فرد ديگر متفاوت است. اين سردرد از غشاي‌ مغز (مننژ) و از پوست سر‌ منشا مي گيرد و در اثر کشيده شدن يا تحت فشار قرار گرفتن عروق خوني و عضلات سر ايجاد مي شود.در واقع ميگرن در اثر نوسانات هورموني که باعث انقباض و سپس انبساط عروق خوني سر و گردن مي شوند، ايجاد مي شود. وقتي عروق خوني منبسط مي شوند، سردرد شروع مي شود.ظاهرا هورمون ها بيش از حد عمل‌ مي کنند و  به جاي آنکه از حالت انقباض به حالت عادي برگردند، عروق خوني از حالت عادي منبسط تر مي شوند و ايجاد درد مي کنند. بطور همزمان، تورم مغز، آزادسازي مواد شيميايي مشخص و شايد کشش عضلات ايجاد مي شود. اين عوامل به درد مي افزايند.مطالعات نشان داده اند افرادي که به طور مکرر مشکلات دستگاه گوارش نظير ريفلاکس معده به مري، تهوع و استفراغ و نيز يبوست را تجربه مي کنند، با نوعي از ميگرن به نام "ميگرن مرتبط با مشکلات گوارشي" مواجه مي شوند

چه عواملي حملات ميگرن را تحريک مي کنند؟

همانطور که گفتيم تغييرات هورموني، تاثيرات قابل توجهي بر ميگرن دارند. بنابراين تغييراتي مثل قاعدگي، بارداري و مصرفقرص‌هاي هورموني جلوگيري از بارداري معمولا باعث بدتر شدن ميگرن مي‌شود.عواملي مثل گرسنگي، کم‌خوابي، خستگي، استرس‌هاي روحي، ورزش‌هاي سنگين و برخي غذاهاي خاص و بوهاي خاص (مثلا بوي سيگار يا عطر) مي‌تواند باعث شروع حمله ميگرن شود. استرس نيز مي تواند عامل مهمي در تحريک حملات ميگرني باشد.جالب است بدانيد که نه تنها وجود استرس، بلکه رفع شدن ناگهاني استرس نيز مي تواند باعث ايجاد حمله ميگرن شود، براي مثال بعد از گذشتن از مرحله اي تنش زا از زندگي نظير امتحانات مدرسه.

 
آيا يبوست مي تواند منجر به ميگرن شود؟

بله درست است. يبوست و سردرد هاي ميگرني با هم در ارتباط هستند.

 
يبوست که به آن تنبلي روده نيز مي گويند، شرايطي است که مدفوع بسيار آرام در روده بزرگ پيش مي رود. بنابراين پرزهاي روده فرصت بيشتري دارند تا آب و مواد غذايي را از پس مانده آن جذب کنند. پس مدفوع خشک و سفت مي شود و دفع آن هم بدون شک، سخت و دردناک خواهد بود.
يبوست
در برخي موارد يبوست فرد آنقدر شديد است که حتي فرد يک هفته هم دفع مدفوع نخواهد داشت. اما بيشتر افرادي که به طور معمول از يبوست شکايت دارند، معمولا سردردهاي ميگرني را هم گزارش مي کنند.در واقع سردردهاي ميگرني در اين افراد با يبوست مي آيند و مي روند و شرايط را براي فرد سخت و طاقت فرسا مي کنند. اما آيا اين سردردها واقعا به دليل يبوست اند؟
امروزه ميگرن به انواع و دسته هاي مختلفي تقسيم مي شود و براي هر نوع آن، علل متعددي تعريف شده است. اما ممکن است شما هم به ندرت درباره ارتباط سردرد با يبوست شنيده باشيد.اما حقيقت آن است که يبوست، مخصوصا يبوست هاي حمله اي مکرر و غير مزمن مي تواند شروع کننده سردرد باشد و اين سردردهاي ميگرني مکرر در افرادي که به طور مزمن يبوست را تجربه مي کنند بيشتر است.يبوست مي تواند منجر به استرس هاي جسمي و عصبي شود. اين استرس هاي مکرر مي تواند با تاثير بر سيستم عصبي مرکز منجر به بروز سردرد شود.يکي ديگر از نتايج يبوست کاهش اشتها است. کاهش اشتها و عدم توانايي در خوردن غذاها حتي غذاهاي مورد علاقه، معمولا به دليل احساس درد و ناراحتي در ناحيه شکم ايجاد مي شود. پس افراد مبتلا به يبوست معمولا کمتر غذا مي خورند و اين بي غذايي که باعث عدم دريافت مايعات کافي و مواد مغذي به بدن مي شود، مي تواند شروع کننده ميگرن باشد.از دست دادن آب بدن نيز شرايطي معمول در يبوست است. اين کم آبي بدن، حتي اگر داراي شدت متوسط هم باشد به خودي خود مي تواند به سردردهاي خفيف تا متوسط منجر شود.يبوست و سردردها مخصوصا سردرد ميگرني، همچنين مشکل شايع بيماران مصرف کننده داروهاي استاتين اند. استاتين ها داروهايي هستند که براي کاهش کلسترول در افرادي که بيماري چربي خون و کلسترول بالا دارند استفاده مي شوند، مثل آتورواستاتين.استاتين ها اگرچه داروهاي بسيار تاثيرگذار در کاهش کلسترول خون اند، اما تاثير دوم آنها تظاهر يبوست به همراه سردرد است.
البته تنبل شدن روده ها و نيز سردرد عارضه شايع گزارش شده توسط مبتلايان به فيبروميالژي است. بيماري که در آن عضلات متصل شده با استخوان ها دردناک مي شوند. اين دردها اگر چه در ناحيه خاصي از بدن احساس مي شوند، اما بر کل بدن تاثير مي گذارند. هر چه شدت بيماري بيشتر باشد، يبوست و سردرد ناشي از آن هم شديدتر خواهد بود.پس بيماري ها و عوامل گسترده اي شروع سردرد هاي ميگرني را تحريک مي کنند و يکي از آنها يبوست است که امروزه شيوع بالايي هم پيدا کرده است.به طور کلي مي توان گفت بين مشکلات دستگاه گوارش و سردردهاي ميگرني ارتباط وجود دارد. مطالعات نشان داده اند افرادي که به طور مکرر مشکلات دستگاه گوارش نظير ريفلاکس معده به مري، تهوع و استفراغ و نيز يبوست را تجربه مي کنند، با نوعي از ميگرن به نام "ميگرن مرتبط با مشکلات گوارشي" مواجه مي شوند.البته اين ارتباط دوطرفه است و ميگرن نيز در بسياري از موارد مي تواند شروع کننده عوارضي مانند تهوع، استفراغ و يبوست باشد.

بیماری‌های پروستات

همه‌ی مردان در خطر بیماری‌های پروستات هستند، چون به هر حال همه‌ی آنها غده‌ی پروستات دارند. به همین دلیل آشنایی با مشکلات پروستات از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در زیر به بیماری‌های شایع پروستات اشاره می‌کنیم:

هایپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH : ( BPH در واقع بزرگ شدن پروستات بیش از حد طبیعی است.احتمال ابتلای مردان به این بیماری، بسته به سن آنها به شرح زیر است:

سن 3 تا 40 : 1 نفر از 12 نفر

سن 51 تا 60 : 1 نفر از دو نفر 

بالای 80 سال: بیش از 8 نفر در 10 نفر

البته فقط نیمی از مبتلایان به BPH نیاز به درمان دارند. این بیماری منجر به سرطان نمی‌شود، هر چند که هر دو بیماری در سنین بالا مشاهده می‌شوند.

پروستاتیت : اغلب همان عفونت پروستات درنظرگرفته می‌شود. البته ممکن است فقط تورم غده پروستات بدون عفونت باشد. حدود 5 تا 10 درصد موارد پروستاتیت، عفونت باکتریایی است. این بیماری، خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش نمی‌دهد. بر خلاف بیماری‌های دیگر پروستات که در سنین بالا بروز می‌کنند، بیماری پروستاتیت بیشتر در مردان جوان و میان‌سال دیده می‌شود. تقریباً 5 تا 10 درصد مردان در دوره‌ای از عمر خود به پروستاتیت مبتلا می‌شوند.

سرطان پروستات : شایع‌ترین نوع سرطان در بین مردان، سرطان پروستات است.  یک نفر از 6 نفر مرد در طول زندگی خود مبتلا به سرطان پروستات می‌شود. اما رشد سرطان پروستات بسیار کند است و هر از 35 مرد مبتلا به سرطان پروستات فقط یک نفر در اثر این سرطان فوت می‌کند. دلیل ابتلا به سرطان پروستات هنوز مشخص نشده است اما عوامل ریسک مرتبط با آن شامل این موارد است:

سابقه‌ی خانوادگی : وجود برادر یا پدری که سرطان پروستات داشته، شانس ابتلا را دو برابر می‌کند.

نژاد : مردان آفریقایی – آمریکایی نسبت به سفیدپوستان بیشتر در خطر ابتلا به سرطان پروستات هستند و معمولاً سرطان در مراحل پیشرفته در آنها تشخیص داده می‌شود.

5 نکته مهم درباره‌ی اختلالات خوردن (بی‌اشتهایی عصبی، جوع و ...)

تحقیقات دانشگاه آکسفورد نشان می‌دهند اختلالاتی نظیر بی‌اشتهایی عصبی، جوع، و دیگر بیماری‌هایی که با غذا و وزن در ارتباط هستند کمتر در بین عموم شناخته شده‌اند، حتی بعضی از متخصصین نیز به خوبی با آنها آشنا نیستند. 

البته بعضی نشانه‌ها مانند کاهش وزن و استفراغ بعد صرف غذا از نشانه‌های شناخته شده‌ی این نوع اختلالات هستند، اما نشانه‌های دیگر آنها کمتر شناخته شده‌اند. در اینجا به منظور تشخیص نشانه‌های کمتر آشکار اختلالات خوردن به چند نکته مهم اشاره می‌کنیم:

1.اختلالات خوردن فقط مختص دختران و زنان جوان نیستند.

اغلب اوقات، مردم فکر می‌کنند بیماری‌های اختلال خوردن فقط در دختران نوجوان و زنان جوان دیده می‌شود، اما واقعیت این است که این نوع بیماری‌ها بطور روزافزونی در بین زنان و مردان در همه‌ی سنین مشاهده می‌شوند، حتی گاهی در بین کودکان یا افراد میانسال نیز دیده می‌شود. تحقیقی جدید که توسط انجمن دارویی کانادا انجام شد نشان می‌دهد که کمبود آگاهی در مورد اختلالات خوردن، در مردان اغلب سبب عدم تشخیص و درمان این بیماری در بین مردان و پسران جوان می‌شود، در حالیکه این افراد 25 درصد موارد مربوط به این بیماری‌ها را تشکیل می‌دهند. یکی از درمانگران به نام «جودی روبین» می‌گوید: هر روز زنان بیشتری در سنین 40 سال و بالاتر را می‌بینم که مبتلا به اختلال خوردن هستند و به ما مراجعه می‌کنند.  اغلب اوقات اختلالات خوردن در سنین بالا به دلایلی نظیر تغییرات عمده در زندگی، از دست دادن کار یا فشار کاری، طلاق یا بچه دار شدن بروز می‌کند.

2. نشانه‌های روحی و روانی نیز به اندازه نشانه‌های فیزیکی وجود دارند

البته نشانه‌های فیزیکی بسیاری وجود دارند که مبتلایان به اختلال خوردن از خود بروز می‌دهند از جمله کاهش وزن، نازک شدن موها، خشک شدن پوست، استفراغ بعد از غذا. اما نشانه‌های روحی اختلال خوردن نمایان‌تر هستند، البته اگر آنها را بشناسید و بدانید به دنبال چه نشانه‌هایی باشید. بیشتر مبتلایان به اختلالات خوردن نشانه‌هایی از افسردگی و عدم اعتماد به نفس دارند. ممکن است فرد مبتلا بداخلاق، خشمگین و مضطرب باشد یا اعتماد به نفسش نسبت به بدن یا بطور کلی نسبت به زندگی‌اش کم شده باشد.

3.رفتارهای عجیب ممکن است نشانه‌ای از اختلالات خوردن باشد.

رفتارهای سخت‌گیرانه  و تشریفاتی هنگام غذاخوردن ممکن است نشانه‌ا‌ی باشد از این که ارتباط فرد با غذا دچار مشکل شده است. شمارش کالری‌های غذا، توجه خاص به بعضی غذاها یا گروه‌های غذایی، دوری از غذا خوردن با دیگران نیز ممکن است نشانه‌های اختلال خوردن باشد. این بیماران هنگام غذا خوردن با دیگران، رفتارهای غیرمعمولی بروز می‌دهند مثلا از ادویه و نمک زیاد استفاده می‌کنند یا ترکیبات غذایی خاصی را می‌خورند. 

4. با نگاه کردن به یک شخص نمی‌توان گفت که او مبتلا به اختلال خوردن است.

تشخیص بیماری اختلال خوردن آسان نیست: بیماری جوع یا بی‌اشتهایی عصبی با کاهش وزن چشمگیر همراه هستند، اما اختلالات دیگر ممکن است حتی با حفظ وزن نرمال هم وجود داشته باشد. یک فرد مبتلا به اختلال خوردن ممکن اصرار زیادی بر حفظ وزن خود در یک عدد مشخص داشته باشد. 

5. توضیح خواستن از بیمار کمکی به حل مشکل نمی‌کند

بیشتر بیماران مبتلا به اختلال خوردن، مشکل خود را انکار می‌کنند، بعضی از آنها حتی به کنترلی که  بر بدن و وزن خود دارند افتخار می‌کنند. پیش کشیدن موضوعاتی مانند غذا و وزنِ شخص بیمار بی‌فایده است، زیرا معمولاًبیمار مشکل را انکار می‌کند و می‌گوید که جای نگرانی نیست.

در عوض باید در مورد مسائل روحی و روانی با آنها صحبت کرد، مثلاً می‌توان گفت : احساس می‌کنم مدتی است افسرده هستی. معمولاً بیمار این مشکل را نمی‌تواند انکار کند و اگر هم همانجا با شما همراهی نکند و کمک نخواهد، متوجه می‌شود که شما به او اهمیت می‌دهید و آماده‌ی کمک کردن به او هستید و زمانی که آمادگی دارد به سراغ شما خواهد آمد.

  آیا آفت دهان همان تبخال است؟

خیر، آفت با تبخال یکی نیست، آفت درون دهان است و مسری نیست. تبخال ویروسی است و اغلب در اطراف لب‌ها و خارج از دهان مشاهده می‌شود و به دلیل ماهیت ویروسی‌اش، بسیار مسری است.

اگر به طور مکرر به آفت دهان مبتلا می‌شویم چه باید بکنیم؟

ابتلای مکرر به آفت دهان  ممکن است عوارض استفاده از یک داروی خاص یا نشانه‌ی بیماری دیگر باشد. در این موارد بهتر است به پزشک یا دندان‌پزشک مراجعه کنید.

البته ممکن است آفت دهانی زمینه‌ی ژنتیکی داشته باشد. اما بعضی از بیماری‌هایی که بر سیستم ایمنی اثر می‌گذارند مانند لوپوس، بیماری‌های مزمن، بیماری سلیاک، ایدز نیز ممکن است سبب آفت دهانی مکرر شوند. البته تشخیص همه‌ی این موارد به عهده پزشک است.

دلیل ابتلا به آفت دهان چیست؟

در بیشتر موارد دلایل ابتلا به آفت دهان دقیقاً مشخص نمی‌شود، عوامل چندگانه‌ای ممکن است سبب بروز آفت دهان شوند. بعضی از آنها عبارتند از:

•خراشیدگی در مخاط دهانی .این خراشیدگی ها ممکن است در اثر مسواک زدن، کار دندانپزشکی یا تصادف بوجود بیاید. 

•رژیم غذایی که کمبود ویتامین B12، روی ، اسید فولیک و آهن دارد.

•خمیردندان‌هایی که دارای سدیم لوریل سولفات هستند.

•حساسیت به بعضی از باکتری‌های درون دهان 

•هورمون‌ها

•استرس

•سیگار کشیدن 

•اشکالات سیستم ایمنی بدن

هنگام ابتلا به آفت دهان از چه غذاهایی پرهیز کنیم؟

از خوردن غذاهای پرادویه و تند پرهیز کنید. غذاهای ترش نیز زخم‌های آفت را تحریک می‌کنند. 

چه خوراکی‌هایی به بهبود آفت کمک می‌کنند؟

ماست : ماست زیاد بخورید. ماست نه تنها به بهبود آفت کمک می‌کندد بلکه از پیشرفت آن نیز جلوگیری می‌کند. البته باید دقت کنید که ماست از نوع شیرین‌شده نباشد (حاوی شکر نباشد).

عصاره‌ی آلوورا : به عنوان دهان شویه می‌توانید از آن استفاده کنید. 

دارچین : مقداری دارچین را در آب حل کنید و به عنوان دهان‌شویه استفاده کنید. تقریبا 5 دقیقه آن را در دهان نگه دارید.

عسل : زخم‌های آفت را با کمی عسل بپوشانید و بگذارید بماند. عسل یکی از مفیدترین درمانهای خانگی برای زخم‌های دهان است. البته طبیعی بودن عسل بسیار مهم است. 

گوجه فرنگی و انبه : میزان مصرف گوجه فرنگی و انبه‌ی تازه را افزایش دهید. این دو میوه به بهبود زخم‌ها کمک می‌کنند.

سیر : سیر دارای مواد ضدباکتری است، همچنین مقادیر زیاد سلنیوم در آن به تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کند. البته قبل از استفاده از سیر بهتر است با پزشک مشورت کنید.

پزشکان با استفاده از فناوری اسکن مغز تصاویر باورنکردنی از رخدادهای مغز هنگام عاشق شدن ارائه کردند تا مشخص شود که چرا افرادی که عاشق می شوند گاهی غیر منطقی و حتی مضحک می شوند.

به نقل از مهر، پزشکان با انجام اسکنهای مغزی متوجه تغییرات شیمیایی شده اند که در زمان عاشق شدن افراد در بخشهای مختلف مغز رخ می دهد و مهم تر از همه در چنین شرایطی برخی از بخشهای مختلف مغزی خاموش می شوند.

از سوی دیگر این اسکنهای مغزی نشان داده است که عاشق شدن به گونه ای می تواند انسانها را عصبی و ناپایدار کند.

پزشکان و متخصصان این تحقیق ابراز امیدواری کردند که این تحقیقات روزی نشان می دهد که چرا تعدادی از ما در مواردی که به احساسات و عاطفه مربوط می شود پا را از حد فراتر می گذاریم.

بخشی از مغز که از آن با عنوان ” لوب پیشانی یا قدامی ” یاد می شود و برای قضاوت کردن حائز اهمیت است هنگام عاشق شدن از کار می افتد. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) قطع این فعالیت را تنها زمانی که فرد عاشق بوده نشان می دهد. این امر موجب شده که فرد از تمام انتقادها و یا تردیدها نسبت به کسی که دوست دارد، چشم پوشی کند.

سمیر ذکی استاد زیبایی شناسی – عصبی در دانشگاه کالج لندن اظهار داشت: وقتی به کسی که دوستش دارید نگاه می کنید، بخشهایی از مغزتان فعال می شوند، اما یک بخش بزرگ در مغز که نقش قضاوت را برعهده دارد از کار افتاده و غیر فعال می شود.

وی اعتقاد دارد که مغز ممکن است برای اهداف زیست شناختی عالی تر چنین واکنشی نشان دهد. افرادی که عاشق هستند هنوز هم می توانند در زندگی خود تصمیمهای مهم اتخاذ کنند برای مثال درباره یک تجارت مهم یا موضوعات غیر احساسی تصمیم گیری کنند و این نوع سلامت عقلی ممکن است شرایطی را ایجاد کند که دوستانشان برای متقاعد کردن آنها در ترک این احساس در روابط غیرعاقلانه با چالش رو به رو شوند.

تمامی اعمال جراحی که به منظور «زیبایی» روی پوست انجام می‌گیرند، چنانچه غیر ضروری بوده و توسط افراد ناآگاه و غیر متخصص صورت گیرد نه تنها نتیجه عکس در بر داشته، بلکه عوارض زیانباری را برای پوست و ظاهر فرد به دنبال خواهد داشت.

زمینه بروز بیماریهای عفونی به دنبال خالکوبی‌ها خالکوبی های عوارض متعددی دارد که ابتلا به بیماریهای عفونی ساده‌ترین و در عین حال مهمترین عارضه این خالکوبی‌ها است و به دنبال ابتلا به بیماریهای عفونی،‌ احتمال انتقال این بیماریها همچون ایدز، ‌هپاتیت، سل و... افزایش می‌یابد. همچنین، حساسیت به مواد رنگی هم از جمله عوارضی است، که در اثر خالکوبی بر روی پوست ایجاد می‌شود.
خالکوبی در پوست برخی از افراد به عنوان یک جسم خارجی عمل می‌کند که در این حالت، پوست وادار به دفاع کردن می‌شود. این وضعیت با علائمی همچون التهاب، تورم، خارش، بروز ضایعات کهیری که گاه به صورت ضایعات برجسته زیر پوستی و در نهایت با ایجاد زخم در پوست، آشکار می‌شود؛ از این‌رو ممکنست جراحی مجدد برای خارج کردن جسم خارجی ضرورت داشته باشد.

استفاده از لیزر در اعمال جراحی:
برخی از اعمال جراحی لیزر که غیر ضروری انجام می‌شود و یا پزشک و جراح نسبت به استفاده از این وسیله ( لیزر ) کاملا «وارد» نباشد، مشکلات و عوارض عدیده‌ای را به دنبال خواهند داشت، ‌برای نمونه جراحی‌هایی که برای از بین بردن چین و چروک‌ و یا جوشگاه‌های ایجاد شده در نواحی مختلف پوست بدن انجام می‌شوند، می‌تواند عارضه اسکار (زخم ) یا گوشت‌های اضافی را ایجاد کند.
همچنین، ایجاد نواحی قرمز و برجسته، گاه به صورت زخم و بیرنگ شدن دائمی (لکه‌های سفید یا پر رنگ گذرا) پوست از عوارض عدم استفاده مناسب از لیزر در اعمال جراحی به شمار می‌آید. بسیاری از عوارض یاد شده با روشهای مختلف ترمیمی - درمانی به مرور زمان قابل علاج هستند.

لیزر از بین برنده موهای زائد:
اگرچه استفاده از لیزر برای از بین بردن موهای زائد بدن، روش مناسبی است ولی در عین حال، باید توجه داشت که فرد مورد معالجه را برای این منظور باید انتخاب کرد، تا با تشخیص رنگ پوست آن بتوان نوع دستگاه خاصی که کاربرد مناسب دارد را بر حسب نوع پوشش جداگانه و با انرژی مناسب مورد استفاده قرار داد. در غیر این صورت ممکنست عوارضی همچون ایجاد زخم، لکه و گاه «اسکار» را به دنبال داشته باشد.

هر گروه از افراد در مشاغل خاص خود از لباس فرم مخصوص استفاده می کنند و لباس فرم در گروه های پزشکی سفید است ولی چند استثناء هم در این بین وجود دارد . لباس سبز جراحان و همچنین لباس آبی و سبز پرستاران جزء این استثناها می باشد.

راستی چرا لباس این گروه ها سفید نیست ؟

جراحان و پرستاران در قدیم لباس سفید میپوشیدند که رنگ پاکی و پاکیزگی است . اما در اوائل قرن بیستم یک دکتر مشهور رنگ لباسش را به سبز تغییر داد، چرا که تصور میکرد این رنگ برای چشمان جراح راحتتر است.
گرچه مشکل بتوان این نظر را تایید کرد که لباسهای سبز به این دلیل رایج شدهاند، اما رنگ سبز ممکن است به خصوص از این لحاظ مناسب باشد که به دکترها کمک میکند در اتاق عمل بهتر ببینند، زیرا رنگ متضاد یا مکمل رنگ قرمز به حساب میآید.

رنگ سبز به دو دلیل به دید بهتر پزشکان کمک میکند :

اول اینکه نگاه کردن به رنگ آبی یا سبز می تواند دید دکتر از اشیای قرمز از جمله احشای خونآلود را تقویت کند. مغز رنگها را نسبت به یکدیگر تفسیر میکند. اگر جراح به چیزی خیره شود، که به رنگ قرمز یا صورتی باشد، حساسیتش را نسبت به آنها از دست میدهد.
در واقع پیامهای مربوط به رنگ قرمز در مغز محو میشود، که میتواند باعث شود پزشک تفاوتهای ظریف رنگ اجزای بدن را به درستی نبیند.
نگاه کردن گاه به گاه به چیزی سبزرنگ میتواند چشمها را به تغییرات در رنگ قرمز حساستر کند.

دوم اینکه چنین تمرکز شدید و مداومی بر روی رنگهای قرمز ممکن است باعث توهمات بینایی سبزرنگ روی سطوح سفیدرنگ شود که حواس جراح را پرت میکند. این شبحهای سبزرنگ در صورتی که نگاه جراح از بافتهای قرمز بدن به چیزی سفید رنگ مانند پارچه های تخت یا لباس سفید متخصص بیهوشی بیفتد، ممکن است ظاهر شوند.

یک شبح سبزرنگ از احشای قرمز بیمار ممکن است روی پسزمینه سفید ظاهر شود. جراح به هر جا که نگاه کند، این تصویر پریشانکننده مانند نقاط نورانی شناوری که پس از فلاش زدن دوربین جلوی چشمان شما ظاهر میشود، دید او را دنبال میکند.
این پدیده به این علت رخ میدهد که نور سفید حاوی همه رنگهای رنگینکمان از جمله سبز و قرمز است.

همانطور که در بالا گفته شد، از آنجایی كه دید جراح حساسیتش را به رنگ قرمز از دست داده است، بنابراین مغز پیامهای دریافتی را به رنگ سبز تفسیر میکند.

اما اگر دکتر به پارچه های سبز یا آبی به جای سفید نگاه کند، این اشباح سبز رنگ با رنگ سبز مخلوط میشوند، و حواس او را پرت نمیکنند. بنابراین به نظر میرسد که رنگ سبز برای دکترها بهترین رنگ باشد.

(به یاد اخبار علمی، فرهنگی، هنری جمله مان را این گونه شروع می کنیم) محققان به روش جدیدی دست یافته اند که با استفاده از آن سلول های بنیادی عصبی را به نخاع بیماران فلج قطع نخاع تزریق کنند. این کار با موفقیت باعث برگشت حس به قسمت های بی حس شده است.

به گزارش New Scientist، یک آزمایش کوچک روی سه بیمار قطع نخاعی انجام شده است و ۲۰ میلیون سلول بنیادی عصبی مستیقما به نخاع آنها تزریق شده است. این سلول ها از بافت های مغزی جنینی اهدایی استخراج شده اند. طبع معمول و برای جلوگیری از رد این پیوند (خراب شدن این سلول ها توسط سیستم ایمنی) این سه بیمار داروهای سرکوب کننده ایمنی دریافت کرده اند.

قبل از درمان هر سه بیمار، از زیر پستان به پایین هیچ حسی نداشتند. ولی خوشبختانه شش ماه پس از درمان، دو تا از بیماران حس تماس و گرما را در شکم خود به دست آورند. شاید به نظرتان این مسئله چندان اهمیتی نداشته باشد، اما این آزمایش را می تواند گامی بسیار بزرگ در درمان بیماران فلج دانست. استفن هون یکی از محققان این آزمایش گفته است:

در حقیقت ما در دو بیمار حس تماس سطحی، گرما و شوک های الکتریکی را بازگردانده ایم. حس آنها بسیار به حس انسان های عادی نزدیک شده است.

این سه بیمار اولین گروه ۱۲ نفره ای هستند که تحت درمان قرار گرفته اند و پاسخ مثبت و موفقیت آمیز آنها هان و همکارانش را برای ادامه تشویق کرده است. این موفقیت در کنفرانس سالانه انجمن نخاع جهانی در لندن مطرح شد.

هنوز مشخص نیست، سلول های بنیادی چگونه حس را بهبود بخشیده اند. محققان حدس می زنند این سلول ها به ترمیم غلاف میلین سلول های عصبی آسیب دیده کمک کرده اند، یا شاید باعث کارایی بهتر سلول های فعلی شده اند.

هنوز خیلی زود است که بگوییم به درمان کامل فلج نخاعی دست یافته ایم. اما مطمئنا روزی در آینده نزدیک به این موفقیت خواهیم رسید که به فلج به عنوان یک بیماری موقتی نگاه شود.

  به تازگی بیماری با آسیب دیدگی جمجمه درمان رادیکالی جدیدی را تجربه کرد: ۷۵ درصد از جمجمه آسیب دیده وی با یک پروتز چاپ سه بعدی جایگزین شده است. این اولین بار است که چنین جایگزینی جمجمه ای در جهان مورد استفاده قرار می گیرد. 
این گیرنده تاریخی صفحه جمجمه که تا کنون ناشناس باقی مانده، یکی از صدها نفری است که هر ماه در ایالات متحده دچار چنین صدمات جدی به کاسه سر می شوند. البته این صدمات همیشه جدی بوده، اما غیر قابل جبران نیستند. 
برای آسیب های کوچک تر تا کنون از قطعات پیش ساخته پلاستیکی یا فلزی استفاده می شده است، اما برای آسیب های بزرگتر لازم است که قطعات اختصاصی ساخته شود. که در این مورد خاص از خدمات ویژه شرکت Oxford Performance Materials بهره گرفتند. 
در این مورد آنها ابتدا جمجمه بیمار را اسکن کردند و سپس با استفاده از پلیمرهای سازگار با بدن به چاپ پروتز جمجمه پرداختند. تیم ویژه ای از شرکت آکسفورد دو هفته مشغول ساخت و آماده سازی این ایمپلنت برای سوار شدن روی استخوان های سر و مغز بیمار بود. این عمل به صورت اختصاصی توسط سازمان غذا و دارو مورد تایید قرار گرفته و در هفته گذشته انجام شد. 
اکنون حال بیمار مساعد و رضایت بخش اعلام شده است، اما برای رعایت حریم خصوصی وی و همچنین ترسناک بودن عکس های چنین عمل جراحی، تصویری از آن منتشر نشده است. 
آیا روز به روز رویای انسان-ماشین و سایبرگ به حقیقت نزدیک تر می شود؟ یا تکنولوژی به کمک انسان آمده تا کمیت و کیفیت زندگی را بهبود بخشیده و ما را به آرمان شهر فلاسفه نزدیکتر کند؟ نظر شما چیست؟

چرا خانم باردار خونریزی می‌کند؟

خونریزی واژن در طول بارداری می تواند ترسناک باشد، با این حال امری شایع است و همیشه نشانه مشکل نیست.

اغلب زنان بارداری که دچار خونریزی واژن می شوند، خصوصا در سه ماهه اول بارداری (هفته های یک تا دوازدهه بارداری)، نوزادانی سالم به دنیا می آورند. با این وجود باید خونریزی از واژن را در این دوران جدی گرفت.

گاهی اوقات خونریزی در دوران بارداری می تواند نشان دهنده سقط جنین یا شرایطی باشد که نیاز به درمان فوری دارد.

شما با کسب اطلاعات در مورد علل شایع خونریزی در طول بارداری می توانید بفهمید که دنبال چه چیزی باشید و چه هنگام با پزشک خود تماس بگیرید.

علل خونریزی واژن در بارداری

1- سه ماهه اول بارداری

- سرطان دهانه رحم

- تغییرات دهانه رحم شامل جریان خون بیشتر به سرویکس و نرم شدن آن باعث خونریزی واژینال بی خطر بعد از نزدیکی یا تست های لگنی می شود.

- بارداری خارج از رحم

- خونریزی در اثر لانه گزینی جنین در رحم، در اوایل بارداری طبیعی است که تقریبا 10 تا 14 روز بعد از لقاح و در اثر اتصال تخم بارور شده به دیواره رحم رخ می دهد.

- سقط

- بارداری مولار یا بارداری پوچ: یک اتفاق نادر است که در آن به جای جنین یک توده غیرعادی بعد از لقاح در داخل رحم شکل می گیرد.

- بعضی عفونت های دهانه رحم

2- سه ماهه دوم بارداری

- سقط جنین

- جفت سرراهی

- جداشدن ناگهانی جفت

- بازشدن زودرس دهانه رحم که سبب زایمان زودرس می شود.

- زایمان زودرس که ممکن است سبب خونریزی کمی شود، خصوصا اگر همراه با انقباضات منظم، کمردرد و فشار لگنی باشد.

- مشکلات دهانه رحم مثل عفونت، التهاب یا تومور دهانه رحم

- پارگی رحم: یک اتفاق نادر، اما تهدید کننده زندگی که در آن رحم در محل زخم بر اثر سزارین قبلی دچار پارگی می شود.

3- خونریزی واژینال طبیعی در اواخر زایمان

غیر از خونریزی هایی که می توانند سبب ناراحتی شوند، بعضی از خونریزی های واژن در اواخر بارداری طبیعی است.

با نازک شدن دیواره رحم و آمادگی آن برای زایمان، موکوسی که دهانه رحم را مسدود کرده است خارج می شود.

در این زمان شما متوجه ترشح چسبناکی خواهید شد که می تواند همراه کمی خون باشد.

این خونریزی نشانه طبیعی زایمان است که می تواند یک یا دو هفته بعد رخ دهد.

چه هنگام به پزشک مراجعه کنید؟

شما باید پزشک خود را از هر نوع خونریزی در دوران بارداری مطلع سازید.

برای توضیح در مورد اینکه چه مقدار خونریزی داشته اید، خونریزی شما چگونه بوده است و آیا حاوی لخته یا بافت بوده یا نه، خود را از قبل آماده سازید.

1- سه ماهه اول ( هفته اول تا دوازدهم بارداری)

- چنانچه لکه بینی یا خونریزی خفیفی داشته اید که در عرض یک روز از بین رفته است، در جلسه ویزیت بعدی، پزشک خود را در جریان بگذارید.

- چنانچه خونریزی واژینالی داشته اید که بیش از یک روز طول کشیده است، در عرض 24 ساعت با پزشک خود تماس بگیرید.

- چنانچه خونریزی متوسط تا شدید، خروج بافت از واژن یا خونریزی همراه با درد شکمی، گرفتگی و تب و لزر داشتید، فورا با پزشک خود تماس بگیرید.

2- سه ماهه دوم (هفته های سیزدهم تا بیست و چهارم بارداری)

- چنانچه خونریزی سبکی داشتید که در عرض چند ساعت از بین رفت، همان روز با پزشک خود تماس بگیرید.

- چنانچه خونریزی شما بیش از چند ساعت به طول انجامید، فورا با پزشک خود تماس بگیرید.

- چنانچه خونریزی همراه با درد شکمی، گرفتگی، تب و لرز و انقباض بود، فورا با پزشک خود تماس بگیرید.

3- سه ماهه سوم (هفته های بیست و پنجم تا چهل بارداری)

- اگر قبل از 37 هفتگی دچار هر میزان خونریزی شدید، فورا با پزشک خود تماس بگیرید.

- چنانچه دچار خونریزی همراه با درد شکمی شدید، فورا با پزشک خود تماس بگیرید.

هشدار

به یاد داشته باشید که در هفته های آخر بارداری، ترشح غلیظ و چسبنده واژن که همراه با خون باشد، نشانه طبیعی نزدیک بودن زمان زایمان است.

جراحی زیبایی گوش

ممکن است شما به گوش‌های خود به عنوان یک عامل زیبایی نگاه نکنید، ولی آنها در ظاهر شما تاثیر دارند؛ به عنوان مثال گوش‌هایی که از حد معمول بزرگ تر هستند، تاثیری ناخوشایند در بیننده ایجاد می کنند.

افرادی که گوش‌هایی برجسته دارند، معمولا موهای خود را به نحوی آرایش می کنند که گوش‌هایشان دیده نشوند، ولی عملا این کار در بعضی مواقع امکان‌پذیر نیست و گاهی شوخی‌ها و تمسخر‌ دیگران، فرد را آزار می دهد. پسران معمولا مانند دختران نمی توانند مو‌های بلند داشته باشند تا با کمک آنها گوش‌ها را بپوشانند، لذا جراحی زیبایی گوش می تواند هم از نظر روحی و هم از نظر زیبایی، مفید باشد و در ‌بعضی افراد اعتماد به نفس را افزایش ‌دهد.

گوش‌های طبیعی و زیبا را باید با چه معیارهایی بشناسیم؟

گوش‌های زیبا ممکن است شکل‌های مختلفی داشته باشند، ولی مهم‌ترین مساله، هما‌هنگی آنها با سر و صورت است. اغلب افراد ترجیح می‌دهند که گوش‌هایشان نزدیک‌ به سر بوده و از حد ابرو تا قاعده ی بینی ادامه یابند.

لاله گوش ممکن است در شرایط زیر نیاز به ترمیم و اصلاح داشته باشد:

اول: لاله گوش برجسته که این نوع لاله گوش معمولا اندازه طبیعی داشته، ولی نسبت به سر برجسته‌تر قرار می‌گیرد. این نوع نقص لاله گوش که اصطلاحا بلبلی به آن گفته می شود، می تواند یک‌‌طرفه یا دو طرفه باشد.

دوم:‌ هنگامی که لاله یک گوش نسبت به گوش دیگر کوچک تر یا بزرگ تر است و یا نقص ظاهری خفیف دارد.

سوم: عدم تشکیل لاله گوش به‌ طور مادرزادی که ممکن است با نقایص مجرا و شنوایی گوش همراه باشد.

چهارم: لاله گوش آسیب دیده یا کنده شده در اثر ضربه، سوختگی، سرمازدگی یا پارگی نرمه در اثر استفاده گوشواره سنگین یا کشیده شدن ناگهانی گوشواره.

بهترین زمان برای درمان نقایص مادرزادی گوش چه سنی است؟

در اغلب موارد، جراحی زیبایی نقایص مادرزادی گوش از شش سالگی به بعد توصیه می شود.

پس از این عمل نیاز به چه مراقبت‌های خاصی است؟

پس از جراحی یک پانسمان نرم در محل عمل می گذارند و دور سر با باند می بندند.
بعد از برداشتن پانسمان به بیمار توصیه می شود که یک باند کشی برای مدت یک تا چند هفته (به خصوص شب‌ها) روی گوش‌های جراحی شده ببندد. درد ناشی از عمل معمولا با قرص‌های مسکن کنترل می شود. ظرف مدت یک هفته کودکان می توانند به مدرسه و بزرگسالان به محل کار خود بروند.
خون‌مردگی و تورم ناشی از عمل هم پس از مدت کوتاهی برطرف می‌گردد. اغلب به بیماران توصیه می شود که پس از جراحی تا دو هفته به پشت بخوابند تا به گوش‌هایشان فشار نیاید. برخی از افرادی که تحت جراحی زیبایی لاله گوش قرار می گیرند، ممکن است احساس کنند که غضروف به مقدار لازم به سمت عقب کشیده نشده است. در این گونه موارد می توان یک جراحی کوچک ثانویه برای رضایت بیشتر بیمار انجام داد.

گاهی حتی انداختن گوشواره های سنگین باعث پارگی نرمی گوش و بدشکلی آن می شود.
اگر مایل هستید از گوشواره های بزرگ استفاده کنید، حتما به صورت متناوب به نرمه گوش خود استراحت دهید، زیرا گوشواره های سنگین سبب بزرگ شدن سوراخ گوش شده و شانس پارگی آنها را افزایش می‌دهند. قبل از ایجاد سوراخ‌های متعدد در لاله گوش بهتر است خوب فکر کنید، این سوراخ‌ها به خصوص در قسمت فوقانی و یا لبه های گوش مشکل‌ساز هستند.
سوراخ کردن غضروف گوش از نظر طبی مجاز نیست، چون عفونت غضروف سبب تخریب و از بین رفتن آن می شود.

در ابتدای تولد چنانچه اختلالی مختصر در لاله گوش وجود داشته باشد، ممکن است به کمک چسب بتوان آن را تعدیل کرد، ولی به‌طور کلی جراحی لازم است.

جراحی زیبایی گوش با هر سه روش بی حسی موضعی، نیمه بی‌هوشی و یا بی‌هوشی کامل قابل انجام است.

در جراحی زیبایی گوش پشت لاله ی گوش را برش می زنند که برای جلوگیری از برگشت غضروف لاله گوش به حالت اولیه، پشت این غضروف نیز در قسمت‌های لازم تراشیده شده و چین های مربوطه ایجاد و سپس برش پوستی دوخته می شود، طوری که بعد ازعمل، جای برش قابل رویت نباشد.
عمل جراحی هر دو گوش، حدود دو ساعت زمان می‌برد.

لاک ناخن و مواد آرایشی ناخن از دیدگاه پزشکی

مواد آرایشی ناخن برای رنگ کردن ناخن، افزایش طول ناخن به طور مصنوعی و یا افزایش مقاومت ناخن به کار می‌روند.

لاک ناخن باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شود. شخصی که به لاک ناخن حساسیت دارد ممکن است در انگشتان و پلک، صورت و گردن و جاهایی که لاک ناخن زمانی که در حال خشک شدن بوده تماس داشته دچار حساسیت شود. فرمالدئید یک ترکیب آلرژی‌زا می‌باشد. افرادی با حساسیت به لاک ناخن می‌توانند لاک‌های hypoallergenic را که بدونفرمالدئید هستند استفاده کنند. لاک‌های قرمز رنگ ممکن است باعث زرد رنگ شدن و یا بی‌رنگ شدن ناخن شوند.
کوتیکول از عفونت ناخن جلوگیری کرده و سلول‌های مولد ناخن را محافظت می‌کند پس بهتر است چیده یا کوتاه نشود.
افزایش طول ناخن ها ممکن است به وسیله ناخن‌های پلاستیکی که کل ناخن یا انتهای ناخن را می‌پوشاند انجام شود. ناخن‌های مصنوعی با چسب‌هایی چسبانده می‌شوند که حاوی methacrylate هستند که یک ماده حساسیت‌زا می‌باشد. چسب‌های بدون Methacrylate ممکن است باعث شکاف و ترک ناخن شوند. جعبه‌های مخصوص ترمیم ناخن هم از این چسب‌ها استفاده می‌کنند.
استفاده طولانی مدت از ناخن‌های کاشته شده از آماده مصرف گرفته تا ناخن‌های کاشته شده برای استفاده طولانی مدت می‌تواند باعث واکنش‌های دردناک و شدید شامل عفونت پوست اطراف ناخن‌ها، شل شدن ناخن‌ها و درماتیت شود. خانم‌هایی که از ناخن‌های مصنوعی و کاشته شده استفاده می‌کنند برای زمان طولانی ممکن است مشاهده کنند که ناخن‌های طبیعی آنها نازک‌تر و مات‌تر شده است. متخصصان پوست پیشنهاد می‌کنند ناخن‌های مصنوعی هم ۳ ماه یک بار برداشته شوند و اجازه داده شود تا ناخن‌های طبیعی استراحت کنند.

چگونه می توانیم ناخن های زیبا و محکم داشته باشیم

یکی از بخشهای مهمی که به عنوان یکی از نشانگرهای سلامت بدن عمل می کند ناخن ها هستند. در بسیاری موارد، بروز تغییر در شکل، رنگ، قوام و سایر خصوصیات ناخن، می تواند نشانه بروز بیماری جدی در سایر ارگانهای حیاتی بدن باشد، البته این مسئله کلی نیست و در بعضی موارد در اثر عوارضی که بر روی خود ناخن ایجاد می شود، تغیراتی بروز می کند.

عمل اصلی ناخن در انسان مراقبت از انگشتان و کمک به فعالیتهای حرفه ای است. سلامت ناخن از دیدگاه زیبایی بسیار با اهمیت است. از طرفی وضعیت ناخن می تواند نشانه ای از موقعیت اجتماعی فرد باشد.

ناخن ها بطور عمده از کراتین ساخته میشوند که در واقع پروتئین مو و پوست نیز هستند. اگر چه ناخن دارای شکل ویژه ای از کراتین می باشد، که به نام « کراتین سخت» معروف است و مشابه ترکیبات شیمیایی شاخ حیوانات می باشد. بعلاوه ناخن دارای مقادیر کمتری کلسیم، آهن و روی نیز هست.

خاصیت انعطاف پذیری نسبی ناخن به دلیل فسفولیپیدها می باشد که در غشاء سلولهای بدن ماده اصلی تشکیل دهنده آن است.

آب قادر است از ناخن عبور کند، به همین دلیل است که تکرار تماس با آب و شوینده ها می تواند ناخن را خشک و شکننده کند.

قدرت و استحکام ناخن نه تنها به ترکیبات آن بلکه به شکل آن نیز بستگی دارد. ساختمان ناخن مشتمل است بر صفحه ناخن (nail plate) که ساختمانی سفت دارد و در تمام عمر رشد می کند، پاتریکس یا لایه زایای ناخن که عامل تولید مثل سلولی در رشد ناخن است، لانولا یا ماهک که در ناحیه شست دست و پا مشخص تر است، بستر ناخن و کوتیکول نیز بستری عروقی است که صفحه ناخن بر روی آن قرار می گیرد.

متوسط رشد ناخن 3 میلی متر در ماه است ولی بین 4/4-9/1 میلی متر در ماه متغیر است.

فصول مختلف و بیماریهای خفیف اثر ناچیزی بر رشد ناخن دارد. قد یا وزن فرد روی رشد ناخن تأثیری ندارد. مردان رشد ناخن بیشتری تا 19 سالگی دارند، این تفاوت از این سن کاهش یافته ولی تا 69 سالگی رشد ناخن در مردان اندکی بیشتر است، از این سن به بعد، رشد ناخن در هر دو جنس یکسان می شود.

حاملگی باعث افزایش سرعت رشد و سوء تغذیه باعث کاهش آن می شود. بعضی از بیماریهای شدید نیز باعث اختلال در رشد یا ایجاد ناخن شود از جمله در اوریون و تیفوئید ممکن است فرورفتگی با برجستگی عرضی بر روی ناخن دیده شود.

مراقبتهای کلی از ناخن:
• ناخن نباید به عنوان یک ابزار عمل کند (از جمله باز کردن درب قوطی و...) ناخنهای بلند بیشتر در معرض آسیب هستند، بنابراین بلند کردن زیاد ناخنها ایده خوبی نیست.

• از تیز کردن ناخنها باید اجتناب کرد.

• تماس مکرر با آب می تواند باعث خشکی و آسیب ناخن می شود، ناخنها شکننده شده و انتهای آنها ترک می خورد. در هنگام شستشو خصوصاً با مواد شیمیایی بهتر است از دستکش استفاده شود.

• کوتاه کردن ناخنها باید به گونه ای باشد که گوشه های ناخن را حفظ کرده و خط رویش ناخن را به شکل مستقیم درآورد. کوتاه کردن غلط ناخنها یکی از علل فرورفتن گوشت به داخل ناخن (in growing nail) است، که باعث نفوذ دردناک بافت اطراف ناخن به کناره های ناخن می گردد.

• یکی از شایعترین مشکلات ناخن، بدشکلی آن است که می تواند نشانه ای از مشکلات داخلی باشد و یا ناشی از بدفرمی خود ناخن باشد، در بسیاری موارد افراد سعی می کنند به شکلی ناخن را با ناخنهای مصنوعی بپوشانند، در حالیکه این مواد می تواند باعث بد شکلی دائمی ناخن شود. در بعضی موارد بدشکلی ناخن ناشی از عفونت قارچی ناخن است. با وجودیکه امروزه ترکیبات ضد قارچی متعددی وارد بازار شده است ولی بعضی از عفونتهای ناخن به درمانهای معمول مقاوم هستند.

• مواد پاک کننده قوی یا قلیاها می تواند ناخن را دچار نرمی و تخریب تدریجی کند. حلالهای آلی و روغن موتور نیز می تواند باعث نرم شدگی صفحه ناخن شود. روغنهای معدنی باعث اونیکولیز (جدا شدن ناخن از بستر) و ضخامت زیر ناخن شود.

• عفونت کنار ناخن (پارونیشیا) به وسیبه عوامل میروبی متعددی ایجاد می شود. افراد شاغل در آشپزخانه، باغبانها، کشاورزان و نوازندگان پیانو مستعد ابتلا به این بیماری هستند. فرم حاد آن اغلب در قصابها دیده می شود.

• ناخنها بهتر است با صابون و برس تمیز شوند. مانیکور شدید و عقب زدن کوتیکول ناخن و نظافت کنار ناخن با وسایل آلوده ممکن است باعث عفونت حاد یا مزمن بافت کنار ناخن می شود.

• گوشه کردن کنار ناخن که در واقع شکسته شدن بخش سطحی پوست است به دلیل خشکی و خیس شدن زیاد دست حین کار و شستشو و یا به علت ناخن خوردن ایجاد می شود. بهتر است از دستکش های کار استفاده شود و توسط کرمهای مرطوب کننده می توان از ایجاد آن پیشگیری کرد.
دکتر محمد علی نیلفروش زاده

درمان لیزری ضایعات عروقی

درمان لیزری ضایعات عروقی طی 20 سال گذشته پیشرفت کرده است که اولین با توسط اندرسون و پریش در سال 1980 مطرح شد. چندین لیزرهای بر این شکل وجود دارد که بر اساس فتوتدمولیز انتخابی آنها متفاوت است.

این سیستم های لیزری بطور اختصاصی بر کروموفور اثر می کنند. بافت هدف (کروموفور) در مورد ضایعات عروقی، اکسی هموگلوبین داخل عروق هستند که تخریب حرارتی بطور وسیعی باعث محدود شدن عروق جلدی می شود. لیزرهای اولیه لیزرهای با موج مداوم بودند Continous wave) - CW) این لیزرها آْسیب به ساختمانهای عروقی را محدود نمی کند و باعث بروز اسکار می شود. 585nm (PDL) pulsed dye laser، مهمترین لیزر مورد استفاده در درمان ضایعات عروقی جلدی مادرزادی و اکتسابی است. این لیزر غالباً بهبودی عالی کلینیکی را با کمترین بروز اسکار به همراه دارد. بطور کلی انواع لیزرهای موثر در درمان ضایعات عروقی شامل:

1- لیزر آرگون:
لیزر آرگون CW اولین سیستم لیزر مورد استفاده در درمان تلانژکتازی بود. این لیزر نور آبی سبز از خود متسع می کند که 80% این امواج طول موج 488-541nm دارند.اگرچه انرژی این لیزر توسط اکسی هموگلولین جذب می شود ولی به درجاتی ملانین اپیدرم و درم را نیز درگیر می کند و بنابراین با تغییرات رنگدانه ای و فیبروز پس از درمان همراه است و برای افراد با پوست تیره مناسب نیست.

2- Argon – pumped tunable dye laser) - APTDL)
که طول موجی بین 488-638nm دارد و بر هموگلوبین اثر می کند. ان لیزر نیز با عوارضی جانبی از جمله اسکار هیپرتروفیک و تغییرات رنگدانه ای همراه است. ولی به نسبت لیزر PDL، پورپورا و هیپرپیگمانتاسیون کمتری دارد و بعضی بیماران ممکن است این نوع لیزر را ترجیح دهند.

3- لیزر (Potassium titanyl phosphate crystal laser)
این لیزر از منبع Nd:YAG1064 از درون کریستال KTP خارج می شود. طول موج آن 532nm است و حداکثرجذب آن توسط اکسی هموگلوبین انجام می شود که اختصاصاً برای عروق جلدی مفید است. این لیزر غالباً در درمان تلانژکتازی کاربرد دارد و برای درمان عروق با قطر بزرگ چندین جلسه درمان لازم است. این نوع لیزر نیز مانند APTDL، ادم، درد و پورپوری کمتری دارد ولی اثرات درمانی لیزر PDL دوام بهتری دارد.

4- Copper Vaper and Copper bromide lasers :
این نوع لیزرها نور زرد با طول موج 578nm دارند. این لیزرها خصوصاً در درمان عروق با قطر بزرگ موثر هستند. تلانژکتازی صورت Cherry Angioma و pyogemic granoloma بطور موفقیت آمیزی با این نوع لیزر ها درمان می شوند. البته این لیزرها نیز ملانین اپیدرم و درم را هدف قرار می دهند و باعث تغییرات رنگدانه ای در آنها می شوند. بنابراین مصرف این نوع لیزرها باید در افراد با تیپ پوستی روشن (فیتز پاتریک I یا II) محدود شود سایر عوارض این لیزرها ایجاد دلمه و تاول است که طی 2 هفته از بین می رود .

5- Krypton laser :
این نوع لیزر نور سبز با طول موج 520-530nm و همچنین نور زرد با طول موج 568nm متسع می کند. این نوع لیزر در درمان تلانژکتازی صورت استفاده شده است. غالباً 4-3 هفته یکبار و تعداد جلسات متعدد لازم است. عوارض جانبی آن شامل قرمزی، تورم و تاول و دلمه خفیف است.

6- Flush lamp-pumped PDL:
امواج این نوع لیزر توسط اکسی هموگلوبین جذب می شود. طول موج آن 585nm است. این لیزر درمان تلانژکتازی و درمان ضایعات عروقی با سایزهای متفاوت کاربرد دارد. لیزر PDL درمان استاندارد برای لکه خال شرابی (Port winestain) بوده و می تواند در درمان نوزادان با سن چند هفته به کار رود. همچنین در درمان همانژیوم سطحی نوزادی و ضایعات عروقی اکتسابی مثل تلانژکتازی، Angioma, Pyogenic granuloma استفاده شود. این لیزر همچنین در درمان قرمزی منتشر ناشی از آکنه روزاسه موثر است 80% ضایعات portwine با 10-8 جلسه درمان برطرف می شوند. ضایعات صورت و گردن معمولاً پاسخ سریعتری دارند. عوارض جانبی شامل عوارض جانبی شامل تغییرات رنگدانه موقت خصوصاً در افراد با پوست تیره، تورم و پورپورای موقت که معمولاً 14-7 روز طول می کشد تا بهبود پیدا کند.

7- (IPL-( Intense pulsed light :
کم طول موج 500-1200nm دارد و در درمان انواع ضایعات جلدی عروقی کاربرد دارد. این منبع نوری در درمان port wine stain، همانژیوم و تلانژکتازی کاربرد دارد. البته ضایعات عروقی بادرگیری عروق کوچک موثرتر است. عوارض جانبی شامل قرمزی و پورپورا و موقت است.

دکتر محمد علی نیلفروش زاده

ارتباط سردرد و تهوع و استفراغ

يکي از علائم شايع در افرادي که دچار سردرد مي شوند حالت تهوع و استفراغ است . بارها شده است که بيماران دچار ضربه سر به اورژانس بيمارستان مراجعه کرده اند و از حالت تهوع و يا تهوع همراه با استفراغ شکايت داشته اند . علت اين امر وجود ارتباط بين مراکز مختلف مغزي است . مراکز بسياري از واکنش هاي حياتي انسان در مغز است و براي تهوع و استفراغ نيز نقاط مشخصي در مغز انسان مشخص شده است .

بري مثال فردي که با شکايت از سردردهاي شديد چند وقت يکبار مراجعه مي کند و مي گويد اين سردردها هر 2 ماه يکبار اتفاق مي افتد و هر بار با تهوع و استفراغ و احساس درماندگي شديد همراه است . در اين فرد سابقه طولاني سردرد ، ماهيت دوره اي آن و مشخصات حملات اخير که همراه با پيش درآمدي به شکل يک نقيصه بينائي بوده و به دنبال آن سردرد ، تهوع و استفراغ رخ مي دهد ، تشخيص ميگرن را مطرح مي کند . در اين افراد سابقه وجود ميگرن در فاميل نيز نکته مثبت ديگري به نفع ميگرن است . البته در اين افراد که دچار سردرد ، تهوع و استفراغ هستند بايد وجود ضايعات داخل جمجمه ي نيز بررسي شود . سابقه طولاني مدت اين علائم با توده مغزي منافات دارد .

گاه افراد دچار سردردهاي صبحگاهي و حالت تهوع مي شوند . اگر چه سردردهاي صبحگاهي در برخي از مبتلايان به افزايش فشار خون ديده مي شود ولي معمولآ همراه با فشارهايي بالاتر از فشار خون افراد مبتلا به Hypertension يا پرفشاري خون معمولي است . مثلآ فردي که فشارخون سيستولي 16و دياستولي 10 دارد مبتلا به فشارخون بالا است ولي معمولاً اين فشار باعث سردرد صبحگاهي نمي شود . در هر صورت سردردهاي ميگرن اغلب در بيماران مبتلا به فشار خون شديدتر است .

در کساني که دچار ضربه به سر شده اند وجود تهوع و استفراغ نکته مهمي در شرح حال بيمار است اما زمان وقوع آن مسأله مهم تري است . فردي که روزها بعد از ضربه به سر دچار اين حالت ميشود از فردي که بلافاصله دچار اين حالت مي شود وضعيت وخيم تري دارد

عوامل مؤثر در بروز سردرد

تغذیه

تحقیقات نشان می دهد، یك چهارم از افراد مبتلا به سردرد ،در اثر مصرف بعضی مواد غذایی به این عارضه دچار می شوند. مواد تشكیل دهنده این مواد غذایی موجب تحریك نورون های عصبی و رهایی نئوروترانس میتر و عاقبت بروز سردرد می گردد.

در این قسمت به ذكر بعضی از این مواد اشاره می كنیم :

تیرامین :

این ماده جزو گروه آمین ها(تركیبات آلی حاوی نیتروژن ) است. ماست ،سرشیر ، پنیر ، سس سویا ، جگر ،مخمر آبجو و مشروبات الكلی جزو این گروه اند .

نیتریت ها :

این ماده به عنوان نگهدارنده مواد غذایی استفاده می شود و از تغییر رنگ و طمع مواد جلوگیری می كند. مواد غذایی حاوی نیتریت عبارتند از : انواع كنسروها ،ماهی ، گوشت و سوسیس دودی شده و گوشت گاو نمك زده .

گلوتامات مونوسدیم :

این ماده افزودنی ،MGS نامیده می شود و یكی دیگر از عوامل بروز سردرد به شمار می رود .این ماده همچنین به نام HPP پروتئین گیاهی هیدرولیز شده و طعم دهنده طبیعی معروف است.

آجیل ،چیپس ،انواع سس ها ،غذاهای چینی ،رژیمی و منجمد حاوی این مواد هستند .

ویتامین ها :

مصرف بیش از حد ویتامین های A , B و به ویژه اسید نیكوتینیك (ویتامین محلول در آب از گروه ویتامین های B می تواند باعث بروز سردرد شود) .

آب :

كاهش آب بدن ،یكی از عوامل اصلی ایجاد سردرد ،به خصوص میگرن است .مصرف مشروبات الكلی ،فعالیت های ورزشی درتابستان و بیماری هایی نظیر تب و اسهال موجب كاهش میزان آب بدن و نهایت بروز سردرد می شود .

كافئین :

این ماده نافذ و تأثیر گذار به دلیل خاصیت افزایش جذب روده ای داروها ، تكسین دهنده دردهاست. كمبود این ماده در بدن به مدت 8 تا 16ساعت بعد از آخرین مصرف ، موجب بروز سردرد ،هنگام صبح بعد از بیدار شدن و در پایان كار روزانه می شود .

كافئین محركی ست كه بر روی قلب ،ریه ،رگ های خونی ، ماهیچه ها، معده ، كلیه ها و متابولیسم بدن تأثیرمی گذارد ومصرف بیش از حد آن موجب بروز علائمی نظیر اضطراب ،نگرانی ،ترس و دلهره ، بی خوابی ،خستگی و بی حالی ، دردهای ضربانی و فكركردن به امور غم انگیز می شود. مصرف 8 تا 10 فنجان قهوه (1گرم كافئین ) به طور مداوم ،برای بدن مضر است و حتی مصرف 10گرم و یا بیشتر منجر به فوت می گردد .

مواد خوراکی دیگر :

مصرف بعضی از مواد خوراكی نظیر مركبات ،محصولات لبنی ، سویا ، پیاز ، غذاهای چرب ، خوراك دریایی ، مواد مصنوعی شیرین ساز مانند ساخارین و اسپارتام در بعضی از افراد منجر به بروز سردرد می گردد .

داروها

نیتروگلیسیرین (مخصوص بیماران قلبی ) قرص های ضد بارداری ، داروهایی كه برای فشار خون و اتساع رگ های خونی ،استفاده می شود . به عنوان عامل مؤثر در ایجاد سردرد شناخته شده است .
مصرف بیش از حد مسكن ها نه تنها تأثیری در بهبودی سردرد ندارند بكله اثر داروهای دیگر را هم خنثی می كنند .

سردردهای واكنشی

اكثر افرادی كه از سردرد رنج می برند از قرص های مسكن نظیر آسپرین ، استامینوفن وارگوتامین استفاده می کنند.این در حالی است كه مصرف بیش از حد این داروها نه تنها از میزان درد نمی كاهد بلكه آن را تشدید هم می كند .

در سال 1982 دانشمندان برای اولین بار ، تحقیقی را بر روی افراد مبتلا به سردرد انجام دادند ، آنها افراد را به چهار گروه تقسیم كردند. گروه اول از قرص ضد افسردگی (آمی تریپتیلین ) گروه دوم از مسكن و آمی پیتیلین و گروه سوم ازمسكن استفاده كردند . گروه چهارم هیچ دارویی را مصرف نكردند .حدود یك ماه بعد ، نتایج این تحقیق اعلام شد : گروه اول 70 درصد ، گروه دوم 30 درصد ،گروه سوم 18 درصد و گروه چهارم 43 درصد از بهبودی خود را باز یافتند .

بعد از كسب این نتایج ،دانشمندان دریافتند كه مصرف بیش از حد مسكن ها نه تنها تأثیری در بهبودی سردرد ندارند بكله اثر داروهای دیگر را هم خنثی می كنند . پژوهشگران به تازگی هم ، این تحقیق را بروی مبتلایان به سردردهای مزمن كه دربیمارستان بستری بودند ، انجام دادند ، 77 درصد ازبیماران با قطع مصرف مسكن ها حالشان رو به بهبودی رفت و دیگر هیچ علائمی از سردرد درآنها دیده نشد .

خواب و خوراك

پژوهشگران با تحقیق بر روی 2000 نفر از افراد مبتلا به میگرن ، به این نتیجه رسیدند كه پرهیز از غذا به مدت 5 ساعت در روز و 13 ساعت طی شب ، یكی دیگر از عوامل بروز سردرد به شمار می رود . علت اصلی آن هنوز مشخص نیست . اما دانشمندان گمان می كنند ،تغییر میزان نئوروترانس میترس و یا كاهش قند خون كه باعث انبساط رگ ها می شود از عوامل ایجاد این عارضه اند . كم خوابی ، یا بیش از حد خوابیدن هم منجر به بروز سردرد در بعضی از افراد مستعد می شود .

عوامل محیطی

فعالیت هایی را كه در طول روز انجام می دهید ،‌یا مكان هایی كه بیشتر وقتتان را در آنجا می گذرانید ،به عنوان یكی دیگر از عوامل ایجاد كننده سردرد شناخته شده اند.

استنشاق گاز و مواد سمی نظیر بنزین ، تتراكلرید كربن ، مونواكسید كربن ،‌سرب و تربانتین وعوامل دیگر مانند سرو صدا ، نورهای درخشان و مطالعه زیر نور فلورسنت از آن جمله اند. مطالعه زیاد و خیره شدن به صفحه كامپیوترهم موجب خستگی ماهیچه های حركت دهنده چشم و نهایت بروز سردرد می شو د. ناروآنگل گلاكوما یكی از بیماری های نادر چشم است كه باعث بروز درد در نواحی دور چشم ،پیشانی و گیجگاه می شود .در صورت احساس درد در این نواحی ،با یك چشم پزشك مشورت كنید .

عوامل دیگر

فعالیت های ورزشی نظیر تنیس ،هندبال ،دویدن و طناب زدن به دلیل كاهش قند خون ،مصرف بیش از حد دخانیات و تغییرات آب و هوایی به علت دگرگونی مواد شیمیایی در بدن ،از عوامل بروز سردرد در افراد مستعد شناخته شده است

خطر میگرن در دوران بارداری

پژوهشگران می‌گویند میگرن در بارداری ممکن است احتمال سکته مغزی، بیماری قلبی، لخته‌شدن خون در رگ‌ها و سایر مشکلات عروقی حاملگی را افزایش دهد.

به گزارش هلث‌ دی‌نیوز یک بررسی جدید در آمریکا نشان می‌دهد که زنانی که در حین بارداری دچار میگرن می‌شوند، ممکن است نسبت به زنان دیگر 15 بار بیشتر دچار سکته مغزی، دوبرابر بیشتر دچار حمله قلبی ‌و سه برابر بیشتر دچار لخته خونی و سایر مشکلات عروقی در حین بارداری شوند.

دکتر چریل بوشنل، متخصص اعصاب در مرکز پزشکی فارست باپتیست و سرپرست این پژوهش در بیانیه‌ای خبری در این مورد گفت: "مراقبت درست پیش از زایمان برای پیشگیری از این عوارض ضروری است. زنان دچار میگرن شدید یا مداوم در حین بارداری باید به عوامل خطرسازی مانند فشار خون بالا،‌ کلسترول بالا، دیابت، سابقه لخته خون،‌ بیماری قلبی و سکته‌های مغزی توجه داشته باشند."

این پژوهشگران همچنین دریافتند که زنان 35 ساله و بالاتر با احتمال بیشتری ممکن است در حین بارداری دچار حملات میگرنی شوند. زنان 40 ساله و بالاتر نسبت به زنان کمتر از 20 سال، 2.4 برابر با احتمال بیشتر ممکن است دچار میگرن در حین بارداری شوند و زنان سفیدپوست هم نسبت به سایر نژادها با احتمال بیشتری دچار میگرن بارداری می‌شوند.

بوشنل گفت: "بررسی‌های قبلی نشان داده‌اند میگرن، به خصوص میگرنی که با اورا - تغییرات بینایی پیش از شروع سردرد، همراه است، با سکته مغزی و بیماری قلبی در زنان ارتباط دارد. این بررسی ارتباط میان این دو را بیشتر ثابت می‌کند."

خانم بوشنل و همکارانش در این بررسی 33956 نفر را که در آنها تشخیص میگرن داده شده بود، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. این یافته در شماره این هفته نشریه پزشکی بریتانیا (BMJ) منتشر شده است.

حدود 26 درصد زنانی که در سن تولید مثل قرار دارند، حملات سردرد میگرنی را تجربه می‌کنند. بوشنل گفت: "در حالیکه میگرن برخی از زنان در هنگام بارداری تسکین پیدا می‌کند، در بعضی از زنان دیگر حملات میگرن مکررتر و شدیدتر می‌شود. دلیل اینکه چرا حملات شدید میگرن به سکته مغزی و بیماری عروقی می‌انجامد،‌ روشن نیست، اما ممکن است یک علت عدم جبران بدنی کافی در این زنان در مقابل فشارهای عروقی باشد که به طور طبیعی در حین بارداری رخ می‌دهد." در حین بارداری حجم خون، حجم ضربه‌ای خون تلمبه‌شده از قلب و ضربان قلب بالا می‌رود.

بوشنل افزود: "جدا از این که علت این رابطه چه باشد، میگرن فعال در حین بارداری را باید به عنوان یک عامل بالقوه برای ایجاد بیماری عروقی به حساب آورد."

همشهري‌آنلاين

عوامل برانگیزاننده سردرد میگرنی از فردی به فرد دیگر متفاوت است،‌ اما پژوهشگران برخی از عوامل محرک رایج را شناسایی کرده‌اند

از جمله عوامل شایع برانگیزاننده میگرن می‌توان به اینها اشاره کرد:

* خواب بیش از حد یا خواب کمتر از حد معمول.
* نخوردن مرتب وعده‌های غذایی.
* تحریک بیش از حد حسی،‌ از جمله سروصدای بیش از حد بلند،‌ بوهای خیلی تند،‌ نورهای بیش از حد درخشان.
* تغییرات هورمونی.
* استرس.
* تغییرات آب و هوایی.
* تغییرات در میزان مصرف نوشیدنی‌های کافئین‌دار.
* آسپارتام،‌ یک شیرین‌کننده مصنوعی.
* افزودنی‌های غذایی مانند تیرامین،‌ مونوسدیم گلوتامات یا نیترات‌‌ها

تحقيقات درباره ميگرن بسياري از باورهاي عمومي درباره آن را مورد ترديد قرار داده است. شواهد فزاينده حاكي‌از آن است كه تقريبا تمام موارد سردردهايي كه به سينوس‌ها نسبت داده مي‌شوند، در واقع سردردهاي ميگرني هستند؛ در نتيجه مصرف داروهاي ضداحتقان (پرخوني مخاط) يا آنتي‌بيوتيك‌ها اين سردردها را تسكين نمي‌بخشد.

خوشبختانه در حال حاضر داروهاي بسياري در دست است كه يا از حمله ميگرن جلوگيري مي‌كنند يا باعث فروكش‌كردن سردرد آغاز‌شده مي‌شوند.درمان ميگرن در دو دهه اخير راهي طولاني را پيموده است و بنابراين كساني كه فكر مي‌كنند مبتلا به ميگرن هستند بهتر است به متخصص مغز و اعصاب سري بزنند و در صورت تشخيص قطعي از درمان هاي موثر موجود استفاده كنند.

بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه تنها نيمي از مبتلايان به ميگرن "كلاسيك" از منافع داروهاي جديد بهره مي‌برند. اگر تعداد افرادي كه سردرد خود را به عارضه سينوس‌هايشان نسبت مي دهند به افراد قبلي اضافه كنيم، تعداد افراد دچار ميگرن كه درمان مناسب دريافت نمي‌كنند به دو برابر مي رسد.

سازمان جهاني بهداشت(WHO) ميگرن را در رده ناتوان‌كننده‌ترين بيماري‌هاي انساني قرار مي‌دهد. حدود 28 ميليون آمريكايي از چنان ميگرن شديدي رنج مي‌برد كه باعث مي‌شود موقتا كاركردشان در محل كار يا خانه مختل شود. چندين ميليون نفر ديگر هم اشكال خفيف‌تر ميگرن را تجربه مي‌كنند.
ميگرن عارضه‌اي بيشتر از سردرد صرف است. درد ضربان‌دار ميگرن كه معمولا در يك طرف سر بروز مي‌كند اغلب با تهوع، استفراغ و حساسيت شديد به نور همراه است و فرد احساس يك ناخوشي عمومي مي‌كند.

علاوه براين افراد ممكن است دچار گرفتگي بيني، تاري ديد، اسهال، دردهاي چنگه‌اي شكم، احساس غيرطبيعي گرما يا سرما، اضطراب، افسردگي، تحريك‌پذيري و ناتواني در تمركز شوند.اغلب مبتلايان به شكل شديد بيماري بدون درمان نمي‌توانند حتي از عهده انجام ساده‌ترين كارها برآيند و بايد به تختخواب پناه ببرند تا حمله سردرد پايان يابد.پس از حمله هم مبتلايان اغلب احساس خستگي، تحريك‌پذيري، بيقراري يا افسردگي مي‌كنند، هرچند كه برخي‌ها هم احساس سرزندگي و پرانرژي بودن غير معمولي مي‌كنند.

حدود چهار درصد كودكان پيش از بلوغ ميگرن دارند. پس از بلوغ اين ميزان تا 6 درصد در مردان و 18 درصد در ميان زنان افزايش مي يابد و بعد به تدريج تا 40 سالگي شيوع ميگرن كاهش مي‌يابد.
ميزان بالاتر شيوع ميگرن در ميان زنان با نوسانات ميزان هورمون جنسي زنانه يا استروژن ارتباط داده شده است؛ كاهش ميزان استروژن در پيش از قاعدگي ماهانه باعث تحريك بروز ميگرن قاعدگي مي‌شود، كه نسبت به اشكال ديگر ميگرن شديدتر و طولاني‌مدت‌تر است. اين نوع ميگرن معمولا در بارداري كه سطح استروژن بالاست فروكش مي‌كند و با يائسگي و پايان نوسانات هورموني پايان مي‌پذيرد.

گرچه مدتها اعتقاد براين بود كه ميگرن يك سردرد عروقي اوليه است كه نتيجه انقباض و بعد گشادشدن عروق‌خوني در سر است، در حال حاضر آن را ناشي از تغييرات عصبي در مغز و آزادي مواد پپتيدي عصبي-التهابي مي‌دانند كه به نوبه خود باعث انقباض عروقي مي‌شوند. سردرد اغلب قبل از اينكه رگ‌ها گشاد شوند شروع مي‌شود. اين پپتيد‌هاي التهابي رشته‌هاي عصبي را حساس مي‌كنند و در نتيجه آنها به تحريكات معمول مانند ضربان نبض عروق واكنش نشان مي‌دهند و باعث درد ميگرني مي‌شوند.

برخي افراد پيش از سردرد علائمي بينايي، حسي يا حركتي را تجربه مي‌كنند كه براي كمتر از يك ساعت طول مي كشد. اين علائم شامل ديدن جرقه‌هاي نوراني، بي‌حسي در دست، سرگيجه و ناتواني در سخن گفتن است. افرادي كه اين علائم را تجربه مي‌كنند بر اساس يافته‌هاي منتشر شده در شماره اين ماه نشريه انجمن پزشكي آمريكا(JAMA) دو برابر بيشتر در معرض خطر بيماري قلبي-عروقي هستند.

گاهي ميگرن در برخي خانواده‌ها بيشتر ديده مي شود.دو ژن شناسايي شده‌اند كه جهش در هركدام انها با اين ميگرن‌هاي خانوادگي ارتباط دارد.

گر چه شكل كلاسيك ميگرن معمولا با بيماري‌هاي ديگر اشتباه نمي‌شود، سردرد ميگرني در اغلب موارد به اشتباه به سردرد ناشي از تنش يا مشكل سينوس‌ها نسبت داده مي‌شود احتمالا به اين خاطر كه ميگرن هم مي‌تواند باعث پرخوني و گرفتگي بيني، فشار و درد در پيشاني، زير چشم‌ها، و ناراحتي در هر يك از دو طرف صورت شود.

رسيدن به تشخيص درست

يك بررسي بوسيله دكتر اريك اكراس در آريزونا نشان داد كه 90 درصد افرادي كه سردرد خود را به سينوس‌هايشان نسبت مي‌دادند در واقع به ميگرن مبتلا بودند.اين افراد پيش از آن كه تشخيص صحيح بيماريشان داده شود و دردشان با درمان مناسب تسكين پيدا كند، به طور متوسط به چهار دكتر مراجعه كرده بودند. نه آكادمي آلرژي و آسم آمريكا و نه آ كادمي بيماري‌هاي گوش و حلق و بيني آمريكا چيزي به نام "سردرد سينوسي" را به رسميت نمي‌شناسند؛ تنها هنگام عفونت‌هاي سينوس گاهي سردرد رخ مي‌دهد.

مبتلايان به ميگرن مدت‌هاست كه به اجتناب از خوردن غذاهايي مانند شكلات و پنير كهنه توصيه مي‌شدند. اما شواهد علمي چنداني در حمايت از اين توصيه‌هاي غذايي وجود ندارد. علل شايع‌تر آغاز حمله ميگرن شامل استرس(مثبت يا منفي)،تغييرات آب و هوايي ، خستگي و اختلالات خواب و نيز مصرف بيش از حد داروهاي مسكن مي شود.

يافتن علت

براي اين كه عوامل محرك سردرد در شما تعيين شود، تقويمي از وقايع روزنه را نگهداريد، و در آن غذاهايي را كه مي خوريد يا وقايعي كه پيش از شروع سردرد رخ مي‌دهد را ثبت كنيد. اگر زني در سنين بچه‌دار شدن هستيد،مراحل پريود ماهانه‌تان را ثبت كنيد. اگر لازم بود براي تعيين غذاهايي كه حمله سردرد شمار را بوجود مي‌آورند، يك رژيم غذايي حذفي را دنبال كنيد، به اين معنا كه غذاهاي گوناگون را ناگهان قطع كنيد و سپس يكي يكي آنها را به رژيم غذايي‌تان اضافه كنيد و تاثير آنها را بر سردرد خود بسنجيد.

داروهايي مختلفي براي پيشگيري و درمان ميگرن وجود دارند. در صورت عدم تاثير هر كدام آنها داروي ديگر امتحان مي‌شود. اگر گاهگاه حمله ميگرن داريد، استفاده از يك دارو از گروه تريپتان‌ها در شروع سردرد معمولا سردرد را خاموش مي‌كند يا شدت و مدت آن را كاهش مي دهد.

در موارد حملات مكرر ميگرن بهتر است از داروهاي پيشگيري كننده به همراه داروهاي تسكين‌دهنده مانند استامينوفن، آسپيرين، تريپتان‌ها يا مسكن‌هاي شبه‌افيوني مانند كدئين در صورت بروز حمله استفاده كنيد.

از جمله موثرترين داروهاي پيشگيري ‌كننده داروهاي ضدافسردگي سه حلقه‌اي، مسدودكننده‌هاي گيرنده بتا مانند پروپرانولول و داروهاي ضد صرع مانند گاباپنتين هستند. برخي از افراد از تكنيك‌هاي آرامش عضلاني، بازخورد زيستي، و مديريت استرس سود مي‌برند. بررسي‌ها تاثير مفيد مكمل‌هاي ريبوفلاوين، يك از ويتامين‌هاي گروه B ،(چهارصد ميلي‌گرم در روز) را در كاهش حملات ميگرن نشان داده‌است.

شايد مهمترين چيز در خلاصي‌يافتن از ميگرن مراجعه به پزشك باتجربه در تشخيص و درمان ميگرن است.بسياري از بيماران راه را عوضي مي‌روند و گاهي با مصرف بيش از حد داروهايي كه بدون نسخه قابل تهيه است ميگرن خود را بدتر مي‌كنند.برخي ديگر هم پس از مراجعه به يك پزشك و نتيجه نگرفتن فكر مي كنند كه بيماري آنها قابل درمان نيست.

حتي اگر تا چند سال قبل مراجعه به پزشك متخصص هم مشكل شما را حل نكرده باشد، اكنون درمان‌هايي جديد – ونيز دركي بهتر از ماهيت ميگرن – وجود دارد و عاقلانه است كه يك بار ديگر بخت خود را بيازماييد

به جرات می‌توان گفت که تقریباً همه مردم در مرحله‌ای از زندگی خود مبتلا به سردرد می‌شوند.

براساس برخی از آمارها، 90 درصد مردان و95 درصد از زنان در طول حیات خود سردرد را تجربه کرده‌اند.یک سردرد شدید می‌تواند تمامی ابعاد زندگی یک فرد را تحت‌الشعاع خود قرار داده و باعث غیبت در محل کار یا تحصیل شود. علت ایجاد سردرد، تحریک گیرنده‌های حساس به درد در اطراف سر، گردن و درون جمجمه است.

این گیرنده‌ها ممکن است در بیماری‌های مختلفی مثل میگرن، مننژیت، افزایش فشار درون جمجمه و خونریزی مغزی تحریک شوند. شدیدترین سردردها در مننژیت‌های چرکی (سرسام) و تحریکات پرده مغز دیده می‌شود که علت آن گرفتاری تعداد بیشتری از گیرنده‌های حس درد است.میگرن که در راس سردردهای عروقی قرار دارد سالانه هزینه‌های زیادی را در جهت درمان پیشگیری‌کننده به بیماران تحمیل می‌کند. تخمین زده شده که بیش از 70 درصد از موارد مبتلا به میگرن خانم‌ها هستند.

دکتر ابوالفضل نجاران، متخصص مغز واعصاب و استادیار دانشگاه، با بیان اینکه سردرد یکی از شایع‌ترین شکایتی است که بیماران مراجعه‌کننده به پزشکان دارند،‌ در این باره می‌گوید: سردرد یک بیماری نیست بلکه علامتی از یک بیماری است و سردردها به سه صورت تظاهر می‌کنند: نوع اول؛ سر درد حاد است که بدون سابقه قبلی و به‌طور ناگهانی ایجاد شده و اگر در گذشته سابقه سردرد در بیمار وجود داشته باشد این سردرد از نظر شدت و کیفیت و محل درد با سردردهای قبلی تفاوت دارد.

وی شایع‌ترین علت سردرد حاد را خونریزی مغزی، بیماری‌های عروقی مغز، التهاب بافت مغزی (انسفالیت) بیماری چشمی مثل آب سیاه (گلوکوم)، تشنج، کشیدن مایع مغزی نخاعی، فشار خون بسیار بالا، تب، مسمومیت با CO و مصرف بعضی از داروها عنوان می‌کند.

دومین دسته سردردهای نسبتا حاد هستند که معمولا سیر نسبتا تدریجی دارند و در مدت چند هفته یا چند ماه بروز می‌کنند. این نوع سردرد اگر در افراد مسن دیده شود و سیر طولانی داشته باشد باید جدی گرفته و بررسی کامل از آن صورت گیرد. دکتر نجاران شایع‌ترین عللی که می‌تواند باعث این نوع سردرد شود را التهاب شریان گیجگاهی، ‌تومور مغز، ‌آبسه مغزی، ‌خونریزی لب، ‌افزایش فشار داخل جمجمه (پود و تومور) گرفتاری عصب سه قلو و عصب نهم، ‌فشار خون، دردهای غیرمعمول صورت، بیماری‌های مزمن ریه و کم کاری تیروئید برشمرد. نوع سوم سردرد، ‌سردردهای مزمن است که سالیان سال وجود داشته و گاهی نیز حملات سردرد آن باعث ناراحتی و ناتوانی بیمار شده ولی سیرخوش خیم دارد.

‌سردردهای عصبی، میگرن، سردردهای خوشه‌ای، ‌بیماری‌های ستون فقرات گردنی، سینوزیت و بیماری‌های دندان از جمله شایع‌ترین علل سردردهای مزمن است. این متخصص مغز و اعصاب درخصوص درمان سردرد می‌گوید: درمان سردرد بستگی به‌علت آن دارد به‌عنوان مثال سردرد ناشی از مننژیت با تجویز داروهای آنتی بیوتیک مناسب و انجام عمل جراحی در اثر سردردهای ناشی از تومور از روش‌های درمانی سردردهاست. وی درخصوص سردردهای عصبی و میگرن ابراز کرد: یک سری عوامل زمینه ساز وجود دارد که برای پیشگیری از این نوع سردردها باید عواملی مانند استرس، خستگی، گرسنگی و نور زیاد را به حداقل رساند.

میگرن، سردرد دوره‌ای

میگرن یکی از شایع‌ترین علل مراجعه افراد به پزشکان است و بعد از سردرد تنشی شایع‌ترین نوع سردرد در همه جوامع بشری به شمار می‌رود. به‌طوری که12 تا15 درصد مردم جهان از آن رنج می‌برند. میگرن سردردی است دوره‌ای با زمینه ارثی و خانوادگی که در کودکی، نوجوانی و یا اوایل بزرگسالی آغاز می‌شود ولی اوج پیدایش نشانه‌های آن، در سنین20 تا35 سالگی است.

آمار نشان می‌دهد که میانگین سن شروع میگرن در زنان ایرانی24 سالگی و در مردان، 22 سالگی است. میگرن در خانم‌ها شیوع بیشتری دارد و نسبت ابتلای زنان به مردان 3‌‌‌به یک است. ولی در پسربچه‌ها بیشتر از دختربچه‌ها دیده می‌شود. آمار نشان می‌دهد، در ایران4/84 درصد افراد مبتلا به میگرن را خانم‌ها و6/15 درصد از آنها را آقایان تشکیل می‌دهند. در میگرن میزان درد از خفیف تا شدید متغیر بوده و ممکن است با یک یا چند نشانه از قبیل گریز از روشنایی، گریز از صدا، گزگز اندام‌ها، احساس ضربان در سر، تهوع و استفراغ، اختلال خواب و افسردگی همراه باشد. سردرد با فعالیت تشدید می‌شود و با افزایش سن، دفعات و شدت آن کاهش می‌یابد.به‌طور معمول میگرن تا30 الی40 سالگی ادامه پیدا می‌کند و اولین علائم میگرن به ندرت بعد از50 سالگی رخ می‌دهد. شروع سردرد می‌تواند از ناحیه گیجگاهی، پیشانی یا پشت سر باشد.

گاهی بیمار نمی‌تواند نقطه خاصی را برای آغاز درد بیان کند ولی در بیشتر موارد در این بیماری درد در یک نیمه سر وجود دارد و تنها در30 درصد موارد سردرد دوطرفه است. گاهی نیز درد در پشت چشم‌ها احساس می‌شود. طول مدت سردرد از4 تا72 ساعت متغیر است. بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند هنگام شروع درد با یک دستمال سر خود را محکم ببندند که این مسئله در بهبودی سردرد آنها مؤثر است. میگرن در هنگام حاملگی، در85-75 درصد موارد خودبه‌خود بهبود می‌یابد و گاهی فقط هنگام پریود ماهانه بروز می‌کند.

انواع میگرن

بی خوابی، استرس‌های روحی، بوهای تند وتحریک کننده، برخی ادکلن‌ها، بعضی غذاها و استحمام طولانی مدت به آغاز سردرد منجر می‌شود. افراد میگرنی شخصیتی وسواسی و تحریک پذیر دارند و در برابر استرس آسیب پذیرتر از دیگران هستند.گاهی در روزهای پیش از آغاز سردرد میگرنی، فرد به یکی از حالات زیر مبتلا می‌شود: کم اشتهایی، پراشتهایی، تمایل به خوردن خوراکی‌های خاص، زود عصبانی شدن‌ خوشحالی بی‌مورد، اختلال در خواب، خمیازه کشیدن پی در پی و آروغ زدن.سردردهای میگرنی به دو نوع مهم تقسیم می‌شوند:

میگرن با «او را» (پیش درآمد)

اینگونه سردرد که میگرن کلاسیک نیز نامیده می‌شود بیشتر جنبه ارثی دارد. ابتدا «اورا» و سپس سردرد بروز می‌کند. «اورا» نشانه‌های عصبی برگشت پذیری هستند که به‌دلیل اسپاسم عروق مغزی پدید می‌آیند و به گونه‌های مختلفی توسط فرد بیان می‌شوند. مثلاً به‌صورت تار شدن دید، پیدایش لکه‌های سیاه یا پدیدار شدن خطوط نورانی زیکزاکی در جلوی چشم‌ها بروز می‌کند. «اورا» در اندام‌ها به‌صورت گزگز یا کرختی و سنگینی یک نیمه بدن بروز می‌کند. گاهی نیز می‌تواند به‌صورت سرگیجه و اختلال تکلم، خود را نشان دهد.

در پی «اورا» که مدت آن 5‌تا30 دقیقه است سردرد خفیف تا شدیدی بروز می‌کند که به‌طور معمول در یک نیمه سر متمرکز است و در بیشتر موارد با احساس ضربان درون سر همراه است و گاهی شدت آن به اندازه‌ای می‌رسد که بیمار باید همه کارهای خود را کنار گذاشته و به مکان تاریک و ساکتی پناه ببرد. در این بیماری معمولاً پس از خوابیدن، سردرد برطرف می‌شود. در برخی گونه‌های مقاوم بیماری ممکن است بیمار چندین روز از سردرد رنج ببرد و اقدامات دارویی به او کمکی نکند.

میگرن بدون «اورا»

این نوع میگرن شایع‌ترین نوع میگرن است که جنبه ارثی آن کمتر است و بیشتر در بیماران بالای40 سال رخ می‌دهد. نشانه‌های بالینی این نوع میگرن، با میگرن کلاسیک تفاوت چندانی ندارد و اقدامات درمانی آن نیز مانند میگرن با پیش درآمد است.بعد از متوقف شدن سردرد میگرنی، فرد احساس خستگی و درد عضلانی می‌کند و به استراحت احتیاج دارد.

پیشگیری و درمان میگرن

پیشگیری از میگرن با داروها و توصیه‌های غیردارویی امکان‌پذیر است.عوامل مختلفی سبب پیدایش سردرد میگرنی می‌شود و فرد میگرنی باید از آنها بپرهیزد مانند: مصرف قرص‌های ضدبارداری، عطر و ادکلن‌های تند، اختلال خواب (بی خوابی، پرخوابی و یا از خواب پریدن)، استرس، غذای چرب، مشروبات الکلی، پنیر مانده، سُس، شکلات، گوجه‌فرنگی، پیاز و پیازچه، ضربه‌های شدید و ناگهانی به سر، رفتن به مکان‌های شلوغ، استحمام طولانی، هوای گرم، رفتن به محیط‌های بسیار روشن (روزهای برفی) و مصرف برخی داروها. تجویز داروها به‌منظور پیشگیری از بیماری میگرن، تا حد زیادی به سلیقه و تجربه پزشک و فرکانس حملات میگرن بستگی دارد. به‌عنوان مثال اگر فردی در سال فقط دوبار دچار سردرد میگرنی شود لازم نیست که به‌مدت طولانی از داروهای پیشگیری‌کننده استفاده کند. تعداد داروهای پیشگیری‌کننده از میگرن بسیار زیاد است ولی به‌طور کلی برای بیمارانی که هر 2 تا 3ماه یک بار دچار میگرن می‌شوند، می‌توان درمان دارویی را آغاز کرد.

هر گونه مسکنی ممکن است در آغاز سردرد تجویز شود ولی در هر بیمار یک نوع مسکن مؤثر واقع می‌شود. برای رفع حالت تهوع نیز درمان خوراکی یا عضلانی ضد‌استفراغ توصیه می‌شود. گاهی گذاشتن پارچه خنک یا کیسه آب سرد روی سر نیز مفید واقع می‌شود. در هر حال، توصیه پزشکان رشته‌های مختلف در مورد میگرن از این قرار است:در نخستین گام باید از داروهای ضد‌التهاب غیراستروئیدی (NSAID) استفاده شود که مطمئن‌ترین آنها آسپرین و ایبوپروفن است که بدون نسخه به فروش می‌رسد.

در تحقیقات انجام شده، شواهدی که از تأثیر استامینوفن بر رفع میگرن دلالت کند، دیده نشده است.تهیه‌کنندگان این توصیه‌ها می‌گویند مردم باید بدانند که همه مسکن‌ها برای رفع میگرن مفید نیستند.اگر آسپرین و ایبوپروفن روی بیماری تأثیر نکرد، پزشکان باید به سراغ داروهای مخصوص میگرن مانند تریپتان‌ها و یا افشانه بینی (دی. اچ.‌ای) بروند.اگر بیماران دچار حالت تهوع یا استفراغ باشند، باید داروهای غیرخوراکی در این مورد به کار گرفته شود. حالت تهوع و استفراغ را نیز باید به‌طور مستقیم درمان کرد.افرادی که میگرن‌های مکرر دارند، باید برای درمان‌های پیشگیرانه مورد ارزیابی قرار گیرند. معمولاً بیمارانی که 2‌مورد یا بیشتر سردرد میگرنی دارند، که در ماه سه روز یا بیشتر به طول می‌انجامد؛ کسانی که بیش از 2 بار درهفته دارو مصرف می‌کنند و یا حالت‌های غیرمعمول میگرنی مانند پیش علامت‌های دیداری (اورا) دارند، مناسب‌ترین افراد برای درمان‌های پیشگیرانه هستند.

افراد مبتلا به میگرن باید به‌طور فعال در تهیه برنامه درمانی خود شرکت داشته باشند. این افراد باید سردردهایشان را ثبت کنند و عواملی را که باعث تحریک سردرد آنان می‌شود، شناسایی و از آنها پرهیز کنند.در رهنمودهای مربوط به میگرن، الکل، شکلات، غذاهای محتوی مواد افزودنی (ام. اس.‌جی، تیرامین یا نیترات‌ها)، کمبود خواب، اضطراب، فشارروحی و عطر به‌عنوان شایع‌ترین محرک‌ها به شمار می‌روند.

رژیم غذایی در مبتلایان به میگرن

بعضی از غذاها ممکن است در پیدایش سردردهای میگرنی دخالت داشته باشند، از آنجا که ‌مصرف برخی غذاها همچون سوسیس، ‌ژامبون، شکلات و بعضی از پنیرها در پیدایش سردرد نقش دارد لذا توصیه می‌شود، بیماران از این نوع غذاها و یا سایر غذاهایی که باعث تشدید درد آنها می‌شود، خودداری کنند. موادغذایی بر الگوی سردردهای میگرنی مؤثر است ولی بیش از آنکه بر تعداد حملات مؤثر باشد، برطول مدت زمان یک حمله تاثیر می‌گذارد و موادی چون پیاز، کاکائو و مرکبات به‌ترتیب بیشترین اثر تشدیدکندگی را دارد. سردرد به‌طور متوسط 50 درصد عامل شکایت اصلی مراجعه‌کنندگان به پزشکان و شایع ترین علت غیبت بچه‌ها از مدرسه و علت اصلی غیبت بزرگسالان هنگام کار است.