چرا بعضي‌ها بيشتر احساس سرما مي کنند؟

با جريان پيدا نکردن خون در کل بدن، اندام ها به خصوص دست و پا سردتر مي شود. در برخي موارد علت احساس سرما، نازک شدن لايه چربي زير پوست است که حرارت بدن را ذخيره مي کند.


دماي طبيعي بدن افراد مختلف است. دماي بدن برخي افراد به طور طبيعي بالا و برخي افراد پايين است.

به طور کلي احساس سرما در زنان از مردان بيشتر است. همچنين افراد مسن نسبت به جوان ترها بيشتر احساس سرما مي کنند، زيرا افراد مسن دماي بدن پايين تري دارند، اما در اين زمينه موارد ديگري نيز وجود دارد که بايد در نظر گرفت.

با بالا رفتن سن، ديواره هاي رگ هاي خوني انعطاف پذيري خود را از دست مي دهد، در نتيجه گردش خون ضعيف تر مي شود. با جريان پيدا نکردن خون در کل بدن، اندام ها به خصوص دست و پا سردتر مي شود.

در برخي موارد علت احساس سرما، نازک شدن لايه چربي زير پوست است که حرارت بدن را ذخيره مي کند.

بيماري هاي نهفته مانند اختلالات تيروئيد (که در تنظيم دماي بدن اختلال ايجاد مي کند)، فشار خون بالا و يا حتي ديابت نيز احساس سرما ايجاد مي کند.

گروه ديگري که هميشه احساس سرما مي کنند، زنان هستند. جالب است بدانيد، نتايج بررسي ها نشان مي دهد، دماي بدن زنان نسبت به مردان بالاتر است، اما دست و پاي آن ها سردتر از مردان است.

طي بررسي ها مشخص شد، دماي متعادل دست مردان اختلاف سه درجه اي با دماي دست زنان دارد. اما علت اين امر چيست؟
 
کوتاه بودن دست و پا باعث مي شود خون رساني در بدن روند سريع تري داشته باشد، از اين رو گرماي بدن حفظ مي شود

به نظر مي رسد بدن زنان براي گرم تر نگه داشتن اعضاي حياتي بايد سخت تر کار کند. در نتيجه اين فعاليت، حرارت اندام هاي تحتاني کاهش مي يابد.

بايد دانست که مردان نسبت به زنان عضلات بيشتري دارند و زنان چربي بيشتر، در حالي که عضله گرما ايجاد مي کند و چربي، گرما را ذخيره مي کند.

برخي قادرند سرما را خيلي خوب تحمل کنند. نتايج تحقيقات نشان مي دهد که اسکيموها بر خلاف ديگران داراي جثه ريز و پرتر هستند، از اين رو بدن مي تواند دماي دروني خود را بهتر حفظ کند.

کوتاه بودن دست و پا باعث مي شود خون رساني در بدن روند سريع تري داشته باشد، از اين رو گرماي بدن حفظ مي شود.

7 علت احساس سرماي بيشتر

از جمله عواملي که باعث مي شود يک فرد بيشتر از بقيه احساس سرما کند عبارتند از:

1- کم کاري تيروئيد: غده تيروئيد روند سوخت و ساز بدن را کنترل مي کند و در صورت کم کاري تيروئيد، فرد بيشتر وقت ها احساس سرما مي کند. به طور معمول کم کاري تيروئيد در نيمي از بيماران با آزمايش خون تشخيص داده نمي شود. اگر با وجود طبيعي بودن نتيجه آزمايش، هنوز هم با مشکل روبرو مي باشيد، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنيد.

2- کمبود آهن: آهن براي انتقال اکسيژن به سلول ها و تامين انرژي لازم است. کمبود آهن نيز سبب احساس سرما مي گردد. از پزشک خود بخواهيد براي شما آزمايش خون فريتين بنويسد. فريتين، سلول پروتئيني خون است که داراي آهن است. اين آزمايش کمک مي کند تا پزشک بفهمد بدن شما چه مقدار آهن ذخيره دارد.

با مصرف مواد غذايي سرشار از آهن از جمله گوشت قرمز، جگر و قرص آهن، ميزان آهن بدن خود را افزايش دهيد.

3- کمبود خواب: با کمبود خواب، سيستم عصبي که در تنظيم دما به بدن کمک مي کند، دچار مشکل مي گردد و در نتيجه احساس سرما مي کنيد.

4- گردش ضعيف خون: اگر دچار درد دست مي باشيد، يا در دستتان احساس مور مور مي کنيد، ممکن است به بيمارينشانگان «رينود» مبتلا شده باشيد. اين بيماري زماني رخ مي دهد که رگ ها و مويرگ ها منقبض شوند و گردش خون به اندام هاي انتهايي را محدود کند. مصرف منيزيم اين علايم را تسکين مي دهد.
لاغري بيش از حد و نداشتن چربي کافي، فرد را به احساس سرما مستعد مي کند. همواره سعي کنيد وزن سالم و طبيعي خود را حفظ کنيد

5- عفونت قارچي: عفونت قارچي کانديدا (Candida) آن قدر روي سيستم دفاعي بدن استرس وارد مي کند که سبب اختلال در عملکرد غده هيپوتالاموس مي گردد. علاوه بر احساس سرما، سندروم روده تحريک پذير و سينوزيت نيز علامت ديگر اين عفونت قارچي است. براي از بين بردن اين قارچ ها از محصولات پروبيوتيک (باکتري هاي مفيد) استفاده کنيد و ميزان مصرف قند را کمتر کنيد.

6- استرس: مشکلاتي مانند طلاق و يا از دست دادن شغل سبب استرس مي گردد و روي هيپوتالاموس و به تبع آن غده تيروئيد تاثير مي گذارد. بنابراين براي مقابله با اين وضعيت هميشه به موضوعاتي که دوست داريد، فکر کنيد و همچنين از قرار گرفتن در موقعيت هاي استرس زا بپرهيزيد.

7- بيش از حد ضعيف شده ايد: لاغري بيش از حد و نداشتن چربي کافي، فرد را به احساس سرما مستعد مي کند. همواره سعي کنيد وزن سالم و طبيعي خود را حفظ کنيد.

عوامل برانگیزاننده سردرد میگرنی از فردی به فرد دیگر متفاوت است،‌ اما پژوهشگران برخی از عوامل محرک رایج را شناسایی کرده‌اند

از جمله عوامل شایع برانگیزاننده میگرن می‌توان به اینها اشاره کرد:

* خواب بیش از حد یا خواب کمتر از حد معمول.
* نخوردن مرتب وعده‌های غذایی.
* تحریک بیش از حد حسی،‌ از جمله سروصدای بیش از حد بلند،‌ بوهای خیلی تند،‌ نورهای بیش از حد درخشان.
* تغییرات هورمونی.
* استرس.
* تغییرات آب و هوایی.
* تغییرات در میزان مصرف نوشیدنی‌های کافئین‌دار.
* آسپارتام،‌ یک شیرین‌کننده مصنوعی.
* افزودنی‌های غذایی مانند تیرامین،‌ مونوسدیم گلوتامات یا نیترات‌‌ها

اضطراب رقابتی در ورزشکاران
بسیاری از ورزشکاران بهترین عملکرد خود را در تمرینات نشان می‌دهند امّا به هنگام مسابقه و رقابت دچار احساس خفگی و نوعی واماندگی می‌گردند.احساس خفگی چنین توصیف می‌شود: کاهش کارایی به دلیل مقدار زیادی استرس ادراک شده.

به واژه «ادراک شده» توجه کنید.واژه کلیدی در این تعریف همین است. به خاطر بسپارید که استرس فقط در ذهن شما زندگی می‌کند و به شیوه‌ای که شما یک موقعیت یا وضعیت را تعبیر می‌کنید. به عبارت دیگر، این شرایط خارجی نیستند که باعث استرس می‌شوند بلکه شیوه تفکر ما درباره یک رویداد است که احساس استرس، اضطراب و ترس را به وجود می‌آورد. برای ورزشکاری که در حین مسابقه دچار احساس خفگی و درماندگی می‌شود دانستن این نکته حائز اهمیت بسیار است که می‌تواند افکاری را که درباره آن رویداد دارد کنترل کند. آیا به شکست یا کمبود اطمینان به توانایی‌های خود فکر می‌کنید.در این صورت، این گونه تفکرات منفی غالباً به اضطراب، عصبی بودن و تنش می‌انجامد.

مربیان تجربی و سنتی معمولاً به ورزشکار کمک می‌کنند تا درک کند چرا چنین افکار و احساساتی درونش رشد یافته و سپس سعی می‌کنند که این فرایند را اصلاح کنند یا تغییر دهند امّا معمولاً توفیق چندانی به دست نمی‌آورند. علتش این است که دانستن این که چرا چنین افکاری برمی‌خیزد ممکن است جالب باشد امّا دانستن پاسخ این سوال، لزوماً برای غلبه بر مشکل کافی نیست.

کنترل اضطراب پیش از رقابت ورزشی
این را بدانید که دلشوره‌ها و دلهره‌های پیش از مسابقه، طبیعی هستند و آن‌ها را بپذیرید. به مقابله با احساس عصبی بودن و اضطراب خود نپردازید. فکر نکنید که حالتی که دارید ناشی از ترس است. ترشح آدرنالین، عادی است و بخشی از آمادگی طبیعی بدن شما برای مسابقه است.

به آن توجه کنید امّا روی آن تمرکز نکنید. پس از شروع مسابقه، این احساس فروکش خواهد کرد. هم از نظر بدنی و هم از لحاظ ذهنی آمادگی داشته باشید. همیشه در فاصله زمانی مناسبی قبل از رویداد در محل حاضر باشید زیرا عجله در رسیدن به محل باعث افزایش استرس می‌شود. قبل از مسابقه بدن خود را کاملاً گرم کنید. حرکات کششی انجام دهید. از قواعد مسابقه آگاه باشید و لباس مناسب به تن کنید.
برای چند دقیقه به تصویر سازی ذهنی بپردازید. راحت و آسوده تنفس کنید، چشم‌هایتان را ببندید و تجسّم کنید که همه کارها به خوبی پیش می‌رود و شما عملکرد خوبی دارید. این مثبت صحبت کردن با خود می‌تواند روحیه شما را تغییر دهد. با وجودی که ورزشکاران باید انعطاف‌پذیری کافی برای واکنش در طول مسابقه را داشته باشند امّا شما باید با یک راهبرد کلّی در مورد شیوه مسابقه دادن وارد صحنه شوید. راهبرد شما می‌تواند ساده (مثل نگهداری یک ریتم یکنواخت) یا پیچیده باشد.
کنترل اضطراب حین رقابت و مسابقه 
بر روی کاری که در دست دارید تمرکز کنید نه نتیجه آن. حواس خود را متوجه حال حاضر کنید و از فکر کردن به خیلی جلوتر یا پایان کار خودداری نمائید.
اگر متوجه شدید که افکار منفی به سراغتان آمده و یا به منفی صحبت کردن با خود پرداخته‌اید، متوقف شوید و فقط بر روی تنفس‌تان تمرکز کنید. تمرکز بر روی ریتم تنفس، به طور خودکار شما را به حال حاضر برمی‌گرداند. لبخند زوری بزنید. این یک واقعیت است.

اگر با افکار منفی دست و پنجه نرم کنید و نمی‌توانید از شرّش خلاص شوید، فقط کافیست خودتان را مجبور به لبخند زدن کنید، حتی برای چند ثانیه. این عمل ساده، برای یک لحظه، روحیه شما را تغییر خواهد داد و شاید این همان زمانی باشد که شما نیاز داشتید تا به حالت عادی برگردید.
طوری مسابقه دهید که انگار نتیجه‌اش برایتان مهم نیست. اگر گرفتار افکار منفی شوید و انتظار بدترین نتیجه یا شرایط را داشته باشید، غیر ممکن است که بتوانید حداکثر توانائی‌هایتان را بروز دهید. اگر طوری مسابقه دهید که انگار نتیجه‌اش برایتان مهم نیست، در این صورت می‌توانید آرامش داشته باشید و از مسابقه و رقابت لذت ببرید.
کنترل اضطراب پس از رقابت
مسابقه را مرور کنید و عملکردهای خوبتان را به یاد آورید. بر روی اقدامات، افکار و رفتارهایی که به شما در عملکردتان کمک کردند تمرکز کنید. به چیزهایی که مانع عملکرد خوبتان شدند نیز توجه کنید امّا به سرعت فکر آن‌ها را از سر بیرون کنید. این همانند اصل اجتناب از مانع در رانندگی است: به جایی که می‌خواهید بروید نگاه کنید، نه جایی که نمی‌خواهید بروید.

هنگامی که بر روی چاله تمرکز کنید به ناچار درون آن می‌افتید. تمرکز بر روی جنبه‌های منفی رویداد به پیشرفت شما در آینده کمک نمی‌کند. به جای آن، بر روی زمان‌هایی که «موفق بودید» تمرکز کنید. این نوعی تمرین ذهنی برای مواقعی است که به تمرین مهارت‌هایی می‌پردازید که در رویداد بعدی مورد استفاده قرار خواهند گرفت. برنامه تمرین خود را طوری طراحی کنید که شرایط شبیه به مسابقه را برایتان شبیه‌سازی کند. تیم‌ها و باشگاه‌ها معمولاً چنین تمریناتی می‌کنند.

اگر عادت داشتید که همیشه تنها تمرین کنید، پیوستن به یک گروه به نحوی که بتوانید این نوع شبیه‌سازی را انجام دهید را در نظر بگیرید. موثرترین تمرین آن است که شرایطی که در مسابقه با آن روبرو می‌شوید را شبیه‌سازی کند. متاسفانه مربیان معمولاً مانع می‌شوند تا ورزشکار بر واماندگی و احساس خفگی خود در حین مسابقه غلبه کند. آن‌ها معمولاً به طور ناخواسته، با سعی در تشویق کردن ورزشکار، الگوی واماندگی را تقویت می‌کنند. مثلاً به ورزشکار می‌گویند «ضربه بعدی خیلی حساس است». این گونه حرف‌ها تنها باعث افزایش فشاری که ورزشکار برای انجام عملیات حس می‌کند می‌گردد.
به یاد داشته باشید که اگر از الگوی افکار منفی، قبل و در حین مسابقه، آگاه باشید می‌توانید بر حس واماندگی خود فایق آیید. افکار منفی در صورت تداوم، همچون یک گلوله برفی می‌غلطند و می‌غلطند و بزرگتر و بزرگتر می‌شوند. اگر خود را در چنین گردابی یافتید، فقط وجود آن افکار را بپذیرید و بگذارید بروند. بر روی تنفس‌تان تمرکز کنید و طوری بازی کنید که انگار از آن لذت می‌برید. در این صورت است که علیرغم شکست‌ها و ناکامی‌هایی که گاه به گاه پیش می‌آید باز هم ازمسابقه و رقابت لذت خواهید برد.