loading...
پرستار | پرستاری | پزشک | پزشکی | خدمات پرستاری و پزشکی در منزل الفا نو |
ا.ت بازدید : 264 چهارشنبه 21 اسفند 1392 نظرات (0)

اما علایم هشدار دهنده اولیه ای برای مراقبت از آنها وجود دارد.

علایم هشداردهنده:حافظه و سخن گفتن
در آلزایمر ابتدایی حافظه بلندمدت دست نخورده می ماند در حالیکه حافظه های کوتاه مدت عاری از جزئیات می شوند.عزیز شما ممکن است صحبتهای شما را فراموش نماید. ممکن است پرسشهایی را که قبلاً پاسخ داده شده اند ، مکرراً تکرار کند.بیماری همچنین کلام را منقطع می کند، بنابراین بیماران ممکن است برای به خاطر آوردن لغات معمولی تقلا کنند.

علایم هشداردهنده:رفتار
علاوه بر افت حافظه آلزایمر منجر به گم گشتگی و تغییرات رفتار نیز می شود. فرد عزیز شما ممکن است در جاهای آشنا گم شود. نوسانات رفتاری و قضاوت ضعیف نیز مثل بهداشت ضعیف رایج هستند. افرادی که سابقاً مرتب لباس می پوشیدند ممکن است جزء افراد با لباس آلوده و موهای کثیف طبقه بندی شوند.

از علایم غفلت نکنید
وقتی مواجه شدن با احتمال ابتلای فردی عزیز به آلزایمر دشوار است، بهتر است قبل از آن که دیر شود به پزشک مراجعه شود.اول اینکه با همه اینها تشخیص ممکن است آلزایمر نباشد. علایم ممکن است با مشکلی قابل درمان مثل عدم تعادل تیروئید ایجاد شده باشد. و اگر بیماری آلزایمر باشد،درمانهای امروزی وقتی در ابتدای دوره بیماری بکار بروند ،بهتر عمل می کنند.

 

تشخیص آلزایمر

آزمون آسانی برای آلزایمر وجود ندارد، بنابر این پزشک ممکن است به توصیفات شما از تغییرات زندگی فرد عزیز تکیه کند. یک آزمون وضعیت روانی( که برخی اوقات mini-cog نامیده می شود) یا سایر آزمونهای نمایشی می توانند به ارزیابی عملکرد روانی و حافظه کوتاه مدت بیماران کمک کند.بعلاوه ، آزمونهای زیستی و اسکن های مغزی برای معین کردن سایر مشکلات از جمله سکته یا تومور بکار می روند و می توانند اطلاعات بیشتری درباره مغز ارائه نمایند.

آلزایمر و مغز

بیماری آلزایمر منجر به مرگ سلولهای عصبی و کاهش بافت درون مغز می شود. همانطور که بیماری پیش می رود بافت مغزی کاهش می یابد و بطنهای مغزی( حفره هایی درون مغز که ماده مغزی نخاعی را در خود جای میدهند.)بزرگتر می شوند.این آسیب ارتباط بین سلولهای مغزی را خراب می کند، حافظه،صحبت کردن ودرک مطلب را فلج می کند.پیشرفت آلزایمر:آنچه بایستی منتظرش بود

بیماری الزایمر راه متفاوتی در هر بیمار طی می کند.در برخی افراد علائم به سرعت بدتر می شوند،و طی چند سال منجر به کاهش حافظه و گم گشتگی می شوند.در افراد دیگر تغییرات تدریجی تر هستند و حدود ۲۰ سال ظهور کامل بیماری طول می کشد.طول مدت متوسط زنده ماندن پس از تشخیص آلزایمر سه تا نه سال می باشد.

چگونه آلزایمر زندگی روزانه را تحت تأثیر قرار می دهد
از آنجاییکه آلزایمر تمرکز را تحت تأثیر قرار می دهد، بیماران احتمالاً توانایی مدیریت وظایف عادی مثل توانایی آشپزی یا پرداخت صورت حساب ها را از دست می دهند.مطالعه ای اعلام می کند که دشواری در هماهنگ سازی دفترچه چک اغلب از اولین اثرات آلزایمر است.وقتی علایم بدتر می شوند، فرد عزیز شما ممکن است افراد و جاهای آشنا را تشخیص ندهد.او ممکن است به راحتی گم شود ویا ابزار را نا مناسب استفاده کند مثلاً شانه کردن مو با چنگال. بی اختیاری ،مشکلات تعادل،و فقدان زبان در مراحل پیشرفته رایج هستند.

آلزایمر و رانندگی:
هماهنگ سازی ضعیف ،کاهش حافظه و گم گشتگی همراهی خطرناکی در پشت رل ماشین ایجاد می کنند.اگر احساس می کنید فرد عزیز شما نباید رانندگی کند، علت را توضیح دهید. اگر گوش نمی کند از دکتر بخواهید که وارد عمل شود.اگر بیمار هنوز اصرار به رانندگی دارد. برای ارزیابی او با مرکز حمل و نقل موتوری تماس بگیرید.سپس طرحی جایگزین برای نیاز به نقل و انتقال او ایجاد نمایید.

آلزایمر و ورزش

ورزش به افراد مبتلا به آلزایمر کمک می کند قدرت برخی ماهیچه ها وهماهنگی را حفظ نماید .همچنین خلق را بهبود می دهد و اضطراب را کاهش می دهد. با پزشک فرد مبتلا مشورت نمایید که کدام نوع ورزش برای او مناسب است.

فعالیتهای تکراری مثل راه رفتن ،کندن علفهای هرز و یا حتی تا زدن لباسهای شسته می توانند در پیشبرد حس آرامش بسیار مؤثر باشند. داروهای آلزایمر
درمانی برای آلزایمر وجود ندارد و هیچ راهی برای کاهش تخریب سلولهای درون مغز نیست.اما داروهای متنوعی وجود دارد که بنظر می رسد به حفظ عملکرد ذهنی وکاهش سرعت پیشرفت کمک می کنند. اگر این داروها در مراحل اولیه آلزایمر ارائه شوند ،فرد احتمالاً قادر خواهد بود در وظایف روزانه اش مستقل عمل کند وعملکرد روزانه را دوره ی زمانی طولانی تری اجرا نماید.نقش مراقبت کنندهبه عنوان مراقبت کننده از فردی مبتلا به آلزایمر احتمالاً بایستی نقشهای مختلفی را برعهده بگیرید ،مثلاً آشپز،راننده ماشین وحسابدار . درحالیکه بایستی برنامه ریزی غذایی و مالی را برعهده بگیرید، بایستی بیمار را نیز تشویق کنید که برخی فعالیت ها را مستقل انجام دهد. این کار با برچسب زدن به کمدها و قرار دادن یادداشت های چسب دار برای یادآوری وظایف روزانه راحت تر می شود .

خریدن بسته داروی هفتگی را فراموش نکنید.وقتی عزیز شما هنوز قادر است تصمیمات مهم زندگی را خودش بگیرد ،با یک وکیل در مورد پیش نویس دستورالعمل های پیشرفته صحبت کنید. اطلاعات قانونی وجود دارد که اولویت های درمانی و مراقبت پایان زندگی بیمار را معلوم می کنند. بیمار بایستی فردی را برای گرفتن تصمیمات سلامتی و همچنین مدیریت مالی خود انتخاب کند. این کار جلوی سردرگمی را وقتی فرد عزیز نمی تواند خودش خواسته هایش را بیان کند ، می گیرد.

مراقبت بهداشتی در خانه
بسیاری از بیماران میل دارند تا جایی که ممکن است در خانه خود بمانند.متأسفانه همانطور که بیماری پیشرفت می کند آنها در لباس پوشیدن و یا حمام کردن مشکل پیدا می کنند. یاریگر سلامتی در خانه می تواند به بهداشت فردی وسایر امور روزمره کمک نماید.همچنین می توانید به دنبال سایر سرویس های محلی بگردید که برای افراد مسن غذا می آورند و یا خدمات حمل ونقل ارائه می دهند. بیشتر جوامع دارای آژانسی محلی درباره سالخوردگی هستند که این خدمات را ارائه می دهند.تسهیلات کمکی زندگیممکن است روزی برسد که فرد عزیز شما دیگر در خانه مورد مراقبت قرار نگیرد.اگر او نیاز به مراقبت ۲۴ ساعته ندارد ، یک تسهیلات کمکی زندگی انتخاب مناسبی خواهد بود.این تسهیلات خانه داری ، غذا ،وفعالیت ها را ارائه می دهند اما بسیار ارزان تر از خانه های پرستاری هستند.دنبال تسهیلاتی با تخصص مراقبت از بیمار آلزایمری بگردید که نظارت ۲۴ ساعته و مراقبت فردی برای رسیدن به نیازهای فرد دارای دمانس ارائه می دهند.

مرحله پایانی آلزایمر
افراد دارای آلزایمر پیشرفته احتمالاً توانایی صحبت کردن ، راه رفتن و پاسخ دادن به دیگران را از دست می دهند.سرانجام بیماری عملکردهای حیاتی مثل توانایی بلعیدن رامانع می شود.افراد در این مرحله از مراقبت بیمارستانی که رهایی از درد و آسایش برای بیماری پایانی ارائه می دهند، سود خواهند برد.کمک به کودکان در مواجه شدنکودکان ممکن است احساس گیجی ترس و یا بی میلی کنند وقتی فردی از اعضا خانواده مبتلا به آلزایمر می شود. به کودکان اجازه دهید بفهمند که این احساس ها طبیعی است و پاسخ پرسشهای آنها را درباره بیماری صادقانه بدهید.به کودک کمک کنید خاطرات شادی از بیمار نگهدارند مثلاً با درست کردن کتابچه خاطرات.

ریسک آلزایمر را در خود کم کنید
اگر شما از فردی دارای آلزایمر مراقبت می کنید ، احتمالاً دوست دارید بدانید چه کاری میتوانیدانجام دهید تا خطر ابتلا را در خود کاهش دهید.تحقیقات در این زمینه در حال اجراست اما رژیم مناسب و ورزش به نظر کلیدی می رسند. مطالعات نشان می دهند که ریسک پایین در میان افرادی دیده می شود که رژیم غذایی مدیترانه ای را دارند یعنی سرشار از سبزیجات ،ماهی و آجیل. همچنین نشان می دهند آنهایی که از نظر جسمی بسیار فعال هستند احتمال ابتلا به آلزایمر خیلی کمتری دارند.

چالش های مراقبت
در مراحل ابتدایی آلزایمر بیماران اغلب می فهمد چه اتفاقی می افتد و احساس شرمندگی و اضطراب می کنند.دنبال علایم افسردگی باشید زیرا اغلب در اثر داروها ایجاد می شود.در مراحل پیشرفته تر فرد عزیز شما ممکن است احساس سؤظن وخشم پیدا کند وحتی با شما دعوا نماید.به خاطر داشته باشید که بیماری مسؤول این تغییرات است. درباررفتار خشن فوراً به پزشک اطلاع دهید.سندروم غروب خورشیدبرخی افراد دارای آلزایمر وقتی خورشید غروب می کند احساس پریشانی می کنند.این پریشانی در طول غروب و برخی اوقات کل شب به طول می انجامد. علت شناخته شده نیست اما راهبردهایی برای رهایی از تنش وجود دارد.قبل از غروب پرده ها را کامل بپوشانید و خانه را کاملاً روشن کنید.سعی کنید توجه فرد را با فعالیتی مورد علاقه اش یا برنامه ای تلویزیونی منحرف کنید. و میزان قهوه بعد از صبحانه را محدود کنید.

وقتی فرد عزیز شما ، شما را نمی شناسد
بسیاری از افراد دارای آلزایمر در بیاد آوردن اسامی حتی نزدیکان، مشکل دارند. یک کار معمول برای حل این مشکل این است که عکس دوستان و نزدیکان را که اسامی شان را زیرشان نوشته اید در دسترس قرار دهید.سرانجام بیمارممکن است دیگر چهره ها را تشخیص ندهد و واکنش افراد غریبه به نزدیکان نشان دهد.این زمانی پریشان کننده برای افراد خانواده است بخصوص مراقب اولیه.

از علایم استرس پرستار آگاه باشید

مراقبت از فرد دارای آلزایمراز نظر جسمی و روانی هزینه دارد.علایم استرس پرستار شامل:خشم ،ناراحتی و نوسانات خلقیسردرد یا کمر دردمشکل در تمرکزمشکل خواب مراقب پرستار باشیدبرای جلوگیری از خستگی پرستار مطمئن شوید که حداقل هر روز دقایقی را به فعالیتی مورد علاقه تان می پردازید.در تماس با دوستانتان باشید و هر وقت ممکن است به سرگرمی بپردازید.یک دوست یا خویشاوند بیابید که شما را حمایت کند. همچنین می توانید گروه حمایت محلی و یا اینترنتی در جامعه آلزایمری ها بیابید.

ا.ت بازدید : 201 شنبه 10 اسفند 1392 نظرات (0)


(به یاد اخبار علمی، فرهنگی، هنری جمله مان را این گونه شروع می کنیم) محققان به روش جدیدی دست یافته اند که با استفاده از آن سلول های بنیادی عصبی را به نخاع بیماران فلج قطع نخاع تزریق کنند. این کار با موفقیت باعث برگشت حس به قسمت های بی حس شده است.

به گزارش New Scientist، یک آزمایش کوچک روی سه بیمار قطع نخاعی انجام شده است و ۲۰ میلیون سلول بنیادی عصبی مستیقما به نخاع آنها تزریق شده است. این سلول ها از بافت های مغزی جنینی اهدایی استخراج شده اند. طبع معمول و برای جلوگیری از رد این پیوند (خراب شدن این سلول ها توسط سیستم ایمنی) این سه بیمار داروهای سرکوب کننده ایمنی دریافت کرده اند.

قبل از درمان هر سه بیمار، از زیر پستان به پایین هیچ حسی نداشتند. ولی خوشبختانه شش ماه پس از درمان، دو تا از بیماران حس تماس و گرما را در شکم خود به دست آورند. شاید به نظرتان این مسئله چندان اهمیتی نداشته باشد، اما این آزمایش را می تواند گامی بسیار بزرگ در درمان بیماران فلج دانست. استفن هون یکی از محققان این آزمایش گفته است:

در حقیقت ما در دو بیمار حس تماس سطحی، گرما و شوک های الکتریکی را بازگردانده ایم. حس آنها بسیار به حس انسان های عادی نزدیک شده است.

این سه بیمار اولین گروه ۱۲ نفره ای هستند که تحت درمان قرار گرفته اند و پاسخ مثبت و موفقیت آمیز آنها هان و همکارانش را برای ادامه تشویق کرده است. این موفقیت در کنفرانس سالانه انجمن نخاع جهانی در لندن مطرح شد.

هنوز مشخص نیست، سلول های بنیادی چگونه حس را بهبود بخشیده اند. محققان حدس می زنند این سلول ها به ترمیم غلاف میلین سلول های عصبی آسیب دیده کمک کرده اند، یا شاید باعث کارایی بهتر سلول های فعلی شده اند.

هنوز خیلی زود است که بگوییم به درمان کامل فلج نخاعی دست یافته ایم. اما مطمئنا روزی در آینده نزدیک به این موفقیت خواهیم رسید که به فلج به عنوان یک بیماری موقتی نگاه شود.

ا.ت بازدید : 188 جمعه 02 اسفند 1392 نظرات (0)

پژوهشگران علوم پزشکی در دانشکده پرستاری دانشگاه پنسیلوانیا می گویند نتایج یک مطالعه جدید نشان داده است که موارد ابتلا به دیابت نوع یک که نیاز به تزریق انسولین دارد به میزان چشمگیری در میان کودکان آمریکایی و اروپایی زیر پنج سال رو به افزایش است.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، دیابت نوع ۱ که در گذشته دیابت وابسته به انسولین نامیده می‌شد در هر سنی مشاهده می شود اما در کودکان و نوجوانان شایع‌تر است. بدن افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ قادر به تولید انسولین کافی نمی‌باشد. در دیابت نوع ۱ پانکراس هیچ انسولینی ترشح نمی کند .

پروفسور «تری لیپمن» استاد دانشگاه پنسیلوانیا می گوید: متاسفانه هنوز نمی دانیم علت رشد چشمگیر تعداد کودکان خردسال مبتلا به دیابت نوع یک چیست؟

دکتر «لیپمن» و دستیاران وی ابتدا روی گروهی از کودکان در فیلادلفیای آمریکا مطالعه کردند و شاهد این روند فزاینده بودند سپس متوجه شدند که در سایر ایالت های امریکا و در کشورهای اروپایی نیز این روند رو به رشد وجود دارد.

نتایج این مطالعات نشان داد که تا سال ۲۰۰۴ موارد ابتلا به دیابت نوع یک در کودکان زیر پنج سال تا ۷۰ درصد افزایش یافته در حالی که تعداد موارد تشخیص این بیماری در میان تمام کودکان تا سن ۱۴ سالگی، رشد ۲۹ درصدی داشته است.

کارشناسان بهداشتی می گویند والدین باید آگاه باشند که کودکان خردسال و پیش دبستانی نیز مستعد ابتلا به این بیماری هستند.

جزئیات این مطالعه در مجله «مراقبت از دیابت» منتشر شده است.

ا.ت بازدید : 198 جمعه 02 اسفند 1392 نظرات (0)

درمان و پیشگیری از بیماری بوسیدن


اگر دچار بیماری مونونوکلئوز هستید، برای جلوگیری از سرایت این بیماری، با کسی روبوسی نکنید، از ظروف (مثل قاشق و لیوان) و غذای کسی استفاده نکنید و ظروف خودتان را به کسی ندهید.


ورم غدد لنفاوی گردن

بیماری عفونی مونونوکلئوز اغلب بیماری بوسیدن نامیده می شود. ویروسی که باعث این بیماری می شود از طریق بزاق دهان فرد بیمار به فرد سالم منتقل می شود. بنابراین شما می توانید با روبوسی این بیماری را بگیرید.

 

علاوه بر بوسیدن، هنگام عطسه یا سرفه بیمار و یا استفاده مشترک از لیوان و ظروف غذاخوری بیمار می توانید دچار بیماری مونونوکلئوز شوید.

 

در قسمت اول این مطلب درباره علل، علائم و عوارض این بیماری صحبت کردیم. حالا راه های درمان و پیشگیری از این بیماری را برایتان می گوییم.

 

راه های درمان

با مراجعه به پزشک و انجام آزمایشات لازم مثل آزمایش خون برای شمارش تعداد گلبول های سفید، می توان این بیماری را تشخیص داد.

 

روش خاصی برای درمان این بیماری وجود ندارد.

 

داروهای آنتی بیوتیک در درمان بیماری های ویروسی مثل مونونوکلئوز موثر نیستند.

 

درمان بر اساس استراحت کردن و مصرف زیاد مایعات است.

داروها

1- درمان عفونت ثانویه: گاهی اوقات گلودرد چرکی (استرپتوکوکی) همراه با گلودرد مونونوکلئوز وجود دارد. همچنین ممکن است دچار عفونت سینوس ها (سینوزیت) و یا عفونت لوزه ها شوید. در این صورت برای درمان این عفونت های باکتریایی، بایستی آنتی بیوتیک مصرف کنید.

حساسیت

2- حساسیت به برخی داروها: داروی آموکسی سیلین و سایر مشتقاتپنی‌سیلین برای این بیماران تجویز نمی شود. در حقیقت برخی از افراد مبتلا به مونونوکلئوز با مصرف این داروها، دچار حساسیت پوستی می شوند. اما این بثورات پوستی لزوما به معنای حساسیت (آلرژی) به آنتی بیوتیک نیست.

 

در صورت نیاز از سایر انواع آنتی بیوتیک ها که کمتر باعث آلرژی پوستی می شوند، برای درمان عفونت در این بیماری استفاده می شود.

 

3- کورتون ها: برای کاهش برخی علائم این بیماری مثل ورم شدید گلو و لوزه ها، ممکن است پزشک یک داروی کورتونیمثل پردنیزون برای شما تجویز کند.

 

درمان در خانه

علاوه بر استراحت کردن در بستر، عمل به توصیه های زیر در بهبود علائم بیماری موثر است:

 

1- نوشیدن زیاد آب و آب میوه: نوشیدن مایعات، تب و گلودرد را بهبود می دهد و از کم آبی بدن جلوگیری می کند.

بیشتر علائم بیماری مونونوکلئوز طی چند هفته بهتر می شوند، اما دو تا سه ماه طول می کشد تا کاملا احساس بهبودی و سلامتی کنید

2- مصرف داروهای مسکن: در صورت نیاز، استامینوفن یا بروفن بخورید. این داروها، ویروس بیماری را از بین نمی برند، بلکه فقط باعث کاهش درد و تب می شوند.

 

تذکر مهم: به کودکان و نوجوانان داروی آسپیرین ندهید، زیرا این دارو باعث بروز سندرم ری در این گروه سنی می شود. سندرم ری یک بیماری نادر، ولی کشنده در کودکان است.

 

3- آب نمک غرغره کنید. برای کاهش گلودرد، چند بار در روز آب نمک غرغره کنید. نصف قاشق مرباخوری نمک را در یک لیوان آب گرم حل کنید و غرغره نمایید.

 

پاره شدن طحال

 روند بهبودی بیماری

مدتی صبر  کنید تا بتوانید ورزش و سایر فعالیت ها را انجام دهید.

 

بیشتر علائم بیماری مونونوکلئوز طی چند هفته بهتر می شوند، اما دو تا سه ماه طول می کشد تا کاملا احساس بهبودی و سلامتی کنید.

 

هر چقدر بیشتر استراحت کنید، زودتر حالتان خوب می شود.

 

اگر خیلی زود فعالیت های روزمره و عادی خود را شروع کنید، خطر برگشت بیماری زیاد می شود.

 

برای جلوگیری از پارگی طحال، باید حداقل یک ماه صبر کنید و بعد از این مدت، فعالیت های شدید و ورزشی را شروع کنید.

 

پارگی طحال باعث خونریزی شدید می شود و یک موقعیت اورژانسی است.

 

از پزشک خودتان بپرسید چه موقع می توانید فعالیت های عادی و روزمره خود را شروع کنید.

 

ممکن است پزشک شروع تدریجی یک برنامه ورزشی را برای ایجاد قدرت بدنی در دوران بهبودی توصیه کند.

 

پیشگیری

این بیماری از طریق بزاق دهان فرد بیمار به دیگران منتقل می شود.

 

اگر بیمار هستید، برای جلوگیری از سرایت این بیماری، با کسی روبوسی نکنید، از ظروف (مثل قاشق و لیوان) و غذای کسی استفاده نکنید و ظروف خودتان را به کسی ندهید.

 

ویروس این بیماری ممکن است چند ماه بعد از بیماری، در بزاق دهان شما باقی بماند.

 

واکسنی برای جلوگیری از این بیماری وجود ندارد.

ا.ت بازدید : 105 چهارشنبه 30 بهمن 1392 نظرات (0)

وقتی استخوان می‌میرد


نکروز استخوان به معنای مرگ بافت استخوان است و زمانی رخ می دهد که جریان خون به سمت استخوان کم و یا متوقف شود.


نکروز استخوان

از آنجا که استخوان یک بافت زنده است و به خون نیاز دارد، قطع جریان خون باعث مرگ استخوان می شود.

 

اگر جریان خون مجددا وصل نشود، این روند سرانجام باعث متلاشی شدن استخوان می شود.

 

نکروز استخوان معمولا در ران پا رخ می دهد. سایر مکان های بروز این مشکل عبارتند از: بازو، زانوها، شانه و آرنج دست.

 

چه کسی دچار نکروز استخوان می شود و علت آن چیست؟

هر ساله بیش از 20000 نفر دچار نکروز استخوان می شوند. بیشتر آن ها بین سنین 20 تا 50 سالگی قرار دارند.

 

در افراد سالم احتمال بروز این مشکل کم است و بیشتر در افراد مبتلا به یک بیماری و یا دچار آسیب بروز می کند.

 

علل احتمالی نکروز استخوان عبارتند از:

1- در رفتگی و یا شکستگی استخوان ران: این نوع آسیب روی جریان خون به سمت استخوان موثر است و باعث نکروز ناشی از آسیب می شود. در 20 درصد افرادی که دچار دررفتگی مفصل ران می شوند، نکروز استخوان دیده می شود.

 

2- استفاده طولانی مدت از داروهای کورتونی: استفاده طولانی از داروهای ضد التهاب کورتونی، چه به شکل خوراکی و چه به شکل تزریقی، با 35 درصد موارد نکروز استخوان ارتباط دارد.

اگر بیماری بدتر شود و استخوان و مفصل آن متلاشی شوند، درد به قدری شدید می شود که نمی توانید مفصل خود را تکان دهید

هر چند که علت دقیق این مسئله مشخص نیست، ولی پزشکان معتقدند داروهای کورتونی باعث کاهش توانایی بدن در تجزیه مواد چرب می شوند. در نتیجه چربی ها در رگ های خونی جمع می شوند و آن ها را تنگ می کنند و میزان جریان خون را به سمت استخوان کاهش می دهند.

 

3- مصرف الکل: همانند داروهای کورتونی، مصرف الکل نیز باعث تجمع مواد چرب در رگ های خونی و کاهش جریان خون به استخوان ها می شود.

 

4- لخته شدن خون، التهاب و ورم و آسیب سرخرگ ها نیز باعث توقف جریان خون به سمت استخوان ها می شود.

 

نکروز استخوان

سایر شرایطی که باعث نکروز استخوان (غیر آسیبی) می شوند، شامل موارد زیر است:

- بیماری گوشه: یک نوع بیماری متابولیکی ارثی که در آن مقادیر مضر مواد چرب در اندام ها جمع می شود.

 

کم خونی سلول داسی شکل

 

- پانکراتیت (التهاب لوزالمعده)

- عفونت اچ آی وی (ایدز)

 

رادیوتراپی یا شیمی درمانی

 

بیماری های خودایمنی

 

- بیماری ناشی از کاهش ناگهانی فشار که در آن حباب های گاز در خون تشکیل می شود و دلیل آن کاهش ناگهانی فشار محیط است.

 

علائم نکروز استخوان

در مراحل اولیه، نکروز استخوان علامتی ندارد، اما با وخامت بیماری، درد ایجاد می شود.

 

در ابتدا با وارد کردن فشار روی استخوان درد را حس می کنید، ولی به مرور، درد دائمی می شود.

 

اگر بیماری بدتر شود و استخوان و مفصل آن متلاشی شوند، درد به قدری شدید می شود که نمی توانید مفصل خود را تکان دهید.

 

مدت زمان بین بروز علائم اولیه و از بین رفتن استخوان، می تواند چند ماه تا بیش از یک سال طول بکشد.

 

درمان نکروز استخوان

هدف از درمان نکروز استخوان، بهبودی یا مراقبت از عملکرد مفصل استخوان درگیر، توقف پیشروی تخریب استخوان و کاهش درد است.

ا.ت بازدید : 173 چهارشنبه 30 بهمن 1392 نظرات (0)

بیماری بوسیدن را می شناسید؟


بیماری عفونی مونونوکلئوز اغلب بیماری بوسیدن نامیده می شود. ویروسی که باعث این بیماری می شود از طریق بزاق دهان فرد بیمار به فرد سالم منتقل می شود. بنابراین شما می توانید با روبوسی این بیماری را بگیرید.


بیماری بوسیدن

علاوه بر بوسیدن، هنگام عطسه یا سرفه بیمار و یا استفاده مشترک از لیوان و ظروف غذاخوری بیمار می توانید دچار بیماری مونونوکلئوز شوید.

 

اما مونونوکلئوز به اندازه برخی بیماری های عفونی مثل سرماخوردگی، مسری و واگیردار نیست.

 

اگر یک فرد بزرگسال یا جوان باشید، به احتمال زیاد این بیماری را با تمام علائم آن می گیرید.

 

نوجوانان و کودکان معمولا علائم کمی دارند و بیماری اغلب معلوم نمی شود.

 

اگر این بیماری را دارید، بایستی مراقب عوارض آن مانند بزرگ شدن و پارگی طحال باشید.

 

استراحت کردن و مصرف کافی مایعات برای درمان این بیماری مهم هستند.

 

علائم بیماری بوسیدن

- خستگی

- احساس ناخوشی و کسالت

- گلودرد، شاید گلودرد چرکی باشد که با مصرف آنتی بیوتیک بهتر نمی شود.

- تب

ورم غدد لنفاوی در ناحیه گردن و زیر بغل

ورم لوزه ها

- سردرد

- بثورات پوستی

- طحال بادکرده

 

ویروس در بدن بیمار حدود 4 تا 6 هفته حالت نهفته دارد، اگرچه در کودکان این مدت کوتاه تر است.

ویروس اپشتین بار در افرادی که دچار اختلال سیستم ایمنی هستند مثل بیماران مبتلا به ایدز و یا افرادی که داروهای سرکوب کننده ایمنی را بعد از پیوند یک عضو مصرف می کنند، باعث بروز بیماری های جدی تر و خطرناک تری می شود

علائمی مثل تب و گلودرد معمولا طی دو هفته کمتر می شوند، اگرچه خستگی، بزرگی غدد لنفاوی و ورم طحال چند هفته بیشتر طول می کشند.

 

مراجعه به پزشک

اگر دچار علائم بالا شدید، احتمالا مونونوکلئوز دارید.

 

اگر علائم بیماری شما با استراحت کردن و برنامه غذایی سالم طی یک تا دو هفته بهتر نشد و یا علائم شما بعد از مدتی برگشتند، به پزشک مراجعه کنید.

 

علل مونونوکلئوز

علت بیماری مونونوکلئوز، ویروس اپشتین بار (Epstein- Barr) است.

 

این بیماری معمولا خیلی جدی و خطرناک نیست.

 

بیشتر افراد بزرگسال در معرض تماس با این ویروس هستند و بدنشان بر علیه آن آنتی بادی می سازد. این ها باعث مصونیت و ایمنی بدن می شوند و دوباره این بیماری را نخواهید گرفت.

 

عوارض بیماری

عوارض این بیماری ممکن است از خود بیماری خطرناک تر و جدی تر باشند.

بزرگ شدن طحال

 

1- بزرگ شدن طحال

مونونوکلئوز باعث بزرگی طحال می شود. در موارد شدید، طحال پاره می شود و باعث بروز درد شدید و ناگهانی در قسمت چپ و بالای شکم می شود.

 

اگر چنین دردی بروز کرد، فورا به پزشک مراجعه کنید، شاید نیاز به عمل جراحی داشته باشید.

 

2- مشکلات کبدی

ممکن است کبد دچار بیماری ها زیر شود:

هپاتیت: التهاب خفیف کبد (هپاتیت) رخ می دهد.

- زردی یا یرقان: گاهی پوست و سفیدی چشم ها زرد می شوند.

 

عوارضی که کمتر شایع هستند

1- آنمی یا کم خونی: کاهش گلبول های قرمز خون و هموگلوبین (پروتئین غنی از آهن در گلبول های قرمز خون)

 

2- ترومبوسیتوپنی: کاهش تعداد پلاکت های خون (سلول های خونی که در انعقاد خون نقش دارند)

 

3- مشکلات قلبی: التهاب و ورم ماهیچه قلب (میوکاردیت)

 

4- عوارضی که سیستم عصبی را درگیر می کنند مثل مننژیت، انسفالیت و سندرم گیلن باره

 

5- ورم و بزرگی لوزه ها که جلوی نفس کشیدن را می گیرد.

 

ویروس اپشتین بار در افرادی که دچار اختلال سیستم ایمنی هستند مثل بیماران مبتلا به ایدز و یا افرادی که داروهای سرکوب کننده ایمنی را بعد از پیوند یک عضو مصرف می کنند، باعث بروز بیماری های جدی تر و خطرناک تری می شود.

 

در مطلب بعدی راه های درمان و پیشگیری از این بیماری را برایتان خواهیم گفت.

ا.ت بازدید : 160 دوشنبه 28 بهمن 1392 نظرات (0)

بیماری هانتینگتون (huntington) نوعی بیماری ژنتیکی است که به علت نقص در ژن و کروموزوم شماره 4 ایجاد می شود. هانتینگتون بیماری ارثی است که سبب تخریب سلول های عصبی در مغز می شود.


بیماری هانتینگتون

بیشتر افرادی که بیماری هانتینگتون دارند، علایم این بیماری را در سن 40 و 50 سالگی نشان می دهند. اما گاهی اوقات سن بروز علایم زودتر و یا دیرتر می باشد. اگر زودتر از 20 سالگی علایم آن بروز کند، به آن هانتینگتون نوجوانی گفته می شود.

 

اگر بخواهیم بیماری هانتینگتون را بر اساس سن بروز آن طبقه بندی کنیم، به دو دسته تقسیم خواهد شد:

دسته اول : شایع ترین نوع بیماری هانتینگتون که علایم آن بعد از سن 40 و 50 سالگی است .

دسته دوم : که تعداد کمی به آن مبتلا می شوند در سنین نوجوانی و کودکی بروز علایم دارند.

 

اگر یکی از والدین به هانتینگتون مبتلا باشد، احتمال اینکه بچه هایشان به هانتینگتون مبتلا شوند، 50 درصد می باشد.

اگر فردی این ژن ناقص را از والدین خود دریافت کند، می تواند آن ژن را به فرزندان خود نیز منتقل کند. اما اگر فرزندی که یکی از والدینش هانتینگتون دارد، ژن هانتینگتون را از آنها نگرفته باشد، به فرزندان خود هم منتقل نمی کند.

علایم بیماری هانتینگتون

1- اختلالات حرکتی: می تواند هم حرکات ارادی و هم حرکات غیر ارادی را شامل شود. اختلال در حرکات ارادی ممکن است تاثیر بیشتری بر روی توانایی های فرد بگذارد و در ارتباط وی با دیگران نیز اختلال ایجاد کند. اختلالات حرکتی شامل موراد زیر است:

- حرکات تند و سریع

- انقباض غیرارادی و مداوم عضلات (دیستونی)

- سفتی ماهیچه ها

- حرکات آهسته و ناهماهنگ

- حرکات چشمی آهسته غیرطبیعی

- اختلال در راه رفتن و تعادل بدن

- اختلال گفتار

- اختلال بلع غذا

 

2- اختلالات شناختی

- عدم توانایی برای شروع کار و یا گفتگو

- اختلال در اولویت بندی وظایف، برنامه زیری و سازمان دهی کردن

- عدم انعطاف پذیری

- عدم کنترل امیال که می تواند منجر به طغیان امیال شود. عمل بدون تفکر و بروز مشکلات در امور اخلاقی و جنسی.

- اختلال در ادراک فضا که می تواند به افتادن فرد منجر شود و طوری نمود می کند که انگار فرد دست و پا چلفتی است.

- اختلال تمرکز بر روی یک کار به مدت طولانی

- کندی در پردازش افکار و یافتن کلمات

- دشواری و اختلال در یادگیری اطلاعات جدید

اگر در خانواده فردی این بیماری وجود داشته با مشاوره ژنتیک می توان آن را تشخیص داد و اگر زوجی سابقه خانوادگی ابتلا به این بیماری را دارند و قصد بچه دارشدن دارند، باید به مشاوره ژنتیک مراجعه کنند

 

3- اختلالات روانپزشکی : مهم ترین و شایع ترین اختلال روانی در بیماری هانتینگتون، افسردگی می باشد. علایم اختلال افسردگی عبارتند از :

- احساس غم و ناراحتی

- از دست دادن علاقه به انجام فعالیت های روزمره و عادی

- بی خوابی و یا خوابیدن بیش ازحد

- خستگی شدید و از دست دادن انرژی

- احساس بی ارزشی و احساس گناه

- اختلال در تصمیم گیری، حواس پرتی و کاهش تمرکز

- افکاری که ممکن است منجر به خودکشی شود

- تغییر اشتها

- کاهش و یا تغییر در میل جنسی ، رفتار جنسی نامناسب

 

سایر اختلالات روانی:

- اختلال وسواس : افکار مزاحم و رفتارهای تکراری

- مانیا یا شیدایی که باعث تغییر خلق و خو می شود

- کج خلقی

- بی انگیزه بودن و بی علاقه بودن

- اضطراب

 

علایم بیماری هانتینگتون در نوجوانی

شروع و پیشرفت بیماری هانتینگتون در افراد جوان و نوجوان کمی متفاوت تر از بزرگسالان است. مشکلاتی از قبیل :

- از دست دادن آنچه که قبلا فرد آموخته و مهارت هایی که کسب کرده

- افت تحصیلی سریع

- مشکلات رفتاری

- عضلات سفت و غیرقابل انعطاف که در راه رفتن بچه های مبتلا به هانتینگتون مشهود است

- تغییر مهارت های حرکتی مثل دست خط

- کند شدن حرکات غیرارادی و بروز لرزش

- تشنج

 

درمان بیماری هانتینگتون

درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد. تنها هدف پزشکان از درمان، کند کردن روند بیماری و علایم آن است.

 

پیشگیری از بیماری هانتینگتون

مشاوره ژنتیک بهترین راه پیشگیری از این بیماری است.

اگر در خانواده فردی این بیماری وجود داشته با مشاوره ژنتیک می توان آن را تشخیص داد و اگر زوجی سابقه خانوادگی ابتلا به این بیماری را دارند و قصد بچه دارشدن دارند، باید به مشاوره ژنتیک مراجعه کنند.

 

منبع:تبیان

ا.ت بازدید : 108 سه شنبه 08 بهمن 1392 نظرات (0)

 

8 توصیه طبی به پلیس‌های راهنمایی و رانندگی


در زمستان و تابستان، در برف و باران و روز و شب، نیروهای پلیس راهنمایی و رانندگی کشورمان مشغول خدمت هستند. مانند همه مشاغل دیگر، این نیروها با خطرها و بیماری‌ها و عوامل زیان‌آوری مواجه هستند که می‌تواند آنها را دچار مشکلات جسمی‌ و روانی کند. در اینجا به برخی از این عوامل اشاره می‌کنیم.


\"سلامت

1- بیماری‌های واگیردار

در برخی فصول سال بیماری‌هایی مانند آنفلوانزا شیوع پیدا می‌کند و اگر آلودگی هوا زیاد باشد، احتمال ابتلا به بیماری‌های واگیر بیشتر می‌شود.

 

شستشوی مکرر دست‏ها با آب و صابون احتمال ابتلا به عفونت و بیماری را کاهش می‌دهد.

 

2- برخوردهای خشونت‌بار برخی رانندگان

پرخاشگری برخی رانندگان، جروبحث با ماموران پلیس و انجام حرکت‌های پرخطر با خودرو، نمونه‌ای از اینگونه برخوردهاست.

 

یادگیری مهارت‌های مقابله با استرس می‌تواند برای این نیروها کمک‌کننده باشد.

 

3- دردهای ناشی از قرار گرفتن در وضعیت‌های بدنی نامطلوب

ایستادن طولانی یا نشستن روی صندلی خودرو به مدت طولانی می‌تواند به ستون فقرات،‌ کمر و گردن آسیب وارد کند.

 

رعایت اصول ارگونومی، استراحت‌های کوتاه مدت و تمرین‌های ورزشی روزانه می‌تواند در پیشگیری از این آسیب‌ها موثر باشد.

 

4- مواجهه با گرما و سرما

گرما می‌تواند باعث عرق‌سوز شدن پوست، از دست دادن املاح بدن در اثر تعریق، شوک گرمایی و گرمازدگی شود.

 

سرما هم می‌تواند سرمازدگی را در برخی بافت‌ها و کبودی آنها را در پی داشته باشد.

 

پس کارکنان باید متناسب با نوع وظیفه‌شان از وسایل حفاظت فردی (کفش، کلاه، دستکش، عینک آفتابی و کرم ضدآفتاب) استفاده کنند.

زمانی که سطح خیابان خیس، برفی و یخ زده باشد، این حوادث بیشتر اتفاق می‌افتد که می‌تواند سلامت نیروهای پلیس را به خطر بیندازد

5- آلودگی هوا

مشکلات تنفسی، مسمومیت با آلاینده‌هایی مانند مونوکسیدکربن و سرب، سوزش چشم و گلو از عوارض آلودگی هواست.

 

پس این افراد باید مدت زمان مواجهه‌‌شان را کمتر و از ماسک تنفسی استفاده کنند.

 

6- سر و صدا

آلودگی صوتی علاوه بر کاهش شنوایی می‌تواند مشکلاتی مانند فشارخون و مشکلات عصبی ایجاد کند.

 

اگر فردی هشت ساعت در معرض صدایی با شدت 85 دسی‌بل قرار بگیرد، در بلندمدت دچار کاهش شنوایی خواهد شد.

 

7- حوادثی مانند سر خوردن، سقوط و سوانح رانندگی

زمانی که سطح خیابان خیس، برفی و یخ زده باشد، این حوادث بیشتر اتفاق می‌افتد که می‌تواند سلامت نیروهای پلیس را به خطر بیندازد.

 

8- خستگی‌های جسمی و روانی ناشی از شیفت‏کاری

شیفت کاری مشکلاتی برای دستگاه عصبی، گوارشی و قلب به وجود می‌آورد.

بخش سلامت تبیان


ا.ت بازدید : 108 سه شنبه 08 بهمن 1392 نظرات (0)

تحقیقات جدید نشان می دهد افراد می توانند بیمار بودن دیگران را بو بکشند. محققان موسسه کارولینسکا در سوئد می گویند شواهد علمی وجود دارد که نشان می دهد بیماری های مختلف بوهای خاصی دارند.


\"بینی

به نظر شما بیماری‌ها چه بویی دارند؟ هیچ به این موضوع فکر کرده‌اید اگر بتوانیم ساز و کاری برای بو کردن بیماری‌ها ابداع کنیم، روند تشخیص امراض خطرناک ساده‌تر از قبل شده و از شیوع بیماری‌های مهلک جلوگیری می‌شود؟

 

دانشمندان مدعی شده اند اگر سیستم ایمنی فرد به شدت فعال باشد، دیگران می توانند بوی آن را حس کنند.

 

آنها می گویند تنها چند ساعت پس از قرار گرفتن در معرض باکتری، افراد می توانند از طریق بو دریابند سیستم ایمنی یک فرد وارد فاز فعالیت زیاد شده است.

 

محققان موسسه کارولینسکا در سوئد می گویند شواهد علمی وجود دارد که نشان می دهد بیماری های مختلف بوهای خاصی دارند.

 

به عنوان مثال سل غدد لنفاوی گردن، بوی جوی کهنه می دهد و گفته می شود نفس برخی از افراد مبتلا به دیابت، بوی استون دارد.

 

پروفسور متس اولسون مجری این تحقیقات می گوید: در بررسی های جدید توانایی انسان را برای تشخیص بیماری ها از طریق بوی آنها مورد بررسی قرار دادیم.

 

توانایی تشخیص این بوها می تواند از نوعی سازگاری حیاتی پرده بردارد که می تواند به ما در دوری از بیماری های بالقوه خطرناک کمک کند.

بر اساس یافته دانشمندان هرچه واکنش ایمنی فرد بیشتر باشد، بوی عرق او نامطبوع تر و بدتر است

این پژوهشگر اظهار داشت: از خود پرسیدیم آیا چنین سازگاری می تواند در مرحله اولیه بیماری وجود داشته باشد و آیا می توان از آن به عنوان یک نشانگر برای بیماری استفاده کرد یا خیر.

 

آنها هشت داوطلب سالم را مورد بررسی قرار دادند.

 

محققان به این افراد نوعی سم ساخته شده از باکتری  (LPS)  تزریق کردند که موجب افزایش واکنش ایمنی آنها می شد. این دانش پژوهان به برخی از این افراد – گروه کنترل- محلول نمکی تزریق کردند.

 

سپس تی شرت هایی به آنها پوشاندند تا عرق بدن داوطلبان را طی چهار ساعت پس از تزریق جذب کند. از سوی دیگر از یک گروه 40 نفره از داوطلبان خواسته شد تا این نمونه عرق را بو کنند.

 

در کل، داوطلبان بوی تی شرت های افرادی که به آنها  LPS تزریق شده بود را ناخوشایندتر و شدیدتر از بوی تی شرت های دیگر دانستند. به گفته آنها تی شرت های گروه تزریق LPS بوی بیماری می داد.

 

ارتباط بین فعال سازی سیستم  ایمنی و بو، حداقل تا حدودی ناشی از میزان سیتوکین موجود در خون افراد LPS در نظر گرفته شد.

 

بر اساس یافته دانشمندان هرچه واکنش ایمنی فرد بیشتر باشد، بوی عرق او نامطبوع تر و بدتر است.

 

نکته جالب این جاست که بررسی شیمیایی محققان هیچ تفاوتی را در ترکیبات بودار بین گروه LPS و کنترل نشان نداد.

 

این امر حاکی از آن است که باید تفاوت قابل تشخیصی در آرایش این ترکیبات وجود داشته باشد.

 

در حالی که این ترکیبات شیمیایی هنوز باید شناسایی شوند، اما این حقیقت که اندکی پس از فعال سازی سیستم ایمنی، بدن سیگنال های آزاردهنده ای از خود ساطع می کند یافته مهمی است.

 

شیوه ای جدید برای تشخیص بیماری

جالب است بدانید به تازگی گروهی از محققان شیوه‌ای جدید برای بوییدن پوست و تنفس بیماران ابداع کرده‌اند که می‌تواند روند تشخیص بیماری را به مراتب ساده‌تر از گذشته کند.

 

محققان در مراکز و آزمایشگاه های متعددی در سراسر جهان، روی ابزارهای نوین بویایی تحقیق می کنند، وسیله ای که قادر به جذب و تشخیص بوی بیماری ها باشد.

 

به این ترتیب می توان در مناطق دورافتاده با حداقل امکانات یا در شرایط اضطراری، بسیار سریع تر و ساده تر به تشخیص بیماری ها پرداخت.

البته نباید از یاد برد که تشخیص بوی بیماری ها در محیط های شلوغی نظیر مدارس، فرودگاه ها، ایستگاه های قطار، مترو یا شهرهای آلوده دشواری های خاص خود را خواهد داشت

به تازگی دانشمندان موفق شده اند ابزاری اولیه و آزمایشی برای این منظور طراحی و ابداع کنند که می توان آن را گامی نخست در تشخیص بیماری ها بر اساس بو دانست.

 

آنها توانسته اند حسگر ویژه ای برای تشخیص بوهای شیمیایی بخصوص ماده استون بسازند و به این ترتیب گام های اولیه را در ساخت حسگرهای تشخیص بیماری مبتنی بر بویایی بردارند.

 

هر چند هنوز هیچ آزمایش عملی در خارج از محیط های ایزوله آزمایشگاهی در این زمینه صورت نگرفته و ابزار استانداردی برای این منظور نهایی نشده است، محققان با خوشبینی معتقدند در آینده ای نه چندان دور، شاهد همه گیر شدن این ابزارها در سراسر جهان خواهیم بود.

 

بسیاری از دانشمندان تلاش می کنند این ابزار را به صورت وسیله یا کیتی مستقل بسازند. در صورت شکست این طرح، می توان از سگ ها که به طور فطری توانایی ویژه ای برای تشخیص بو دارند نیز کمک گرفت.

 

هر چند تعلیم سگ ها نیازمند صبر، حوصله و زمانی بسیار طولانی است و بودجه ای هنگفت طلب می کند.

 

البته هر سگی نیز چنین توانایی را ندارد و فقط برخی از نژادها قابل اتکا خواهند بود. از این گذشته سگ ها نمی توانند به روشنی و وضوح ابزارهای دیجیتالی، نتایج حاصل از ارزیابی های خود را بیان کنند که این نیز مشکلی مهم در نوع خود است.

هر چند هنوز چالش های زیادی در پیش روی این دسته از محققان وجود دارد، آنها می کوشند با بهره بردن از تازه ترین نتایج تحقیقات و ابزارهای نوین، میانبری به آینده بزنند.

 

البته نباید از یاد برد که تشخیص بوی بیماری ها در محیط های شلوغی نظیر مدارس، فرودگاه ها، ایستگاه های قطار، مترو یا شهرهای آلوده دشواری های خاص خود را خواهد داشت.

 

از سوی دیگر، باید دید این ابزار دقیق بویایی در شرایط آب و هوایی گوناگون با چه دقتی قادر به تشخیص است، چه بسا رطوبت، گرما یا سرمای شدید هوا از عوامل محیطی موثر بر افزایش خطای دستگاه باشد.

فرآوری: نیره ولدخانی

بخش سلامت تبیان

اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • آمار سایت
  • کل مطالب : 192
  • کل نظرات : 5
  • افراد آنلاین : 1
  • تعداد اعضا : 0
  • آی پی امروز : 23
  • آی پی دیروز : 28
  • بازدید امروز : 111
  • باردید دیروز : 177
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 4
  • بازدید هفته : 111
  • بازدید ماه : 1,037
  • بازدید سال : 12,927
  • بازدید کلی : 194,556
  • کدهای اختصاصی

    ابزار هدایت به بالای صفحه

    دیکشنری

    وضعیت آب و هوا