تجمع آب در بدن که به نام ورم یا ادم خوانده می شود، نشان دهنده تعدادی از اختلالات بدن مثل کم آبی بدن، یبوست، تغییرات هورمونی، مصرف غذاهای شور، بیماری های قلبی و مشکلات کلیوی است.

علائم تجمع آب در بدن عبارتند از احساس سنگینی و نفخ، ورم قابل توجه پاها و سایر قسمت های بدن و افزایش وزن بدن.

روش اول) علت تجمع آب را بشناسید.

1- اگر علائم تجمع آب در بدن را مشاهده کردید، نزد پزشک بروید تا علت آن را تشخیص دهد، مگر اینکه هر چند مدت یک بار دچار این حالت شوید و علت آن را بدانید.

پزشک آزمایشاتی را بررسی سلامت قلب، کلیه ها، کبد و دستگاه گردش خون شما تجویز خواهد کرد.

2- یک دفترچه یادداشت برای نوشتن روزانه غذاهایی که می خورید، داشته باشید.

دقت کنید چند روز قبل چه چیزی خورده اید که دچار ورم شده اید. ممکن است دو روز طول بکشد تا بدن شما مایعات اضافی را بعد از خوردن غذاهای شور نگه دارد.

3- اگر خانم هستید و هر ماه عادت ماهانه می شوید، به تاریخ قاعدگی خود توجه داشته باشید. تغییرات هورمونی مرتبط با قاعدگی در هر ماه می تواند باعث تجمع آب در بدن و بروز ورم شود. بیشتر خانم ها، یک تا دو هفته قبل از شروع قاعدگی، دچار نفخ و ورم می شوند.

تجمع مایعات در بدن و ورم، یک مشکل شایع در دوران بارداری و یائسگی به همان دلیل بالاست. تغییرات هورمونی در این دوران ها باعث تجمع مایعات اضافی در بدن می شود که می تواند دائمی، دوره ای و یا متناوت باشد.

روش دوم) تجمع آب را کاهش دهید.

1- روزانه 6 تا 8 لیوان آب بنوشید.

اگر بدن دچار کم آبی شود، بر اساس یک مکانیسم حفظ بقا، آب را در خودش نگه می دارد، اگر چه این مسئله ضد و نقیض است.

نوشیدن مقادیر زیادی آب، آبمیوه، دم کرده های گیاهی و سایر نوشیدنی های بدون کافئین باعث می شود بدن به طور منظم مایعات را دفع کند و پاک شود.

2- مصرف نمک را کاهش دهید.

مصرف غذاهای شور یکی از علل تجمع آب در بدن است.

از مصرف موادغذایی فرآیند شده (مثل کنسروهای آماده)، میان وعده های شور (مثل چیپس) و گوشت های فرآوری (مثل سوسیس و کالباس) و سایر مواد غذایی شور خودداری کنید.

3- یک برنامه غذایی متعادل و سالم داشته باشید.

این برنامه غذایی شامل مصرف مقادیر زیادی سبزیجات، دانه های خوراکی و سایر مواد غذایی پر فیبر است مثل نان سبوس دار.

4- کمبود پروتئین، کلسیم، منیزیم و ویتامین های ب1، ب5 و ب6 نیز می توانند باعث تجمع آب در بدن شود.

اگر برنامه غذایی شما دچار کمبود این مواد مغذی است و دچار تجمع آب در بدن هستید، با مراجعه به پزشک مکمل های این مواد مغذی را مصرف کنید مثل قرص کلسیم و ... .

5- روزانه 20 دقیقه ورزش بدنی انجام دهید.

ورزش، بخش لازم از یک روش زندگی سالم است و در کاهش و کنترل تجمع آب در بدن مفید است.

6- پاهای خود را بالا قرار دهید.

ایستادن طولانی مدت و یا نشستن تمام روز روی صندلی (پاها آویزان باشند) باعث می شود مایعات بدن به سمت پاها بروند و باعث ورم آن ها شوند.

هنگام استراحت، دراز بکشید یا بنشینید، در حالی که پاهای خود را بالا برده اید، مثلا وقتی روی صندلی نشسته اید، پاهای خود را روی میز یا صندلی دیگری قرار دهید.

7- یک ماده ادرارآور طبیعی مصرف کنید.

برخی درمان گیاهی باعث افزایش دفع مایعات از طریق کلیه ها (ادرار) و کنترل تجمع آب در بدن می شوند.

- گل قاصدک عوارض جانبی مضری ندارد و می تواند به طور نامحدود مصرف شود. هر روز 10 تا 20 قطره از تنتور گل قاصدک را به سالاد خود یا سایر غذاها اضافه کنید.

- Dong quai  یا سنبل ختایی، بهترین افزودنی یک دم کرده گیاهی است و موقع خواب مصرف می شود، زیرا دارای اثر خواب آوری و مسکنی ملایمی است.

برخی چای های گیاهی که فروخته می شوند حاوی Dong quai  هستند و یا شما می توانید روغن آن را بخرید و چند قطره از آن را به دم کرده گیاهی خود اضافه کنید.

علاوه بر خاصیت ادرارآوری این گیاه دارویی، این گیاه از رشد باکتری ها جلوگیری می کند.

- روغن هایی که در دستگاه بخور، برای غرغره کردن، در حمام و برای ماساژ استفاده می شوند، می توانند با تجمع آب در بدن مبارزه کنند.

روغن اسطوخودونس، زرماری، گل شمعدانی و درخت سرو می توانند اثرات خوبی داشته باشند.

8- از یک داروی شیمیایی ادرارآور (دیورتیک) استفاده کنید.

داروهای دیورتیک، ذخایر پتاسیم بدن را تخلیه می کنند و می توانند باعث پوکی استخوان شوند.

مصرف برخی داروها با داروهای دیورتیک تداخل می کند. لذا قبل از مصرف داروی دیورتیک، نام آن را به پزشک خود بگویید تا تاثیر منفی روی داروهای مصرفی شما نداشته باشد و یا آن ها را بی اثر نکند.

راهکارهای درمانی عفونت لوزه

لوزه ها جزیی از سیستم لنفاوی بدن به شمار می روند که در پشت گلو واقع شده اند. التهاب لوزه ها به دلیل عفونت های ویروسی و یا باکتریایی ایجاد می شود. بنابراین راهکارهای درمانی بسته به علت آن متفاوت می باشد.

علائم عفونت لوزه

- درد هنگام بلع مواد غذایی

- ورم لوزه ها

- بروز تکه های سفید رنگ بر روی لوزه ها ( درصورتی که علت عفونت ویروس نباشد و باکتری باشد)

- سردرد

- تغیییر در زیر و بمی و کیفیت صدا

- بزرگ شدن ناحیه گردن در مناطقی که بافت لنفاوی وجود دارد.

تذکر : معمولا اگر کودکی به عفونت لوزه مبتلا شود، این علائم همراه با تب بروز پیدا می کند و از درد هایی در ناحیه شکم نیز شکایت می کند.

درمان دارویی

اگر التهاب و عفونت لوزه منشاء باکتریایی داشته باشد، توسط داروهای آنتی بیوتیک مانند پنی سیلین و یا اریترومایسین بهبود پیدا می کند.

تذکر: مصرف داروهای آنتی بیوتیک باید تا اتمام دارو ادامه پیدا کند و نمی توان به محض بهبودی، مصرف دارو را قطع کرد، زیرا در صورت عدم مصرف تمام داروهای آنتی بیوتیک تجویز شده توسط پزشک، بیماری دوباره بر می گردد.

داروهای استروئیدی نیز برای کاهش التهاب ایجاد شده در ناحیه حلق تجویز می گردند، زیرا ممکن است التهاب لوزه ها آنقدر زیاد شود که فرد در بلع دچار مشکل شود و توانایی قورت دادن مواد غذایی را نداشته باشد.

درمان جراحی

در برخی موارد مشاهده می شود که بیمار علی رغم رعایت درمان های دارویی و دستورالعمل پزشک معالج خود، باز بهبود پیدا نمی کند و به نوعی به عفونت مزمن لوزه ها مبتلا می شود. در این حالت پزشک متخصص گوش و حلق و بینی با برسی شرایط و سن بیمار ممکن است راه حل جراحی را به او پیشنهاد دهد.

جراحی لوزه و برداشتن آن در حال حاضر شایع ترین و آخرین راه حل برای درمان بیماری افرادی است که با عفونت مزمن لوزه مواجه می شوند. این عمل جراحی به افراد زیر پیشنهاد می شود:

- افرادی که بیش از سه بار در سال و برای مدت سه سال به عفونت و التهاب لوزه ها دچار می شوند.

- افرادی که بیش از 5 بار در سال و برای مدت دو سال به عفونت و التهاب لوزه ها دچار می شوند.

- افرادی که بیش از 7 بار در سال به عفونت و التهاب لوزه ها دچار می شوند.

درمان خانگی

به افرادی که به عفونت و التهاب لوزه مبتلا می شوند، علاوه بر مراجعه به پزشک و رعایت دستور العمل های پزشکی که ذکر شد، رعایت موارد زیر توصیه می شود:

- توصیه می شود که از دستگاه بخور در محل زندگی خود استفاده کنند.

- از قرار گرفتن در هوای خشک جدا خودداری کنند. هر چند ساعت یک بار برای مدتی دستگاه بخور را خاموش کنند تا به طور مداوم در معرض هوای مرطوب قرار نگیرند.

- مصرف آب گرم با عسل و آب لیمو توصیه می شود.

- نوشیدن مقادیر زیادی مایعات گرم توصیه می شود. مصرف سوپ گرم و نوشیدنی های گرم مانند چای بسیار مناسب می باشد.

- از مصرف قرص های مکیدنی مخصوص گلودرد نیز نباید غافل بود.

- غرغره کردن با محلول آب ولرم و نمک نیز مفید می باشد.

- دو قاشق غذا خوری عصاره پیاز را به مقداری آب گرم اضافه کنید و پس از ترکیب آنها با یکدیگر، آن را غرغره کنید. حتی می توانید مقداری نمک نیز به آن اضافه کنید. این مخلوط را روزی سه بار غرغره کنید.

- از مصرف موادغذایی که سبب تشدید التهاب لوزه ها می شوند جدا خودداری کنید. مانند مواد غذایی ادویه دار و سرخ کردنی و انواع فست فودها و نوشابه های گازدار و مواد شور مانند ترشی جات و دوغ.

- مصرف سبزیجات و میوه ها که سرشار از ویتامین ث باشند، بسیار مناسب می باشد و به بهبود عفونت لوزه ها کمک می کند.

- عصاره گیاهانی مانند چغندر و هویج و خیار را تهیه کنید و مصرف کنید، چرا که درمان مناسبی برای عفونت لوزه ها به حساب می آیند.

- مصرف شیر راه حل مناسبی است. شیر را بجوشانید و مقداری فلفل و زردچوبه به آن اضافه کنید و این عصاره را به مدت سه شب متوالی استفاده کنید.

- سیر را پوست بگیرید و یک حبه آن را به دو نیم تقسیم کنید. یک نیمه آن را به چهار قسمت مساوی تقسیم کنید. مصرف این چهار قطعه مساوی در هر روز برای بهبود عفونت لوزه ها توصیه می شود.

اگر این کار را برای مدت یک هفته انجام دهید، به علت خاصیت ضد باکتریایی و ضد ویروسی که سیر دارد، التهاب و عفونت لوزه ها کاهش پیدا می کند. همچنین مصرف سیر سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند.

تذکر : در عفونت لوزه ها صدای فرد دچار آسیب می شود  و به سختی می تواند صحبت کند. بنابراین به فرد استراحت صوتی داده می شود و باید کمتر صحبت کند. حتی نجوا کردن نیز در این شرایط توصیه نمی شود.

یکی از مهم ترین راه های پیشگیری از عفونت لوزه ها، شستن دست ها به طور مرتب مخصوصا در فصول سرد سال می باشد. مخصوصا پس از دست دادن با افراد این کار توصیه می شود. همچنین از به اشتراک گذاشتن ظرف و لیوان خود با دیگران جدا پرهیز کنید.

زهره لطیفی

بخش سلامت تبیان

بسیاری از افراد هنگام غذاخوردن عرق می کنند. وضعیتی که به آن  (Gustatory Hyperhidrosis)یا تعریق شدید چشایی یا ذائقه ای گفته می شود. تعریق ذائقه ای معمولا به صورت تعریق در صورت تظاهر پیدا می کند.

عرق مایعی است که که از غدد عرق ترشح شده و بر سطح پوست سرازیر می شود. همه افراد تعریق در هوای گرم را تجربه می کنند، اما احساس عصبانیت، استرس و بیماری علت های دیگر برای عرق کردن هستند.

در هوای گرم بدن به منظور تنظیم دمای خود، گرمای اضافی را به صورت عرق از بدن خارج می کند.

اما غدد عرقی بر دو نوع اند:

غدد عرقEccrine  : این غدد به طور فراوانی در سراسر بدن یافت می شوند و عرقی تولید می کنند که محتوی کلرید سدیم یا همان نمک است. البته اسید اوریک و ویتامین C از دیگر ترکیبات این عرق اند.

غدد عرق Apocrine  : غدد آپوکرین در زیر بغل و نواحی تناسلی که دارای تعداد بالایی از فولیکول های مو هستند، وجود دارند. این غدد زمانی که فرد احساس اضطراب، ناراحتی، افسردگی، درد و ترس و وحشت دارد، عرق تولید می کنند.

انواع دیگری از عرق کردن هم وجود دارند:

- تعریق صورت: هنگام تعریق صورت، عرق از پوست صورت بیرون می زند. این وضعیت می تواند جدا آزاردهنده باشد، اما چاره ای برای این نوع تعریق وجود دارد. افرادی که به طور شدیدی این وضعیت را تجربه می کنند، لازم است به پزشک مراجعه کرده و تحت درمان قرار گیرند.

- تعریق پاها: تعریق در پاها با ایجاد محیط مناسب برای رشد باکتری ها و قارچ ها پوست را مستعد عفونت می کنند. بنابراین برای پیشگیری از این وضعیت می توانید از پدهای ضدعرق که عرق را جمع می کنند و البته برای کنترل بوی بدن هم مناسبند استفاده کنید.

- تعریق زیر بغل: تعریق در زیر بغل شایع ترین نوع عرق است. این نوع عرق دارای بوی بدی است که متاسفانه بر روی لباس نیز ماندگار می شود. تنها راه حل این وضعیت حمام کردن مرتب، استفاده از ضدتعریق ها و مام ها، پوشیدن لباس تمیز و البته توجه بیشتر به بهداشت فردی است.

اما علاوه بر این انواع تعریق، نوع دیگری از عرق کردن وجود دارد که اگرچه شیوع کمتری دارد، ولی به دلیل ارتباط بیشتر با وضعیت سلامتی نیازمند توجه بیشتری است: تعریق در هنگام غذا خوردن.

تعریق در هنگام غذا خوردن

بسیاری از افراد هنگام غذا خوردن عرق می کنند. وضعیتی که به آن (Gusrarory Hyperhidrosis) تعریق شدید چشایی یا ذائقه ای گفته می شود. تعریق ذائقه ای معمولا به صورت تعریق در صورت و معمولا اطراف دهان و لب ها تظاهر می کند. اما پوست سر و گردن نیز معمولا عرق کرده و خیس می شوند.

بسته به آنکه چه عاملی این تعریق را شروع کرده باشد، ممکن است هر دو سمت صورت و یا تنها سمت چپ یا راست هنگام غذاخوردن عرق کند. این وضعیت کاملا بی اختیاری بوده و در خیلی از افراد آنقدر شدید است که انگار فرد همین الان صورت خود را شسته است.

همانطور که گفتیم این وضعیت غیر اختیاری است، بنابراین مانند تمام فعالیت های غیر اختیاری بدن ما مانند نفس کشیدن، تنظیم فشار خون و تپیدن قلب، تعریق نیز بوسیله سیستم عصبی خودکار (سمپاتیک و پاراسمپاتیک) کنترل می شود. در این میان سیستم عصبی سمپاتیک بیشترین نقش را دارد.

اما بدن ما در تمام شرایط کاملا صحیح کار نمی کند و یک بیماری و یا مشکل و اشتباه کوچک در انتقال اطلاعات در بدن می تواند منجر به این مشکلات شود.

دلایل تعریق در هنگام غذاخوردن

یکی از دلایل این شرایط می تواند خوردن غذاهای پر ادویه باشد. این حالت مخصوصا به دلیل گرمای تولیدشده توسط بدن هنگام خوردن غذاهای تند و پر ادویه خواهد بود و تحریک سیستم عصبی بدن به عنوان علت اصلی این تعریق پاسخ کاملا طبیعی است که در تمام افراد با شدت های مختلف وجود خواهد داشت.

اگر علت تعریق هنگام غذا، علتی طبیعی و مربوط به غذاهای تند باشد، طبیعتا مصرف غذاهای عادی و عاری از ادویه مشکل را حل خواهد کرد. اما اگر باز هم تعریق ادامه داشت قضیه چیست؟

سایر علل تعریق موقع غذاخوردن عبارتند از:

سندرم ری  (reye\'s Syndrome)

سندرم ری می تواند علت تعریق هنگام غذاخوردن باشد. اما این تعریق تنها در یک قسمت از سر و صورت ظاهر می شود. این وضعیت از اختلال و آسیب در نوعی غدد بزاقی اصلی که در گردن جای دارند ناشی می شود. در واقع تعریق در غذاخوردن یکی از نشانه ها و علائم بیماری ری است که در هنگام ترشح بزاق در زمان غذاخوردن تشدید می شود. در بیشتر موارد به جای سر و گردن، لب و دهان عرق می کند. این تعریق لب و دهان می تواند علامت محکم تری برای ابتلا به سندرم ری در فرد باشد.

تعریق چشایی دیابتی

تعریق هنگام غذاخوردن می تواند همچنین به دلیل ابتلا به دیابت باشد. در واقع افراد دیابتی نسبت با سایر افراد به این عارضه مستعد ترند. اعصاب صورت هنگام غذا خوردن در افراد دیابتی بیشتر تحریک شده و نتیجه آن، تعریق بیش از حد خواهد بود. این تعریق می تواند در طول غذا خوردن و یا بعد از غذا خوردن در نواحی سر و گردن ظاهر شود. البته روش هایی منطبق با علت بیماری برای درمان این شرایط وجود دارد.

تعریق در زمان غذا خوردن می تواند باعث خجالت در افراد شود. اما دانستن علت اصلی این وضعیت قدم اول برای رسیدن به درمان مناسب است.

همانطور که گفتیم شرایط بالینی خاصی باعث این وضعیت می شوند. هوای گرم، محیط نامناسب، غذاهای پر ادویه و تند و بیماری های زمینه ای هر کدام ممکن است علت این وضعیت باشد.

پس لازم است با امتحان این شرایط و بررسی وضعیت تعریق علت اصلی را بیابیم تا رسیدن به راه حل درمانی امکان پذیر شود.

تحقیقات جدید نشان می دهد افراد می توانند بیمار بودن دیگران را بو بکشند. محققان موسسه کارولینسکا در سوئد می گویند شواهد علمی وجود دارد که نشان می دهد بیماری های مختلف بوهای خاصی دارند.

به نظر شما بیماری‌ها چه بویی دارند؟ هیچ به این موضوع فکر کرده‌اید اگر بتوانیم ساز و کاری برای بو کردن بیماری‌ها ابداع کنیم، روند تشخیص امراض خطرناک ساده‌تر از قبل شده و از شیوع بیماری‌های مهلک جلوگیری می‌شود؟

دانشمندان مدعی شده اند اگر سیستم ایمنی فرد به شدت فعال باشد، دیگران می توانند بوی آن را حس کنند.

آنها می گویند تنها چند ساعت پس از قرار گرفتن در معرض باکتری، افراد می توانند از طریق بو دریابند سیستم ایمنی یک فرد وارد فاز فعالیت زیاد شده است.

محققان موسسه کارولینسکا در سوئد می گویند شواهد علمی وجود دارد که نشان می دهد بیماری های مختلف بوهای خاصی دارند.

به عنوان مثال سل غدد لنفاوی گردن، بوی جوی کهنه می دهد و گفته می شود نفس برخی از افراد مبتلا به دیابت، بوی استون دارد.

پروفسور متس اولسون مجری این تحقیقات می گوید: در بررسی های جدید توانایی انسان را برای تشخیص بیماری ها از طریق بوی آنها مورد بررسی قرار دادیم.

توانایی تشخیص این بوها می تواند از نوعی سازگاری حیاتی پرده بردارد که می تواند به ما در دوری از بیماری های بالقوه خطرناک کمک کند.

این پژوهشگر اظهار داشت: از خود پرسیدیم آیا چنین سازگاری می تواند در مرحله اولیه بیماری وجود داشته باشد و آیا می توان از آن به عنوان یک نشانگر برای بیماری استفاده کرد یا خیر.

آنها هشت داوطلب سالم را مورد بررسی قرار دادند.

محققان به این افراد نوعی سم ساخته شده از باکتری  (LPS)  تزریق کردند که موجب افزایش واکنش ایمنی آنها می شد. این دانش پژوهان به برخی از این افراد – گروه کنترل- محلول نمکی تزریق کردند.

سپس تی شرت هایی به آنها پوشاندند تا عرق بدن داوطلبان را طی چهار ساعت پس از تزریق جذب کند. از سوی دیگر از یک گروه 40 نفره از داوطلبان خواسته شد تا این نمونه عرق را بو کنند.

در کل، داوطلبان بوی تی شرت های افرادی که به آنها  LPS تزریق شده بود را ناخوشایندتر و شدیدتر از بوی تی شرت های دیگر دانستند. به گفته آنها تی شرت های گروه تزریق LPS بوی بیماری می داد.

ارتباط بین فعال سازی سیستم  ایمنی و بو، حداقل تا حدودی ناشی از میزان سیتوکین موجود در خون افراد LPS در نظر گرفته شد.

بر اساس یافته دانشمندان هرچه واکنش ایمنی فرد بیشتر باشد، بوی عرق او نامطبوع تر و بدتر است.

نکته جالب این جاست که بررسی شیمیایی محققان هیچ تفاوتی را در ترکیبات بودار بین گروه LPS و کنترل نشان نداد.

این امر حاکی از آن است که باید تفاوت قابل تشخیصی در آرایش این ترکیبات وجود داشته باشد.

در حالی که این ترکیبات شیمیایی هنوز باید شناسایی شوند، اما این حقیقت که اندکی پس از فعال سازی سیستم ایمنی، بدن سیگنال های آزاردهنده ای از خود ساطع می کند یافته مهمی است.

شیوه ای جدید برای تشخیص بیماری

جالب است بدانید به تازگی گروهی از محققان شیوه‌ای جدید برای بوییدن پوست و تنفس بیماران ابداع کرده‌اند که می‌تواند روند تشخیص بیماری را به مراتب ساده‌تر از گذشته کند.

محققان در مراکز و آزمایشگاه های متعددی در سراسر جهان، روی ابزارهای نوین بویایی تحقیق می کنند، وسیله ای که قادر به جذب و تشخیص بوی بیماری ها باشد.

به این ترتیب می توان در مناطق دورافتاده با حداقل امکانات یا در شرایط اضطراری، بسیار سریع تر و ساده تر به تشخیص بیماری ها پرداخت.

به تازگی دانشمندان موفق شده اند ابزاری اولیه و آزمایشی برای این منظور طراحی و ابداع کنند که می توان آن را گامی نخست در تشخیص بیماری ها بر اساس بو دانست.

آنها توانسته اند حسگر ویژه ای برای تشخیص بوهای شیمیایی بخصوص ماده استون بسازند و به این ترتیب گام های اولیه را در ساخت حسگرهای تشخیص بیماری مبتنی بر بویایی بردارند.

هر چند هنوز هیچ آزمایش عملی در خارج از محیط های ایزوله آزمایشگاهی در این زمینه صورت نگرفته و ابزار استانداردی برای این منظور نهایی نشده است، محققان با خوشبینی معتقدند در آینده ای نه چندان دور، شاهد همه گیر شدن این ابزارها در سراسر جهان خواهیم بود.

بسیاری از دانشمندان تلاش می کنند این ابزار را به صورت وسیله یا کیتی مستقل بسازند. در صورت شکست این طرح، می توان از سگ ها که به طور فطری توانایی ویژه ای برای تشخیص بو دارند نیز کمک گرفت.

هر چند تعلیم سگ ها نیازمند صبر، حوصله و زمانی بسیار طولانی است و بودجه ای هنگفت طلب می کند.

البته هر سگی نیز چنین توانایی را ندارد و فقط برخی از نژادها قابل اتکا خواهند بود. از این گذشته سگ ها نمی توانند به روشنی و وضوح ابزارهای دیجیتالی، نتایج حاصل از ارزیابی های خود را بیان کنند که این نیز مشکلی مهم در نوع خود است.

هر چند هنوز چالش های زیادی در پیش روی این دسته از محققان وجود دارد، آنها می کوشند با بهره بردن از تازه ترین نتایج تحقیقات و ابزارهای نوین، میانبری به آینده بزنند.

البته نباید از یاد برد که تشخیص بوی بیماری ها در محیط های شلوغی نظیر مدارس، فرودگاه ها، ایستگاه های قطار، مترو یا شهرهای آلوده دشواری های خاص خود را خواهد داشت.

از سوی دیگر، باید دید این ابزار دقیق بویایی در شرایط آب و هوایی گوناگون با چه دقتی قادر به تشخیص است، چه بسا رطوبت، گرما یا سرمای شدید هوا از عوامل محیطی موثر بر افزایش خطای دستگاه باشد.

فرآوری: نیره ولدخانی

بخش سلامت تبیان

آندوسکوپی

بدن از بخش‌های مختلفی تشكیل شده است كه بسیاری از آنها از بیرون قابل مشاهده نیستند اما حتی این بخش‌های غیرقابل مشاهده هم مثل اعضای سطحی بدن، دچار بیماری‌های مختلف می‌شوند و در این مواقع باید به دقت مورد بررسی قرار گیرند. با توجه به این كه این اعضای داخلی به راحتی برای معاینه در دسترس قرار ندارند، باید از روشی دیگر برای معاینه و آزمایش آنها استفاده كرد.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، مرسوم‌ترین روش‌هایی كه تاكنون برای این منظور به كار گرفته شده، روش‌های تصویربرداری مثلا سی‌تی‌اسكن یا ام.آر.آی بوده‌اند اما این روش‌ها هم محدودیت‌هایی دارند. به طور مثال اگر نیاز به نمونه‌برداری از یك عضو داخلی شود، با این روش‌ها نمی‌توان نمونه‌برداری كرد. به همین دلیل پزشكان دست به دامن ابزار دیگری می‌شوند كه آندوسكوپ نامیده می‌شود و بسیاری از محدودیت‌های روش‌های قبلی را ندارد. این ابزار به طور گسترده در پزشكی مورد استفاده قرار می‌گیرد و انواع مختلفی از آن كه هر كدام كاربرد خاصی دارند، در مراكز پزشكی وجود دارند.

آندوسکوپی چيست؟ 
 

آندوسکوپ یک لوله باریک و انعطاف‌پذیر با دوربینی بر یک سر آن است. این ابزار که از طریق برش جراحی یا از طریق دهان یا مقعد وارد بدن می‌شود،
آندوسکوپی برای بررسی بخش‌های مختلف بدن، از جمله مفاصل، ریه‌ها، مثانه، دستگاه گوارش و آپاندیس به کار می‌رود.

برخی از انواع آندوسکوپی نیاز به آمادگی‌های مخصوص مثلا پاک کردن معده یا روده دارد. ممکن است پزشک از شما بخواهد پیش از انجام عمل چیزی نخورید یا ننوشید، یا برای شما مسهل تجویز کند.

افرادی که تحت آندوسکوپی قرارمی‌گیرند معمولا با داروهای آرام‌بخش تسکین داده می‌شوند تا درد و ناراحتی‌شان به حداقل برسد.

  
آندوسكوپ، وسیله‌ای است كه توسط آن می‌توان درون مری، معده و اثنی‌عشر را مشاهده نمود. آندوسكوپهای اولیه فقط از چند آینه و عدسی ساخته شده بودند اما از ۳۰ سال پیش، آنها جای خود را به دستگاههای حاوی فیبرنوری دادند كه با استفاده از آنها، تصاویر بسیار واضح و روشنی از درون بدن بدست می‌آید.

آندوسكوپهای امروزی، بسیار پیشرفته بوده و بنابراین دارای قیمت زیادی هم می‌باشند. آنها دارای دوربین‌های ویدیویی نیز می‌باشند كه تصاویر را می‌توان بطور مستقیم از یك مانیتور (تلویزیون) مشاهده نمود. این آندوسكوپها همچنین دارای لوله‌هایی برای ساكشن یا كشیدن مایع درون معده به خارج، فرستادن هوا به داخل معده و بادكردن آن و عبور دادن وسایل خاصی برای نمونه‌برداری (تكه‌برداری یا بیوپسی) نیز می‌باشند.
آزمایش آندوسكوپی، دقیق‌ترین و مفیدترین راه برای بررسی علل مختلف سوءهاضمه می‌باشد. این آزمایش، بهترین راه تشخیص زخم‌ها و سرطان معده بوده و همچنین برای تشخیص عفونت هلیكوباكترپیلوری بسیار مفید میباشد.
انجام آندوسكوپی فقط به چند دقیقه وقت نیاز دارد. از آنجایی كه لازم است در هنگام آندوسكوپی، معده شما خالی باشد، اگر قرار است آندوسكوپی در صبح انجام شود، شما باید بعد از اینكه شب قبل از آن شام خوردید، دیگر هیچ چیزی تا هنگام آندوسكوپی نخورید و به صورت ناشتا باشید. اگر هم قرار است آندوسكوپی در بعدازظهر انجام شود، شما باید بعد از اینكه یك صبحانه سبك میل نمودید، دیگر هیچ چیزی تا هنگام آندوسكوپی نخورید.
برای انجام آندوسكوپی، شما باید راحت بوده و بر روی سمت چپ خود دراز بكشید. به گلوی شما یك اسپری بی‌حس كننده زده میشود تا چیزی احساس نكنید. همچنین یك قطعه كوچك محافظ در بین دندانهای شما قرار داده میشود. این كار باعث میشود كه دندانهای شما آسیبی نبیند و نیز دندانهای شما هم به آندوسكوپ صدمه نزنند. وقتی كه شما آماده بودید، پزشك، سر آندوسكوپ را روی زبان شما قرار داده و آن را به سمت گلو می‌برد و از شما می‌خواهد كه آن را قورت دهید، با این كار، مری باز شده و آندوسكوپ داخل آن میشود و سپس به سمت پایین و معده می‌رود. در طی این مدت، یك پرستار دایماً مراقب شما خواهد بود و با یك ساكشن (مكننده بزاق شما را كه در دهانتان جمع شده را بیرون می‌كشد (مانند وسیله‌ای كه در دندانپزشكی وجود دارد). وقتی كه سر آندوسكوپ وارد معده شد، از طریق یك لوله كه در آندوسكوپ قرار دارد، معده باد میشود تا مشاهده داخل آن بهتر انجام شود. در صورت مشاهده موارد مشكوك، پزشك ممكن است اقدام به نمونه‌برداری (تكه‌برداری یا بیوپسی) نماید كه این كار، كاملاً بدون درد می‌باشد. وقتی كه كار پزشك تمام شد، آندوسكوپ به بیرون كشیده میشود.
در طی انجام آندوسكوپی، اشكالاتی كه ممكن است برای شما ایجاد شوند عبارتند از: احساس فشار در گلو و گاهی اوقات احساس ناراحتی در شكم و آروغ زدن (به خاطر هوایی كه به داخل معده فرستاده میشود). در هنگام داخل كردن نوك آندوسكوپ به سمت گلو، ممكن است شما یكی دوبار آروغ بزنید كه این یك واكنش طبیعی میباشد. 

● لوله‌ای از فیبر نوری

ساختمان اكثر آندوسكوپ‌ها از یك یا چندین رشته فیبرنوری تشكیل می‌شود كه درون لوله‌ای پلاستیكی قرار گرفته‌اند و در مجموع شكل یك شیلنگ را به وجود می‌آورند. در انتهای این لوله هم یك عدسی وجود دارد كه امكان مشاهده بخش‌های مختلف را فراهم می‌كند. پس از وارد كردن این لوله به داخل یكی از محفظه‌های بدن اطلاعات و تصاویر داخلی، به‌وسیله فیبر نوری ازاین عدسی داخلی به سمت عدسی دیگری كه انتهای دیگر لوله قرار دارد فرستاده می‌شود. عدسی اخیر كه عدسی خارجی است در انتهایی از لوله قرار دارد، كه در دست پزشك است. اطلاعات از طریق این عدسی به یك مونیتور یا صفحه تلویزیونی فرستاده می‌شود تا پزشك روی این صفحه تصاویر درون اعضا را ببیند.

با توجه به اینكه به طور طبیعی درون حفرات و اعضای داخلی بدن تاریك است و قابل مشاهده نیست، در انتهای داخلی آندوسكوپ یك منبع نوری قوی كار گذاشته می‌شود تا فضای داخلی اعضا را روشن كند و به این ترتیب امكان مشاهده ساختمان‌های داخلی را فراهم آورد.

● نرم یا سخت

به طور كلی دو دسته‌ آندوسكوپ وجود دارد؛ آندوسكوپ‌های نرم یا انعطاف‌پذیر و آندوسكوپ‌های سخت یا انعطاف‌ناپذیر. برای اكثر مقاصد تشخیصی از آندوسكوپ‌های نرم استفاده می‌شود. این آندوسكوپ‌ها كه لوله‌های باریك‌تری نسبت به انواع سخت دارند، به میزان بیشتری در اعضای بدن وارد می‌شوند، طول بیشتری دارند و با توجه به انعطاف‌پذیری و قطر كمتر، آسیب‌ كمتری به اعضا وارد می‌كنند. به طور كلی در استفاده از آندوسكوپ‌های انعطاف‌پذیر و نرم، پزشك و بیمار هر دو راحت‌تر هستند.

برعكس، آندوسكوپ‌های سخت معمولا ضخیم‌تر هستند و كمتر هم مورد استفاده قرار می‌گیرند اما به هر حال گاهی مزایایی دارند كه در آندوسكوپ‌های نرم وجود ندارد. به طور مثال اگرچه با آندوسكوپ‌های نرم هم امكان نمونه‌برداری و اقدامات درمانی وجود دارد اما این قبیل كارها با آندوسكوپ‌های سخت معمولا راحت‌تر انجام می‌شوند. با توجه به این مسائل، تنها پزشك معالج است كه می‌تواند با توجه به شرایط بیمار، بیماری زمینه‌ای و هدف از انجام آندوسكوپی، نوع آندوسكوپ مورد نظر را تعیین كند.

● كدام اعضا

امروزه آندوسكوپ‌های مختلفی طراحی شده‌اند كه هر یك از آنها برای بررسی و مشاهده قسمت خاصی از بدن به‌كار می‌‌روند. احتمالا وقتی اسم آندوسكوپی را می‌شنوید شما به طور ناخودآگاه یاد بیماری‌های معده می‌افتید و لوله‌ای را در ذهن می‌آورید كه قرار است از دهان وارد شود، به معده برسد و بخش‌های مختلف معده را بررسی كند اما امروزه تعداد آندوسكوپ‌ها بسیار بیشتر از گذشته شده‌ و بسیاری از دیگر قسمت‌های بدن را هم می‌توان با وسایل مشابه بررسی كرد. به طور مثال، آندوسكوپ‌هایی وجود دارند كه از دهان وارد می‌شوند و به مجرای هوا یا همان نای می‌رسند تا مجاری هوایی را بررسی كنند.

به این آندوسكوپ‌ها در اصطلاح پزشكی برونكوسكوپ می‌گویند. از طرف دیگر آندوسكوپ‌هایی وجود دارند كه می‌توانند از راه بینی وارد شوند، به دریچه‌های سینوس‌ها برسند، به داخل سینوس‌ها بروند و در نهایت بخش‌های مختلف سینوس‌ها را بررسی كنند. آندوسكوپ‌های دیگری هم وجود دارند كه از راه مجرای ادرار وارد می‌شوند و مثانه را مورد بررسی قرار می‌دهند. به این آندوسكوپ‌ها در اصطلاح پزشكی سیستوسكوپ می‌گویند. آندوسكوپ‌های خاصی هم وجود دارند كه از مقعد وارد می‌شوند و بخش‌های مختلف روده بزرگ را قابل مشاهده می‌سازند. به این آندوسكوپ‌ها، كولونوسكوپ می‌گویند اما انواع كوتاه تر آنها ركتوسكوپ نامیده می شوند چرا كه فقط بخش انتهایی روزه بزرگ كه ركتوم نامیده می شود را بررسی می كنند.

علاوه بر این، انواع مختلف دیگری از آندوسكوپ‌ها هم وجود دارد. به طور مثال در حال حاضر حتی می‌توان داخل مفاصل را با همین روش مورد مشاهده قرار داد. در این موارد پوست روی مفصل را پس از بی‌حسی سوراخ می‌كنند و آندوسكوپ را از طریق پوست به داخل مفصل می‌رسانند تا بتوانند فضای داخل مفصل را ببینند. به این آندوسكوپ‌ها، آرتروسكوپ می‌گویند. آندوسكوپ‌هایی برای مشاهده داخل رحم و حتی داخل فضای شكم هم وجود دارد. شاید بتوان گفت حتی آنژیوگرافی هم در اصل نوعی آندوسكوپی است اما به هر حال مكانیسم عملكرد آنژیوگرافی با آندوسكوپ‌هایی كه تاكنون گفتیم، به طور قابل توجهی متفاوت است.

● برای چه كسانی؟

این كه چه فردی به انجام آندوسكوپی نیاز دارد، تنها به نظر پزشك متخصص بستگی دارد. درضمن تنها پزشك متخصص است كه می‌تواند مشخص كند باید از چه نوع آندوسكوپی برای بیمار استفاده شود. سعی كنید تصمیم‌گیری درباره این مسائل را به پزشك خود محول كنید اما بعضی از اندوسكپی ها باید به طور منظم و در فواصل زمانی مشخص تكرار می‌شوند. از این قبیل كولونوسكپی‌ها به آلونوسكوپی (آندوسكوپی روده بزرگ از راه مقعد) می توان اشاره كرد كه توصیه می شود بعد از ۵۰سالگی هر ۵سال یك بار انجام شود.

● اگر قرار است برای شما آندوسكوپی انجام شود، حتما به موارد زیر توجه داشته باشید:

▪ در صورتی كه به بیماری‌هایی مثل هپاتیت یا ایدز مبتلا هستید، حتما پیش از انجام اندوسكوپی این موارد را به پزشك خود اطلاع دهید؛ چرا كه پزشكان به منظور پیشگیری از انتقال این بیماری‌ها از یك فرد به فرد دیگر، برای مبتلایان به این بیماری ها از اندوسكوپ‌های مخصوص این بیماران استفاده می‌كنند.

▪ قبل از انجام هر گونه اندوسكوپی، تمام داروهای مصرفی را به اطلاع پزشك معالج خود برسانید؛ به ویژه درباره داروهای ضدانعقاد، ممكن است پزشك ترجیح بدهد یك یا چند روز قبل از انجام اندوسكوپی، بعضی داروهای شما قطع شوند.

▪ اگر به اختلالات خونریزی دهنده مبتلا هستید، حتما این موضوع را به اطلاع پزشك برسانید، تا اقدامات لازم را برای مقابله با خطرات احتمالی مهیا كند.

▪ هر زمان كه برای انجام اندوسكوپی مراجعه می‌كنید، تمام مدارك پزشكی خود را همراه داشته باشید.

▪ روز انجام اندوسكوپی تنها به بیمارستان یا محل انجام اندوسكوپی مراجعه نكنید و حتما كسی را با خود همراه داشته باشید.

▪ نگران درد و ناراحتی نباشید. پزشكان برای تخفیف درد و ناراحتی بیماران معمولا از داروهای مسكن، مخدر یا خواب‌آور به میزان لازم استفاده می‌كنند تا انجام این اقدامات برای بیمار قابل تحمل باشد.

▪ در برخی اندوسكوپی‌ها لازم است بیمار چند ساعت ناشتا باشد یا پیش از انجام اندوسكوپی از روش‌هایی مثل تنقیه استفاده كرده باشد. درباره نیاز به انجام چنین اقداماتی حتما با پزشك خود مشورت كنید و تمام توصیه‌های او را عمل كنید تا زمان اندوسكوپی مشكلی برای شما ایجاد نشود.

▪ برخی اوقات طی انجام اندوسكوپی نمونه‌هایی از بافت‌های داخلی برداشته می‌شود. این نمونه‌ها از سوی خود بیمار یا از سوی پزشك مربوطه به بخش پاتولوژی فرستاده می‌شود تا زیر میكروسكوپ مورد بررسی قرار گیرد و از روی آن، بیماری تشخیص داده شود. پیگیر نتیجه‌ نمونه‌برداری‌های خود باشید.

▪ گاهی لازم است بیمار ساعاتی پس از انجام اندوسكوپی در بیمارستان یا محل اندوسكوپی تحت نظر بماند. این موارد را در برنامه‌ریزی زمانی خود لحاظ كنید.

▪ پس از انجام اندوسكوپی اگر دچار هر مشكلی نظیر خونریزی، درد بیش از حد، تهوع و استفراغ یا تب شدید، هر چه سریع‌تر مساله را با پزشك خود در میان بگذارید.

آندوسکوپی سینوس چیست ؟
پیشرفت تازه در درک علل سینوزیت و اهمیت دهانه سینوسها در ایجاد و تداوم بیماری ، همگام با پیشرفت های حاصل شده در اپتیک آندوسکوپی ، استفاده از تجهیزات و سی تی اسکن باعث شده تا جراحی آندوسکوپیک سینوس برای سینوزیت مزمن و سایر اختلالات مرتبط با سینوسهای اطراف بینی به سرعت مقبولیت پیدا کند .البته از بسیاری جهات روش های قدیمی تر جراحی سینوس و تکنیک های آندوسکوپیک یکدیگر را تکمیل می کنند .

بطور کلی اندوسکوپی سینوس 2 کابرد دارد :

- الف : تشخیص بیماریها

- ب : درمان بیماریها-الف : آندوسکوپی تشخیصی :متخصص گوش و حلق و بینی توسط وارد کردن لنز آندوسکوپ داخل بینی و مشاهده دهانه سینوسها می تواند بیماریهای بینی و سینوس را تشخیص دهد .

در صورت رؤیت ترشحات چرکی در دهانه سینوس ، سینوزیت چرکی مزمن تشخیص داده می شود . و نیز در صورت وجود ضایعه مادرزادی انحراف استخوان تیغه وسط بینی با استخوانهای اطراف دهانه سینوس ، آنها را تشخیص دهد .

گاهی نیز توسط آندوسکوپی بینی و سینوس می توان مکان خون ریزی های بینی را در خون ریزی های مزمن بینی تشخیص داد . در مواردی که بینی دچار انسداد شده باشد . می توان با مشاهده مستقیم داخل بینی به بررسی علل احتمالی انسداد پرداخت .

هم چنین برای موارد پیگیری و بررسی عود بیماریها یا تومورهای بینی و سینوس می توان از آندوسکوپ استفاده گرفت .

-ب : آندوسکوپی درمانی :تا به امروز بیماریهای مختلف بینی و سینوس و بیماریهای ساختمانهای اطراف بینی و سینوس توسط آندوسکوپی درمان می شوند .شایع ترین بیماری ، سینوزیت مزمن می باشد که توسط آندوسکوپ درمان می شود .

در بیماری سینوزیت مزمن ، با توجه به اینکه امروزه نقش اختلال در دهانه سینوس ها در ایجاد بیماری به اثبات رسیده است ، جهت درمان قطعی سینوزیت می بایست علت اصلی سینوزیت درمان شود تا ترشحات سینوسها به راحتی بتوانند وارد بینی شوند و در اثر محصور شدن در سینوس ها دچار عفونت مزمن نگردند.جهت حرکت ترشحات در هر سینوس به سمت دهانه آن می باشد . در روش های قدیمی بدلیل آنکه تخلیه ترشحات سینوسها از طریق غیر از دهانه سینوس صورت می گرفت و دهانه سینوس باز نمی شد بیمار مجدداً دچار عود علائم می گردید .آندوسکوپی سینوس هم چنین در بیمارانیکه به عفونت های حاد عود کننده سینوس مبتلا هستند نیز بکار می رود . کسانی که سه تا چهار بار در سال دچار عفونت حاد سینوس می شوند برای جراحی آندوسکوپی معرفی می گردند .

بیماران مبتلا به پولیپ های بینی ناشی از آلرژی بینی ممکن است از سر درد ، انسداد بینی ، اختلال در بویایی ، خون ریزی بینی و یا درد صورت شکایت داشته باشند . اینها بعد از آنکه آلرژی آنها با درمان طبی کنترل شد ، کاندید جراحی آندوسکوپی سینوس محسوب می شوند .جراحی آندوسکوپی سینوس هم چنین برای نمونه برداری از توده ها یا تومورهای بینی جهت تشخیص بافت شناسی با حداقل آسیب به بینی و سینوس بکار میرود . هم چنین این روش برای برداشتن درمان کننده قطعی تومورهای بینی و سینوس عمدتاً تومورهای خوش خیم و بعضی موارد تومورهای بد خیم کاربرد دارد .سایر اعمال آندوسکوپی سینوس ، کنترل خون ریزی بینی می باشد . خون ریزی بینی بطور عمده در قسمت جلوی بینی اتفاق می افتد اما گاهی شریانی که در قسمت عقب حفره بینی قرار دارد و دچار خون ریزی می شود که با پانسمان های معمولی کنترل نمی شوند که در این حالت متخصص گوش و حلق و بینی توسط اندوسکوپی سینوس ، محل شریان آسیب دیده را شناسایی می کند و سپس خون ریزی از شریان کنترل می کند .

توسط آندوسکوپی بینی و سینوس می توان اجسام خارجی را که داخل بینی و یا سینوس رفته باشند پس از مشاهده مستقیم آنها بدون آسیب به اطراف برداشت .تکنیک آندوسکوپیک را می توان برای اعمال جراحی خارج از بینی و سینوس نیز بکار برد . به عنوان مثال در اعمال جراحی چشم پزشکی با همکاری متخصص گوش و حلق و بینی برای برای بیمارانیکه دچار آب ریزش چشم بدلیل انسداد مجاری اشکی شده اند می توان توسط اندوسکوپ از داخل بینی مجرای اشکی را پیدا کرد و پس از برداشتن استخوان و بافت روی آن ارتباط مجرای اشکی را به داخل بینی مجدداً باز نمود و از برش بر روی پوست صورت خودداری کرد .

هم چنین برای بیمارانیکه بدلیل پرکاری تیروئید مبتلا به گریوز شده اند و چشم آنها از حدقه بیرون زده شده است ، می توان با برداشتن استخوان حد فاصل بینی و حفره چشم ، فشار بر روی چشم را کم کرد .آندوسکوپی سینوس در جراحی نوزادان و کودکان نیز کاربرد دارد . در حالی که نوزادان با انسداد بینی به دلیل عدم باز بودن قسمت عقب بینی دچار اشکال در تنفس از طریق بینی شده اند می توان پس از تشخیص توسط جراحی آندوسکوپی سینوس به درمان آن پرداخت .

آندوسکوپی سینوس در جراحی های قاعده جمجمه نیز کابرد دارد . در کسانی که ارتباط بین قاعده جمجمه و بینی به دلایل مانند آسیب ها و یا مادرزادی باز شده است و باعث خروج مایع مغزی نخاعی به بینی می شود ، می توان پس از شناخت مکان آسیب توسط آندوسکوپ به ترمیم آن پرداخت .

گاهی نیز در اثر تصادفات شدید ، قطعه ای از استخوان می تواند بر روی عصب بینایی فشار وارد آمد که برداشتن آن نیاز به عمل جراحی وسیع بر روی صورت و قاعده جمجمه می باشد . این عمل می تواند توسط آندوسکوپ پس از پیدا کردن مسیر عصب بینایی ، قطعه استخوان را از روی عصب برداشت .

ماهیت فیزیوتراپی
فیزیوتراپی، فراهم کننده خدمات برای مردم و جمعیتها می‌باشد تا حداکثر حرکت و توانایی عمل(Movement and functional ability) را در طول دوران زندگی حفظ نماید ویا توسعه داده و به حال اول بر گرداند. فیزیوتراپی شامل ارایه خدماتی است به حرکت و عملکرد فرد میباشد که توسط فرآیند پیری یا صدمات و بیماریها، مورد تهدید قرار می‌گیرند. حرکت(Movement) کامل و کارامد در قلب چیزی قرار دارد که از آن به عنوان سلامتی نام برده می‌شود.

فیزیوتراپی به شناسایی و افزایش پتانسیلهای حرکتی برای بهبود، پیشگیری(Prevention)، درمان و نوتوانی، می‌پردازد. فیزیوتراپی شامل اثرات متقابل فیزیوتراپیست، بیمار وخانواده آنها و یا سایر افرادی می‌باشد که از بیمار مراقبت می‌کنند، بر یکدیگر می‌باشد، تا بتوانند پتانسیلهای حرکتی بیمار را ارزیابی کرده و در ایجاد اهداف مورد نظر همه با استفاده از دانش و مهارتهای ممتاز فیزیوتراپیست به توافق برسند.
دیدگاه منحصر به فرد فیزیوتراپیست از بدن و نیازها و پتانسیلهای حرکتی آن برای رسیدن به تشخیص و استراتژی درمانی نقش اساسی دارد و تثبیت کننده هر موقعیتی می‌باشد که در آن خدمات ارایه می‌شود. این شرایط با توجه به هدف فیزیوتراپی در بهبود سلامت، پیشگیری، درمانی و بازتوانی، متغیر است.

ماهیت فرایندهای فیزیوتراپی
فیزیوتراپی، خدمتی است که تنها توسط و یا با هدایت و نظارت یک فیزیوتراپیست صورت می‌گیرد وشامل : بررسی، تشخیص، برنامه ریزی درمانی، مداخله و ارزیابی می‌باشد.

بررسی (Assessment): شامل معاینه (Examination) انفرادی و گروهی نقص‌های بالقوه یا بالفعل، محدودیتهای عملکردی، ناتواناییها، یا سایر مشکلاتی که توسط گرفتن تاریخچه، غربالگری و همچنین با استفاده از آزمایشات خاص و اندازه گیری و ارزیابی نتایج معاینات از طریق انالیز آنها در چهارچوب یک فرایند منطقی بالینی می‌توان به آن پی برد.

تشخیص (Diagnosis): از معاینات و ارزیابی آنها بدست می‌آید و بیانگر نتیجه حاصل از فرایند منطقی بالینی می‌باشد. تشخیص ممکن است به صورت نقص حرکتی بیان شود یا شامل دسته‌های مختلفی از آسیبها، محدودیتهای حرکتی، توانائیها/ ناتوانیها یا سندرمها باشد.

برنامه ریزی (Planning): با تعیین نیاز به مداخله آغاز می‌شود و معمولا به ایجاد برنامه‌ای برای مداخله ختم می‌شود که شامل اهداف نهایی قابل اندازه گیری که با بیمارخانواده یا فردی که از وی مراقبت می‌کند، قابل بحث می‌باشد.

مداخلات (Intervention): انجام می‌شوند و برای رسیدن به اهداف توافق شده تغییر میابند و میتواند شامل :درمان با دست، بهبود حرکتی، استفاده از وسایل فیزیکی، مکانیکی و الکتریکی-درمانی، آموزش عملکرد، فراهم کردن وسایل کمکی و نحوه استفاده از آنها، راهنمایی و ارایه مشورت به بیمار، مستند سازی، هماهنگی و ارتباطات باشد. مداخلات همچنین ممکن است با هدف پیشگیری از آسیبها، محدودیتهای حرکتی، ناتوانیها یا صدمات صورت گیرند که در این صورت شامل بهبود و حفظ سلامتی، کیفیت زندگی و توانایی در تمام سنین و جمعیتها می‌باشد.

ارزیابی(Evaluation): مستلزم انجام مجدد معاینات با هدف ارزیابی نتایج حاصل می‌باشد.

سابقه تکنيک هاي درماني فيزيوتراپي به بقراط ميرسد.درمان با اشعه خورشيد،آب گرم،ورزش،ماساژ و بسياري از تکنيک هاي ديگر به پيش از ميلاد ميرسد.دانشمندان ايراني و اسلامي بسياري بر آن افزودند.متاسفانه با افزايش جمعيت انساني و عدم توجه به اطباء بخصوص در ايران و کشور هاي اسلامي کارکرد اينگونه تکنيک ها کاهش يافت.

نوعي از طبيب ها(Physicians)با روشهاي خاص خود(دارو و تيغ)و برخورد آکادميک توانستند روش ضد عفوني را دوباره کشف و ترويج نمايند.عامل بيماريزا دوباره کشف و زير ميکروسکوپ تاييد شد.بزرگ ترين توفيق اين گروه با کشف داروهاي آنتي بيوتيک و ضدالتهابي در سالهاي 1?40ميلادي بود.

اين گروه پزشک با رويکردي دوباره روش هاي درماني قديمي را نيز احيا کرد.ازجمله روشهايي که تاثير فيزيولوژيک آن آشکار بود. تمرين درماني،گرما درماني وديگر متد ها که به آن تکنيک هاي جديدي مانند الکتروتراپي افزوده شد.
اين روش درماني به عنوان درمان فيزيولوژيک(Physiologic Therapeutic) و سپس به فيزيوتراپي معروف گشت.

مکانيسم آموزشي دراين رابطه دچار تغيير شد. ايجاد بيمارستانهاي بزرگ ،صنعتي شدن و جنگ هاي بزرگ حضور همه جانبه در همه بيماريها ،تاکيد بر سيستم حرکتي براي کار و شغل و جنگ فيزيوتراپي را تغيير داد تا اين پزشک جديد با نام فيزيوتراپيست به عرصه برسد.

فيزيوتراپيست:
1- داراي دانش پزشکي مدرن(Medicine).
2- آشنا با روش هاي قديمي درماني(TraditionalMedicine).
3- آشنا با ديدگاه کلي نگر(Holistic).
4- آشنا با فيزيولوژِِي و پاتولوژي حرکت
5- آشنا با مفاهيم سلامت صنعتي(Health Industry).
6- آشنا با مفهوم سلامت رزمي

فيزيوتراپيست ها با حمايت همه جانبه پزشکان(Physician)توانستند بروي پا ايستاده و مراحل تکامل را طي نمايند.
1- با تاکيد بر حرکت درمان هاي جراحي را کامل نمايند.
2- با تاکيد بر تنفس بهتر بيهوشي ها را کم خطر کنند.
3- تجهيزات الکتروتراپي و مکانوتراپي را علمي کرده وبا وسعت بکار گيرند.
4- سيستم هاي جديد مانند ليزر را بکار گيرند.
5- در تمامي حيطه ها حضور يابند.

حرکت فيزيوتراپي و فيزيوتراپيست ها به سمت محوري شدن در درمان بقدري سريع شده است که از آنها خواسته شده است کلمه Dr. را بر اول اسم بياورند.

شايد استئوپات ها نتوانستند اصالت خود را حفظ نمايند و تقريبا حذف شدند و يا کاروپراکت ها با توجه به محدود بودن تعاريف گسترش نيافتند.پزشکان متعارف(Physician) دانش فني کل نگر مناسب را ندارند.حتي جراحان روز به روز به فيزيوتراپي احتياج ميابند.واکسيناسيون و گسترش بهداشت مانور هاي ايشان را کاهش داده است. طبيب هاي قديمي دانش مدرن را ندارند.اما فيزيوتراپي عرصه مناسبي براي عمليات خود يافته است.

جايگاه درمان فيزيوتراپي در کجا قرار دارد؟
فيزيوتراپيست ها يکي از بخشهاي اساسي در سيستمهاي ارائه دهنده خدمات مرتبط با سلامت مي باشند. فيزيوتراپيست ها به شکلي مستقل خدمات مرتبط با سلامت ارائه مي دهند و بر طبق اصول برنامه هاي بازتواني و نوتواني، براي احياي مجدد عملکرد و کيفيت بهتر زندگي در افراديکه بدون حرکت مي باشند يا نقصهاي حرکتي دارند، به کار مي پردازند. فيزيوتراپيست ها توسط اصول اخلاقي خودشان هدايت مي شوند. بنابراين آنها ممکن است درگير يکي از اهداف زير گردند:

حفظ و يا برگرداندن سلامتي براي فرد يا جامعه
جلوگيري از آسيبها و محدوديتهاي عملکردي و ناتوانيها
انجام مداخلات براي بازگرداندن مجدد تماميت سيستمهاي اساسي بدن و مورد نياز براي حرکت، افزايش عملکرد و بهبودي مجدد، بالا بردن ظرفيت مربوطه، و بهبود کيفيت زندگي در افراد و جامعه

فيزيوتراپيست ها در چه مکانهايي کار ميکنند:
آسايشگاه ها ،بيمارستانها، مراکز نگهداري،مراکز بازتواني و اقامتگاه ها،مطب/ کلينيکهاي خصوصي فيزيوتراپي ، درمانگاه بيماران سرپايي،مراکز اجتماعي:مراکز مراقبتهاي مرتبط با سلامتي اوليه،خانه هاي اشخاص(Individual Homes).،مراکز آموزشي و تحقيقاتي،مراکز بهداشت حرفه اي،مدارس،مراکز مراقبت از شهروندان سالمند،مراکز ورزشي،شرکتها و محلهاي کار،مکانهاي عمومي (مانند تفرجگاه ها) براي بهبود سلامت،کارخانجات،حوادث غيرمترقبه،

شما عزيزان مي توانيد با مشاوره و نازلترين قيمت دستگاه هاي icu و ccu را جهت بيماران خود اجاره و خريد نماييد.

خدمات پزشكي و پرستاري الفا خدمات كلينيك زخم, سرم تراپي, سونداژ و تعويض و فيكس كردن cvp, n.g.t, كتترپلور, تراكستومي و پكستومي, پورت و فيزيوتراپي را درمنزل شما ارائه مي دهد.

با داشتن تجهيزات و كادر مجرب خدمات راديولوژي و سونوگرافي جهت بيماران نا خوش در منزل شما ارائه خواهد شد.

ارائه دهنده خدمات پرستاري تخصصي و مراقبتي جهت بيماران ccu/icu درمنزل شما