ویژگیهای اختلال بیش فعالی در بزرگسالان

پرسش: من خیلی در انجام کارها بی دقت و بی حوصله ام و تا حالا فکر میکردم از تنبلیمه اما اخیرا متوجه شدم که ممکنه به دلیل بیش فعالی باشد و به همین دلیل خیلی از درسهایم و از زندگیم عقب افتادم خواهش میکنم اگه ممکنه کمکم کنید.

 اگر شما واقعا علائم بیش فعالی را داشته باشید نیاز دارید تا هم درمان دارویی داشته و هم راهکارهای رفتاری را به کار بندید. بیش فعالی معمولا در دوران کودکی بروز پیدا می کند و در برخی مواقع به بزرگسالی هم کشیده می شود. علایمی چون مشکل توجه و تمرکز، بی نظمی، رفتارهای تکانشی و بدون فکر، بی ثباتی هیجانی و ... باعث مشکلاتی در زندگی فرد شده و عملکرد او را در این حوزه های مهم که برای یک زندگی خوب و لذت بخش لازم است، تحت تأثیر قرار می دهند:

- تطابق شغلی و کاری

- عملکرد تحصیلی

- عملکرد در روابط صمیمی (روابط با فامیل و دوستان، ازدواج)

ویژگی های اختلال بیش فعال ـ کم توجهی در بزرگسالان چیست؟

1. نقص توجه و تمرکز:

این نقص بخصوص برای دانشجویان مشکل زا خواهد بود. این افراد در توجه و تمرکز هنگام مطالعه و انجام امور روزمره مشکل دارند، زمانی که مشغول خواندن هستند به رویا فرو می روند، دقایق سپری می شود و آنها هنوز در همان صفحه اول در جا می زنند. مشکل عدم توجه و تمرکز باعث می شود که فرد وسایل کوچک مورد نیازش را گم کند و نداند آنها را کجا گذاشته است، مثل کلید، سوئیچ، خودکار، کیف و ... و مرتب دنبال وسایل می گردد. نمی تواند مکالمات (سخنرانی، صحبت طرف مقابل، برنامه تلویزیون) را گوش دهد و در این زمان ها حواسش متوجه موضوع دیگری است.

2. مشکلات حرکت:

مثل بیقراری هنگام نشستن و سرپا ایستادن، توانایی های ورزشی ضعیف تر، دست خط بد، اینها بیشتر سرپا هستند تا نشسته. در هنگامی که مجبور به نشستن هستند احساس بیقراری دارند و با پا یا دست خود ضرب می گیرند.

3. رفتارهای تکانشی و بدون فکر:

فرد خیلی ناگهانی بدون مقدمه، بدون فکر کردن و بررسی عواقب پیامدهای رفتاری را انجام می دهد یا حرفی را می زند در نتیجه به علت سخنان نسنجیده ممکن است منجر به رنجش دیگران شود. یا حرفی را بزند، شوخی کند که مناسب جمع نیست و بعد از آن پشیمان شود. تصمیم گرفتن بدون فکر و عمل کردن به آن باعث می شود که عجولانه ازدواج کند، عجولانه طلاق بگیرد، عجولانه شغل خود را ترک کند، استعفا دهد یا عوض کند، بی محابا رانندگی کند، تصادفات منجر به جرح داشته باشد و .....

این علامت در نوجوانان منجر به بروز رفتارهای پر خطری مثل مصرف مواد مخدر، وارد شدن به ارتباطات جنسی محافظت نشده، رانندگی های پر خطر و ... می شود.

4. بی نظمی:

اتاق و میز کار او نامنظم و به هم ریخته است، هیچ چیزی در جای خودش قرار ندارد برای پیدا کردن یک کپی، مدرک و یا پرونده مورد نیاز مجبور است ساعت ها بگردد، دیگران او را شلخته و بی نظم توصیف می کنند، دیر سر کار حاضر شود، چند کار را همزمان شروع می کند آنها را به اتمام نرسانده، سراغ کار و برنامه دیگری می رود. کمد، لباس ها، و تخت و اتاق او نامرتب و به هم ریخته است.

5. مشکل در روابط بین فردی:

روابط او با اطرافیان، دوستان و اعضای خانواده تحت تاثیر علایم بیماری است. به خاطر حرفها، شوخی های نسنجیده، برخوردهای تند و بدون فکر اکثر دوستان و اطرافیان خود را می رنجاند، بخاطر مشکل عدم توجه و تمرکز و فراموشکاری ممکن است نتواند به وعده و قول خود عمل کند.

6. هیجانی بودن:

زود رنج و حساس است، زود از کوره در می رود، زود آرام می شود، با کوچکترین تحریکی خشمگین می شود و واکنش نشان می دهد، خلق او مرتب تغییر پیدا می کند. گاهی سر حال و شاداب و گاهی غمگین، ناراحت و در خود فرو رفته است. بتدریج که سن افزایش می یابد و شخص از دوران کودکی وارد نوجوانی و بزرگسالی می شود، بالا رفتن های خلق کمتر می شود و ما بیشتر خلق افسرده، عصبی و مضطرب را در او می بینیم.

7. عدم تحمل استرس:

نسبت به استرس های معمول زندگی واکنش و پاسخ های شدید و غیرمعمول می دهد.

این بیماری روی عملکرد شخص در موارد زیر تاثیر می گذارد:

1) پیشرفت تحصیلی:

ADHD ها برای رسیدن به چنین اهدافی در زندگی مشکل دارند آنها معمولاً:

 3-2 سال کمتر از گروه کنترل تحصیل می کنند.

در دبیرستان بیشتر مردود می شوند.

کمتر وارد دانشگاه می شوند و یا کمتر آن را به اتمام می رسانند.

2) تطابق شغلی و کاری:

بالغین ADHD بیشتر شغل خود را عوض می کنند. اغلب در دو شغل کار می کنند که این روشی برای سازگاری با احساس بیقراری و عصبی بودن آنها است در زمان هایی که فعالیتی ندارند و حوصله آنها سر می رود.

به طور کلی در کفایت و کارایی شغلی، استقلال در کار، تکمیل کردن کارها و وظایف و کنار آمدن با کارفرما و رئیس خود مشکل دارند. در سنین پایین تر وارد کار می شوند، زود شغل خود را عوض می کنند، احتمال اخراج شدن، بیکاری و ترک شغل در آنها بیشتر است.

آنها عمدتاً شغل هایی را انتخاب می کنند که فعالیت و حرکت بیشتری داشته باشد، وضعیت شغلی اینها بلاشک تحت تأثیر پیشرفت آموزشی و تحصیلی پایین تر آنهاست.

3) روابط صمیمی:

اکثراً در روابط با دوستان، اطرافیان و خانواده تعارض و استرس را تجربه می کنند. اعتماد به نفس پایین، تجربه شکست های مزمن، اختلال توجه و تمرکز، رفتارهای تکانشی و بدون فکر، بی ثباتی هیجانی، تحمل پایین ناکامی، کله شقی، سوء مصرف مواد و سایر مشکلات تأثیر منفی بر روابط بین فردی آنها دارد.

ممکن است بطور تکانشی تصمیم به ازدواج یا طلاق بگیرند. میزان طلاق و جدایی در اینها بیشتر است. هر چند یک همسر حمایتگر و صبور از زندگی با یک فرد ADHD رنج می برد و دچار خستگی و فرسودگی می شود اما وجود او می تواند خیلی در روند درمان بیمار کمک کننده باشد.

4) والد بودن:

در مورد نقش والد بودن بزرگسالان مبتلا به ADHD باید گفت آنها والدینی صبور، قاطع و با روش انضباطی ثابت نیستند. زود از کوره در می روند، فرزندشان را بطور نامناسب تنبیه می کنند، بعد پشیمان می شوند و می خواهند رفتار نامناسب خود را جبران کنند. در نتیجه ثبات در روش های انضباطی خود ثبات ندارند.

5) سایر مشکلات:

ریسک اختلال شخصیت ضد اجتماعی و مصرف الکل، سیگار و سایر مواد مخدر در اینها بالاتر از جمعیت عمومی است. احتمال ابتلاء آنها به بیماری افسردگی، اضطراب بیشتر است، روابط جنسی را نسبت به همسالان خود در سنین پایین تر شروع می کنند، کمتر به مراقبت از خود و استفاده از روش های ضد بارداری توجه دارند، حاملگی زود هنگام و در سنین پایین در آنها بیشتر است، بیماری های مقاربتی جنسی در آنها بیشتر است، بیشتر از بقیه برابر بررسی HIV (ایدز) تست می شوند و مورد آزمایش قرار می گیرند.

تصادفات اتومبیل که منجر به جرح و آسیب های بدنی شود در اینها بیشتر است. مشکلات توجه و تمرکز و تکانشگری، رانندگی اینها را بی محابا و پرخطر می کند. ولی شاید برای شما این سوال مطرح شود که آیا همه کودکان ADHD دچار چنین سرنوشتی در دوران بزرگسالی می شوند؟ در پاسخ به این سوال باید به چند نکته اشاره کرد:

- معمولا تا سن 12-11 سالگی پر تحرکی واضحاً بهبود می یابد اما مشکلات توجه و تمرکز بخصوص و مشکلات رفتارهای تکانشی ادامه پیدا می کند.

- درصدی از بیماران ADHD به دوران بلوغ که می رسند خوب می شوند ولی در اکثر موارد این بیماری یک بیماری طول عمر است هر چند ممکن است نمود بیرونی علایم تغییراتی کند. در صورت تشخیص و درمان به موقع بیمار می توان از بسیاری از پیامدهای منفی آن بر زندگی فرد جلوگیری کرد.

- تمام انواع ADHD به بزرگسالی کشیده نمی شوند و زندگی فرد را تا این درجه دچار مشکل نمی کنند مگر مواردی که:

1) اختلالات همراه مثل اضطراب، افسردگی، اختلال سلوک، اختلال ایذایی مقابله ای و ... و در آنها بیشتر باشد یعنی ADHD خالص نباشد و بیماری روانپزشکی دیگری همراه آن باشد.

2) سابقه خانوادگی مثبت از بیماری وجود داشته باشد.

3) مشکلات خانواده زیاد باشد (از جمله بیماری، اعتیاد، وضعیت اجتماعی و اقتصادی پایین، هرج و مرج و ...)

در صورتی که مشکل دقت و تمرکز شما به تازگی ایجاد شده نمی توان برچسب بیش فعالی به آن زد و باید تحت تاثیر اختللات اضطرابی یا وسواس یا ... بررسی شود.

بيهوش کردن براي عمل جراحي

عمل جراحي همواره ترس و دلهره‌اي براي بيمار ايجاد مي‌کند. يکي از دلايل اين استرس و نگراني ممکن است بيهوشي و عوارض ناشي از آن باشد.

 

دکتر حسين‌ علي شريف، متخصص بيهوشي و مراقبت‌هاي ويژه در اين‌باره مي‌گويد:

 

به ‌طور معمول در جراحي‌هايي که در گذشته انجام مي‌گرفت، خود جراح، کار بيهوشي را انجام مي‌داد، اما با پيشرفت علم و روش هاي جراحي و با توجه به اهميت حفظ سلامت بيمار، ايجاد رشته‌اي جديد در دانشگاه که به صورت جداگانه وظيفه مراقبت از بيمار را داشته باشد احساس شد.

با پيدايش رشته تخصصي بيهوشي، جراح فقط کار جراحي را انجام مي دهد و مراقبت از بيمار، کنترل وضعيت قلب او، فشار خون و ... به متخصص بيهوشي مربوط مي‌شود.

روش‌هايي مانند بيهوشي عمومي، بي‌حسي موضعي و بي‌حسي نخاعي روش‌هايي هستند که با توجه به سن بيمار، طول مدت جراحي، محل جراحي و داشتن سابقه بيماري، براي بيهوش کردن فرد انتخاب مي‌شوند.

بهتر است براي بيمار مسن که به نارسايي قلبي هم مبتلاست، تا جايي که ممکن است از روش بيهوشي عمومي استفاده نکرد. در چنين شرايطي شايد بهتر باشد جراحي با روش بي‌حسي نخاعي انجام شود.

 

بيهوشي عمومي

در بيهوشي عمومي، از طريق رگ بيمار، داروها تزريق مي شوند و بيمار به طور کامل هوشياري‌اش را از دست مي‌دهد. البته متعاقب آن عوارض خاصي نيز ممکن است براي بيمار ايجاد شود؛ به عنوان مثال شايد وي دچار ايست تنفسي شود که در آن شرايط نياز است از دستگاه‌هاي پيشرفته‌اي استفاده کرد. در طول جراحي به طور کامل از بيمار مراقبت شده، فشار خون و شرايط قلبي وي را کنترل مي کنند.

بهتر است تا حدي که امکان دارد از روش بيهوشي عمومي به دليل اثراتي که روي قلب و ريه مي‌گذارد، پرهيز شود. به غير از عوارضي که ممکن است حين عمل براي بيمار پيش بيايد، عوارضي نيز وجود دارد که شايد بعدها بيمار را درگير کند.

در مواردي نادر، بيمار ممکن است طي عمل جراحي در حالت بيداري باشد، به اين معنا که چشمانش بسته بوده و کاملا بي‌حرکت باشد، اما صداهايي را شنيده و حتي اندکي درد داشته باشد. اين موارد مي‌تواند باعث شود بيمار در آينده دچار ناراحتي‌هاي عصبي، بي‌خوابي و حواس‌پرتي شود.

در برخي جراحي‌هاي خاص مانند سزارين و در مورد بيماران تصادفي که به اتاق عمل مي‌آورند، به دليل استفاده از ميزان کمتر داروي بيهوشي، احتمال بروز اين مشکلات بيشتر است.

البته با توجه به پيشرفت‌هاي علم، امروزه بيهوشي عمومي نيز روشي کم خطر و با عوارضي کم است.

بي‌حسي نخاعي

در اين روش، دارو در قسمت کمر بيمار و در جايي که نخاع وجود دارد، تزريق مي‌شود. نوع دارو نيز با توجه به طول مدت زمان جراحي انتخاب مي‌شود. البته در شرايطي که عمل طولاني باشد ـ معمولا بيشتر از 5/2 ساعت ـ بايد از بيهوشي عمومي استفاده کرد.عوارضي مثل افت فشار خون و کاهش ضربان قلب نيز طي مدت جراحي ممکن است وجود داشته باشد.برخي عوارض نادر نيز ممکن است بعد از عمل جراحي ايجاد شود؛ مثل سردرد که البته امروزه به علت استفاده از سوزن‌هاي ريزتر احتمال بروز آن خيلي کم شده است. اين سردردها خفيف بوده و حتي بدون درمان به‌طور معمول پس از دو هفته کاملا از بين رفته و هيچ اثري از آن باقي نمي‌ماند.کمردرد نيز ديگر عارضه‌اي است که به احتمال خيلي کم ممکن است بروز کند. اما در اين شرايط نيز مريض با دارو درماني خوب خواهد شد. گاهي نيز کمردرد به علل مختلف ديگري ايجاد مي‌شود. براي نمونه پس از بارداري، کمردرد وجود دارد؛ چه زايمان با بي‌حسي نخاعي انجام شود و چه با روش ديگر.در کل بي‌حسي نخاعي از بيهوشي عمومي روشي بهتر و مناسب‌تر است، خطرات کمتري دارد و عوارض بعدي آن نيز کمتر است.

 

بي‌حسي موضعي

در بي‌حسي نخاعي، کل اعصابي که از نخاع خارج مي‌گردد، بلوکه (بي حس) مي‌شوند. ولي حالتي نيز به نام بلوک عصبي محيطي (بي حسي موضعي) وجود دارد، به اين معنا که خود عصبي را که وارد منطقه جراحي مي‌شود بلوکه مي‌کنيم.

بي‌حسي موضعي کم خطرترين روش است و براي کاهش استرس بيمار از داروهاي آرام بخشي که خطر کمي دارند، نيز مي‌توان استفاده کرد.

 

عوامل موثر در انتخاب روش مناسب

نوع جراحي نيز در انتخاب روش مناسب مهم است. در برخي جراحي‌ها مانند سزارين سعي مي‌شود تا حد امکان دارو وارد خون جنين نشود، شايد بهتر است بگوييم در اين جا بهترين روش، بي‌حسي نخاعي است.محل جراحي هم در انتخاب روش بيهوشي يا بي‌حسي مهم است. در برخي جراحي‌ها امکان استفاده از بي‌حسي نخاعي وجود ندارد؛ به عنوان مثال در جراحي‌هايي که روي صورت يا قسمت‌هاي فوقاني قفسه سينه انجام مي‌گيرد. ولي در کل سعي مي‌شود در جراحي‌هايي که از قسمت ناف به پايين است از روش بي‌حسي نخاعي استفاده شود.امروزه و با توجه به پيشرفت‌هاي پزشکي، بيهوشي عمومي و بي‌حسي نخاعي بي‌خطر بوده و مشکلات خاصي ايجاد نمي‌کنند. وي در نهايت باز هم به بيماران توصيه مي‌کنيم قبل از عمل جراحي، از جراح خود بخواهند آنها را به يک متخصص بيهوشي ارجاع داده و معاينات و آزمايشات لازم را انجام دهند.در مجموع بايد گفت اگرچه بي‌حسي موضعي از بيهوشي عمومي بهتر است، اما اين که بهترين شيوه بيهوشي يک بيمار چگونه بايد باشد را پزشکان متخصص تشخيص مي‌دهند. به همين دليل، بيماراني که قصد جراحي دارند براي کاهش عوارض و مشکلات بيهوشي بهتر است قبل از عمل با يک متخصص بيهوشي نيز مشورت کنند.

بيماران مبتلا به ناراحتي هاي قلبي بايد با صلاحديد پزشک معالج خود اقدام به سفر کرده و اقدامات لازمي را براي مسافرت خود انجام دهند.



مسافرت هاي هوايي، روشي ايمن تر از سفر جاده اي است، اما همانطور که در منزل يا محل کار حوادث ناشي از بيماري هاي قلبي مي تواند اتفاق بيفتد، در هنگام جابجايي مسافران در زمان طولاني نيز ممکن است حادثه قلبي رخ دهد که البته بروز اين حوادث در هنگام پرواز به دليل برخي ويژگي ها از اهميت خاصي برخوردار است.

 

بيماران نيز ممکن است در هواپيما ساعت ها از دسترسي به خدمات درماني و بيمارستاني دور باشند که اين موضوع به خصوص در پروازهاي طولاني از اهميت بيشتري برخوردار است.

 

قرار گرفتن هواپيما در ارتفاع بالا، رطوبت کم هوا در ارتفاع بالا، لرزش هاي هواپيما، تغيير در ريتم دوره اي بدن مثل سيکل خواب و بيداري و همچنين بروز بيماري حرکت که همراه با تهوع، استفراغ و سرگيجه است، از ديگر مشکلات سفر با هواپيما است.

 

‌مسافرت هوايي مي تواند با استرس هايي همچون ترافيک مسيرهاي منتهي به فرودگاه، پارکينگ فرودگاه، ازدحام جمعيت، حمل اثاثيه سنگين و معطلي هاي موجود در فرودگاه و تاخير پروازها همراه باشد که بروز اين استرس ها نيز مي تواند زمينه را براي تشديد علايم بيماري هاي قلبي مساعد کند.اين شرايط هرچند براي افراد سالم قابل تحمل است، اما ممکن است در افرادي که مبتلا به بيماري هاي شديد قلبي مثل نارسايي کنترل نشده قلبي، گرفتاري شديد عروق قلبي و يا نامنظمي هاي کنترل نشده قلبي هستند، قابل تحمل نبوده و موجب بروز مشکل شود.
تمام بيماران قلبي و يا بيماراني که سابقه عوامل خطرزاي بيماري قلبي مثل ديابت، فشار خون بالا، چاقي مفرط و يا سن بالاي از 65 سال را دارند، بايد مدارک و اطلاعات لازم را به همراه سفر و در پرواز به همراه خود داشته باشند.
قبل از سفر بيمار بايد با پزشک معالج خود راجع به امکان انجام سفر مشورت کند و نظر وي را جويا شود. انجام اين مورد به خصوص در افرادي که دچار نامنظمي ضربان قلب، تنگي نفس، سرگيجه، درد سينه و يا ورم پاها هستند، بسيار ضروري است.اين مدارک و اطلاعات مي تواند شامل مواردي مانند نسخه اي از آخرين آزمايشات خوني مثل قند خون و يا تست هاي انعقادي، يک نسخه از آخرين نوار قلبي، در صورت امکان اکوکارديوگرافي و تست ورزش انجام شده، همچنين يک نسخه يا کپي از گزارش عمل جراحي قلب و آخرين نسخه دارويي، يا ليستي از داروهاي مصرفي با ذکر ميزان دفعات مصرف آن باشد.بيماران قلبي بايد طي سفر، تلفن تماس پزشک معالج و تعداد کافي از نمونه داروهاي مصرفي را درهنگام پرواز و يا سفر همراه داشته باشند.قبل از سفر لازم است بيمار با پزشک معالج خود راجع به امکان انجام سفر مشورت کند و نظر وي را جويا شود. انجام اين مورد به خصوص در افرادي که دچار نامنظمي ضربان قلب، تنگي نفس، سرگيجه، درد سينه و يا ورم پاها هستند، بسيار ضروري است.‌در صورتي که شرايط بيماري اقتضا مي کند که فرد بر اساس نظر پزشک معالج، رژيم غذايي خاصي داشته باشد و يا نياز به صندلي چرخدار يا برانکار و يا نياز به اکسيژن در هنگام پرواز دارد، فرد بايد حداقل 24 ساعت قبل، آژانس مسافرتي يا شرکت هواپيمايي مربوطه را مطلع کرده و از پزشک معالج خود درخواست کند تا فرم هاي مربوطه را براي شرکت هواپيمايي پر کند تا خدمات لازم، به موقع و مناسب در اختيار فرد بيمار قرار بگيرد.

 کاهش استرس هنگام سفر براي بيماران قلبي ضروري است

در حال حاضر يکي از عواملي که مي‌تواند سلامت بيماران قلبي را تحت تاثير قرار دهد، ايجاد اضطراب، استرس و هيجان ناشي از سفر است.اصولا هنگام استرس، هورموني به نام کورتيزول در بدن ترشح مي‌شود که مي‌تواند فشار خون و تعداد ضربان قلب را افزايش دهد و باعث تشديد بيماري‌هاي قلبي شود.

اين افراد بايد هنگام سفر از اين استرس‌ها، تنش‌ها و هيجان‌ها به دور باشند.

 براي کاهش استرس سفر، بيمار بايد:

- استراحت کافي قبل از سفر داشته باشد.

 - لباس و کفش راحتي بپوشد.

 - کنترل و بررسي مناسب پزشکي قبل از سفر داشته باشد.
به علت اين‌که دسترسي به پزشک معالج در ايام تعطيلات دشوار است، بهتر است اين بيماران قبل از سفر با پزشک خود مشورت کنند تا براي رفتن به مسافرت و مصرف داروهايشان دچار استرس و تنش نشوند

- بيمار قلبي بايد در موارد بروز مشکلات روحي، در حفظ آرامش خود بکوشد و در صورتي که سابقه تهوع و استفراغ به خصوص در سفرهاي هوايي يا دريايي را دارد، داروي مناسب را از پزشک معالج خود دريافت کند.

 - همچنين وقت کافي طي مراحل سفر را مدنظر قرار دهد.

 - به علت اين‌که دسترسي به پزشک معالج در ايام تعطيلات دشوار است، بهتر است اين بيماران قبل از سفر با پزشک خود مشورت کنند تا براي رفتن به مسافرت و مصرف داروهايشان دچار استرس و تنش نشوند.

 
قلب انسان

اقدامات لازم در طول مدت سفر براي بيماران قلبي

- از پرخوري در هنگام سفر بايد خودداري شود.

 - در سفرها به خصوص سفرهاي هوايي، آب کافي نوشيده شود.

 - رعايت مصرف چربي و نمک دو عامل‌ اصلي و مهمي است که بيماران قلبي بايد حين سفر آن را رعايت کنند، اما متاسفانه به علت استفاده از غذاهاي بين راهي و رستوران‌ها اغلب اين افراد رژيم غذايي خود را رعايت نمي‌کنند و اين باعث افزايش فشار خون آنان خواهد شد.

 - از نوشيدن الکل و کافئين خودداري شود.

 - همچنين از استعمال سيگار در تمامي مراحل سفر به طور جدي اجتناب شود و همراهان بيمار نيز در سفر بايد از استعمال سيگار اجتناب کنند.

 - تمام بيماران قلبي از سفر به مناطق با ارتفاع بسيار زياد (بيش از 5000 تا 8000 پا) خودداري کرده و در صورت اجبار به تدريج تا ارتفاعات بالا بروند.

 - همچنين اين بيماران بايد به مقدار کافي داروهاي مصرفي را که پزشک داده است به همراه داشته باشند و مراقب مصرف به موقع داروهاي خود در هنگام پرواز باشند.
بيماران قلبي از حمل بار و محصولات سنگين و طي کردن مسافت هاي طولاني به صورت پياده به طور جدي اجتناب کنند

- بيماران قلبي بايد در طول سفر حتي الامکان پاهاي خود را حرکت داده و از انداختن پاها روي هم اجتناب کرده و در فرصت هاي مناسب در کابين هواپيما راه بروند و درصورت سفر با خودرو در فواصل مناسب (1 تا 2 ساعت يکبار) توقف کرده و به مدت 5 تا 10 دقيقه راه بروند.

 - در ضمن در سفرهاي طولاني (بيش از 5 تا 6 ساعت) بهتر است از جوراب هاي مخصوص واريس استفاده کنند.

 - متاسفانه برخي از بيماران يا خانواده‌هايشان بردن داروها را فراموش مي‌کنند و به علت اين‌که گاهي در بين راه داروخانه وجود ندارد يا تعطيل است، اين افراد چند وعده دارويي خود را نمي‌خورند و به محض اين‌که از سفر بازمي‌گردند يا حين سفر با مشکلات افزايش فشار خون يا قند خون مواجه مي‌شوند که خود زمينه‌ساز بيماري‌هاي قلبي است.

اقدامات لازم براي بيماران قلبي در هنگام اقامت

هواي فرح‌بخش بهاري، بهترين فرصت براي پياده‌روي و انجام فعاليت‌هاي بدني است، ولي در هواي بسيار گرم و يا بسيار سرد، حتي الامکان نبايد از اقامتگاه خود خارج شد.

 در مناطق گرم استفاده از کلاه، کرم هاي ضد آفتاب، عينک آفتابي و استفاده از چتر و لباس مناسب را فراموش نکنند و لازم است مايعات کافي بنوشند.

 بيماران قلبي از حمل بار و محصولات سنگين و طي کردن مسافت هاي طولاني به صورت پياده به طور جدي اجتناب کنند.

 
از رفتن به ارتفاعات بسيار زياد و يا فعاليت شديد بدني خودداري کرده و از حضور در مناطق بسيار شلوغ و پرجمعيت به طور جدي دوري نمايند.

 
بيماران در صورت امکان، علائم حياتي خود مثل تعداد ضربان و يا فشارخون خود را در مقصد توسط فردي که آگاه و قابل اطمينان است و يا شخصا کنترل کنند.

علت عشق ورزيدنتان به گرماي بالش و پتو! علت تنفرتان از زنگ ساعت که بيدارباش اعلام مي کند! دلتان ديدن طلوع خورشيد را مي خواهد! ما به شما 10 روش بيدار شدن در صبح زود را ياد مي دهيم.

1- اين اتاق چقدر گرمه

بهترين دما براي ساعاتي که خوابيده ايد، بين 16 تا 18 درجه سانتيگراد است. اگر دما بيشتر از اين مقدار باشد، شب نمي توانيد به راحتي بخوابيد و صبح هم به سختي از جايتان بلند خواهيد شد. اگر کمتر از اين مقدار باشد هم دل کندن از خواب خيلي سخت خواهد شد.اين بار قبل از اينکه بخوابيد دماي اتاق را چک و تنظيم کنيد. اگر صبح روز بعد به راحتي از خواب بيدار شديد، تعجب نکنيد لطفا!

 2- معجزه آب

فرض کنيم شما مرحله اول را به خوبي پشت سر گذاشته ايد و چشم هايتان را باز کرده ايد. حالا براي اينکه بتوانيد از تخت دل بکنيد و با حسرت به پشت سرتان نگاه نکنيد، بد نيست يک ليوان آب خنک نوش جان کنيد. تحقيقات نشان داده اند نوشيدن آب باعث جريان پيدا کردن اکسيژن مي شود و در عين حال مواد سمي و زائد را از بدن دفع مي کند.

 مرحله بعدي براي سرحال شدن چيست؟

دوش بگيريد! تغيير دما باعث مي شود جريان خون هم تغيير پيدا کند و انرژي شما رو به افزايش بگذارد، طوري که خواب از سرتان بپرد.اگر دوش گرفتن صبحگاهي برايتان سخت است، پاشيدن چند مشت آب خنک به صورت و گرفتن مچ دست ها زير شير آب را فراموش نکنيد که کارگشا خواهد بود.

3- شکم پر نباشيد

قديمي ها مي گفتند اگر با شکم پر بخوابيد، شب خواب هاي بد مي بينيد. گويا قديمي ها با دانشمندان امروزي سر و سري داشته اند، چون امروزي ها هم به اين نکته اعتقاد دارند. در عين حال توصيه ها هم بر اين هستند که نبايد با شکم خالي خوابيد. به چه نتيجه اي مي رسيم؟ بايد حد اعدال و وسط را نگه داشت.براي اين کار مي توانيد وعده غذايي ناهار را بزرگتر و حجيم تر از هميشه بگيريد و در عوض شام را به ساعت هاي اوليه شب موکول کنيد، آن هم شامي که شامل مقدار کمي کربوهيدرات باشد.بعضي از دانشمندان مي گويند براي شام غذايي هايي را انتخاب کنيد که هضم شدنشان آسان است و بعضي ها مي گويند بهتر است غذاهايي بخوريد که براي هضم شان زمان بيشتري صرف شود، اينطوري با مشکل افت قند خون در طول شب روبرو نمي شويد و مي توانيد تا صبح راحت بخوابيد. آدمي که شب راحتي را گذرانده مي تواند به جمع سحرخيزان اضافه شود!
روز تعطيل هم زياد نخوابيد و همان ساعت هميشگي بيدار شويد، چاي بنوشيد و يا دوش آب ولرم بگيريد

4- خواب روزهاي تعطيل خوشمزه نيست!

روزهاي کاري هفته تمام شده اند و خيلي ها براي خواب آخر هفته توي دل شان جشن گرفته اند! خيلي ها هم مي گويند هيچ چيز به اندازه خوابيدن تا سر ظهر روزهاي جمعه نمي چسبد. واقعيت اين است که همين خواب مي تواند کار دست تان بدهد. فکرش را کنيد که بدن شما هر روز سعي مي کند خودش را با الگوي کاري تطبيق بدهد و درست وقتي که مي خواهد اين الگو را به بخشي از روال عادي اش تبديل کند بومب! جمعه از راه مي رسد و شما از او مي خواهيد ساکت شودپيشنهاد ما اين است که روال هميشگي ساعت بدن را به هم نريزيد و در روزهاي تعطيل هم به برنامه ساير روزهاي هفته وفادار باشيد. اينطوري صبح شنبه برايتان سخت و ناراحت کننده نمي شود. روز تعطيل، همان ساعت هميشگي بيدار شويد، چاي بنوشيد يا يک دوش آب ولرم بگيريد.

5- پياده روي تند و مزاياي آن

تحقيقات نشان داده اند راحت خوابيدن در طول شب رابطه مستقيم با راحت بيدار شدن در صبح زود دارد، بنابراين يکي از توصيه هاي محققان اين است که در طول روز حداقل سي دقيقه پياده روي تند داشته باشيد يا به ورزش ديگري بپردازيد.اين کار باعث مي شود انرژي اضافه شما به صورت بالفعل دربيايد و تخليه شود. وقتي انرژي تخليه شود استرس هم کم خواهد شد و آرامش بدنتان بيشتر. همه اين ها به شما کمک مي کنند خواب خوبي در طول شب داشته باشيد و صبح هم به راحتي از رختخواب بيرون بياييد.

6- به خودتان انگيزه بدهيد

هيچ چيزي به اندازه انگيزه داشتن نمي تواند به سحرخيزي و کامروايي و اينجور مسائل کمک کند! براي صبح ها بهانه داشته باشيد، مثلا درست کردن يک صبحانه تازه و خوشمزه را ياد بگيريد و براي آماده کردنش زودتر بيدار شويد. ممکن است به تازگي کرم يا ماسکي خريده باشيد، همين بهترين انگيزه را به شما مي دهد تا خيلي زود بيدار شويد و آن را امتحان کنيد.رسيدگي کردن به خودتان را در اولويت قرار بدهيد تا متوجه معجزه زود بيدار شدن شويد. امتحان کردن ست هاي مختلف لباس مي تواند انگيزه ديگري براي شما به حساب بيايد.

7- ساعت جديدي تهيه کنيد

ساعت هاي قديمي را يادتان هست؟ همان هايي که دو تا قابلمه رويشان نصب کرده بودند و چنان زنگ مي زدند که انگار دنيا به آخر رسيده است! تکنولوژي به درد همين وقت ها مي خورد ديگر. ساعت هاي جديد امکانات جديدي هم دارند. يک مدل از اين ساعت ها مجهز به تعدادي لامپ است که رأس ساعت کوک شده شروع به روشن و خاموش شدن مي کند و شبيه نور خورشيد عمل خواهد کرد. همين کار دل کندن از رختخواب را آسانتر مي کند.ساعت هاي ديگري هم هستند که موزيک هايي ملايم و شاد دارند و يا حتي رأس ساعت مورد نظر صدايي از طبيعت، حتي صداي خروس را پخش مي کنند! تهيه اين ساعت ها شايد هزينه بر باشد، در اين صورت معجزه گوشي تلفن همراهتان را دست کم نگيريد. آهنگ مورد علاقه تان را به عنوان آهنگ بيداري تنظيم کنيد و صبح را با موزيک دلخواه تان شروع کنيد.
بعد از اينکه چشم هايتان را باز کرديد و ذهن تان هوشيار شد، به جاي ماندن در رختخواب، بلند شويد. همين که از تخت بلند شديد کافي است تا انرژي مهمانتان شود

8- توي رختخواب نمانيد

بعضي ها عادت دارند صبح ها بعد از بيدار شدن توي رختخواب بمانند و شروع به فکر کردن کنند. نتيجه اي که اغلب بعد از اين فکرها به دست مي آيد، تنفر از نگاه کردن به ساعت و عشق ورزيدن به بالش محترم است! در مواردي ديده شده افراد دوباره به خواب شيرين فرو رفته اند!

اين دفعه بعد از اينکه چشم هايتان را باز کرديد و ذهن تان هوشيار شد، به جاي ماندن توي رختخواب، اراده کنيد و بلند شويد. همين که از تخت بلند شديد کافي است تا انرژي مهمانتان شود و به کمک تان بيايد.

9- قهوه ممنوع

همه ما مي دانيم خوردن قهوه باعث مي شود بتوانيم بيشتر بيدار بمانيم. بنابراين وقتي مي گوييم قهوه نخوريد تا بتوانيد صبح ها راحت تر از خواب بيدار شويد ممکن است تعجب کنيد! مگر قرار نبود قهوه بيدارمان کند؟ پاسخ شما اين است، در کوتاه مدت اين روش جواب مي دهد، اما با طولاني شدن مدت استفاده از قهوه يا ساير نوشيدني هاي کافئين دار نتيجه اي کاملا برعکس مي گيريد! حتي ممکن است بي خوابي هاي مداوم را هم به دنبال داشته باشد.براي توجيه اين اتفاق بايد بدانيد وقتي قهوه مي نوشيد در بدنتان چه مي گذرد: غدد فوق کليوي شروع مي کنند به آزاد کردن هورمون کورتيزول، هورموني وابسته به استرس که باعث مي شود بدنتان احساس کند اتفاقي در جريان است و بايد بيدار بماند، اما به مرور زمان وقتي بدن به اين مقدار از کورتيزول عادت کند مشکل خواب آلودگي شما هم شروع مي شود. خستگي غدد فوق کليوي از اين دريافت مکرر، مشکل خيلي از آدم هايي است که سرشان شلوغ است و خودشان را به قهوه مهمان مي کنند!

 براي حل اين مشکل، مصرف کافئين را کم کنيد و کم کم قطع نماييد تا بدنتان به روال عادي خودش برگردد. اگر برايتان خيلي سخت است از قهوه يا نسکافه بگذريد، نوشيدني هاي بدون کافئين يا انواع دم کرده هاي گياهي را جايگزين کنيد تا بدنتان به شرايط جديد عادت کند.

10- رژيم غذايي تان را اصلاح کنيد

تحقيقات نشان داده اگر رژيم غذايي شما کربوهيدرات کمتر و چربي مفيد بيشتري داشته باشد مي تواند باعث سحرخيز شدنتان شود. خوراکي هايي مثل برنج قهوه اي، موز و گوشت بوقلمون مقدار زيادي تريپتوفان دارند، آمينو اسيدي که به ترشح سروتونين کمک مي کند.

سروتونين چيست؟

هورموني که براي خوب خوابيدن کاملا ضروري است. وقتي که خوب بخوابيد مي توانيد راحت هم بيدار شويد! سروتونين باعث مي شود ترافيک سلول هاي عصبي کاهش پيدا کندن و ذهني آرام را به شما هديه خواهد داد.رژيم هاي غذايي مديترانه اي، رژيم هاي مناسبي هستند که شامل مقدار کمي کربوهيدرات و مقدار بيشتري چربي هاي ضروري مي شود.

علائم اوليه و خطرناک آلزايمر

آيا شما هم درباره تغييرات رفتاري خود و يا نزديکانتان که در سن بالا هستند احساس نگراني داريد؟ آيا مادر شما هم هنگام بازگشت به خانه گاهي مسير را گم مي کند و پدرتان شروع به سوالات مکرر کرده و حرف هاي تکراري مي زند؟ خب شايد اين ها نشانه هاي آلزايمر باشند و شايد هم نه!


به جاي نگران شدن بهتر است اول علائم بيماري آلزايمر را بشناسيد تا در صورت مواجهه با اين شرايط، بهترين راه را انتخاب کنيد.


علائم خطرناک بيماري آلزايمر

خيلي از افراد بيماري آلزايمر را با دمانس يا زوال عقل اشتباه مي گيرند. آلزايمر يک بيماري است در حالي که دمانس يا زوال عقل، گروهي از علائم است که کاهش حافظه، اختلالات تفکر و عقل و منطق را شامل مي شود و اين علائم معمولا در آلزايمر وجود دارند.

در واقع دمانس مي تواند از بيماري آلزايمر و چند بيماري ديگر ناشي شود.


علائم اوليه آلزايمر از اين قرارند:

1- کاهش حافظه: اگرچه در بيماري آلزايمر، حافظه بلندمدت سالم به نظر مي رسد، اما افراد مبتلا ممکن است اتفاقات گذشته هاي دور، يا حوادث و رويداد هاي مهم زندگي شان را نيز فراموش کنند.

البته هر کسي مي تواند برخي جزئيات اتفاقي که در گذشته رخ داده و يا گفتگوهايي که در گذشته داشته را فراموش کند و نتواند آنها را درست به ياد بياورد، اما افراد مبتلا به دمانس يا زوال عقل، کل رويداد و يا گفتگو را فراموش مي کنند.

2- تکرار: افراد مبتلا به آلزايمر ممکن است صحبت هايشان را تکرار کنند، مخصوصا داستان ها و توصيف وقايع را و هر مرتبه آن را با کلماتي خاص مي گويند. آنها ممکن است يک سوال را چندين بار بپرسند و مهم نيست چند مرتبه جواب گرفته باشند.

3- مشکلات گفتاري: همه ما گاهي اوقات در انتخاب بهترين کلمه براي ساختن جمله مان مشکل داريم، اما مبتلايان به آلزايمر ممکن است به طور متعدد در پيدا کردن کلمات براي ايجاد و يا کامل کردن صحبتشان مشکل داشته باشند. بنابراين روش صحبت کردن آنها ممکن است غير قابل کنترل و فهميدن آن براي سايرين سخت باشد.

متاسفانه به دلايل متعدد، شيوع بيماري آلزايمر در جامعه ما رو به رشد است. البته همانطور که قبل تر هم گفتيم يکي از عوامل خطر بسيار مهم آن، شيوع بالاي ديابت و مخصوصا ديابت نوع دو است

4- تغييرات شخصيتي: مبتلايان به آلزايمر ممکن است تغييرات يکدفعه اي در خلق و خو را داشته باشند. مثلا يکدفعه بدون دليل خاصي احساساتي، غمگين و يا خوشحال شوند، گاهي اوقات نتوان آنها را از انجام کاري که از آن لذت مي برند منصرف کرد، به تبليغات تلويزيون به شدت اعتقاد پيدا کنند و يا نسبت به يکي از افراد خانواده (مخصوصا همسر) بدگمان شوند.

5- عدم اطلاع از مکان و زمان و احساس گيجي: خيلي از مبتلايان به آلزايمر به طور مکرر در مکان هايي که قبلا به خوبي آنجا را مي شناختند گم مي شوند. آنها ممکن است در انجام مسئوليت هاي سبک نيز مشکل داشته باشند، مثل غذا درست کردن و يا حمام کردن.

6- نداشتن بهداشت: خيلي وقت ها اين ويژگي بارزترين علامت ابتلا به بيماري آلزايمر است. افرادي که قبل از بيماري هميشه به لباس ها و بهداشت خود شديدا اهميت مي دادند، ممکن است لباس هايشان را دير به دير عوض کنند و يا از حمام رفتن بيزار شوند.

7- رفتار عجيب: همه ما گاهي وقت ها پيش مي آيد که مثلا کليدمان را گم کنيم، اما افراد مبتلا به آلزايمر، شديدا مستعد اينگونه رفتارها هستند، مثلا وسايلشان را در جاهاي نامناسب و عجيب و غريب مي گذارند، مثلا مسواک را در داخل يخچال مي گذارند يا شير را در کابينت.

 
تذکر

اگر يکي از دوستان و نزديکان شما، هر يک از نشانه هاي بيماري آلزايمر را در رفتار و گفتار خود نشان داد نترسيد. داشتن اين علائم به اين معنا نيست که فرد حتما به بيماري آلزايمر مبتلا شده، بلکه لازم است با مراجعه به پزشک سطح اين اختلال و شدت و نوع بيماري فرد تعيين شود.

آيا راهي براي تشخيص قطعي بيماري آلزايمر وجود دارد؟

همين چند روز پيش بود که خبرگزاري HealthDay News چنين خبري را منتشر کرد: در طي چند سال اخير و بعد از مطالعات گسترده، محققان پي بردند که يک آزمايش قند خون مي تواند با دقت 90 درصد، افراد در معرض ديابت را شناسايي کند.اين تست بر اساس مقادير 10 نوع چربي خون استوار است که با اندازه گيري آنها در خون مي توان شانس ابتلا به هر اختلال شناختي حتي خفيف و نيز آلزايمر را تشخيص داد، هر اختلالي که شامل کاهش حافظه و کاهش در توانايي تفکر و عملکرد هاي ذهني باشد و به طور کلي مشکلات درگير در بيماري آلزايمر.سطوح پايين اين 10 چربي در خون مي تواند پيش بيني کننده شروع علائم زوال عقل باشد. اين نتيجه اي است که محققان دانشگاه علوم پزشکي جورج تون به آن رسيدند.اين محققان هنوز نمي دانند چرا آن 10 چربي خون در افرادي که در معرض پيشرفت اختلالات شناختي و ذهني هستند سطح پايين تري را دارند. در واقع هنوز به طور مشخص ارتباط مستقيم بين سطوح اين چربي ها و بيماري آلزايمر تشخيص داده نشده است.ماريا کاريلو نايب رئييس انجمن آلزايمر مي گويد، چنين آزمايش قند خوني از ساير تست هايي که تا به حال براي تشخيص زودهنگام آلزايمر استفاده مي شده، دقيق تر وکارآمدتر است. پزشکان در حال حاضر براي تشخيص اختلالات مغزي از ام آر آي و PET استفاده مي کنند که توانايي تشخيص آنها محدود است. استفاده از تست هاي خوني براي اين منظور مي تواند دقيق تر، ساده و راحت تر، کم تهاجمي تر، آسان تر و ارزان تر باشند.متاسفانه به دلايل متعدد، شيوع بيماري آلزايمر در جامعه ما رو به رشد است. البته همانطور که قبل تر هم گفتيم يکي از عوامل خطر بسيار مهم آن، شيوع بالاي ديابت و مخصوصا ديابت نوع دو است.اما بدون شک تا زماني که فرد در خصوص ابتلا به آلزايمر احساس خطر نکند و يا با ديدن علائم آن نياز به پيگري مشکل را نبيند، هيچ وقت به مرحله انجام تست هاي تشخيصي نخواهد رسيد.در واقع اين تست ها در مرحله تشخيص قطعي استفاده مي شوند. پس به منظور تشخيص سريع تر و در نتيجه هموارتر کردن روند درمان و پيشگيري از تشديد بيماري، لازم است تغييرات وعلائم اوليه بيماري را بشناسيم.

آویشن پیری را به تاخیر می‌اندازد

یک متخصص اکولوژی گیاهان دارویی و زراعی گفت: از آویشن به دلیل خواص زیاد آن در صنایع غذایی، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفاده‌های متنوعی می‌شود.

دکتر شهرام امیر مرادی درباره گیاه دارویی آویشن گفت: آویشن با نام علمی«Thymus vulgaris L» یکی از گیاهان تیره نعناعیان است که به صورت بوته‌های پرپشت در دامنه‌های خشک و بین تخته‌سنگ‌های نواحی مختلف مدیترانه از جمله در کشورهای فرانسه، پرتغال، اسپانیا، ایتالیا و یونان می‌روید.

وی افزود: اسانس آویشن از جمله 10 اسانس معروف است که دارای خواص ضدباکتریایی و ضدقارچ، آنتی‌اکسیدان، نگهدارنده طبیعی غذا و تأخیر دهنده پیری پستانداران است. این گیاه جایگاه خاصی در تجارت جهانی داشته و همچنین آویشن در انواع غذاها استفاده می‌شود و به عنوان ترکیبات معطر در اکثر فرآورده‌های غذایی مهم نظیر نوشیدنی‌ها و دسرهای لبنیاتی استفاده می‌شود.

امیرمرادی گفت: روغن آویشن به عنوان ماده‌ای معطر، ضداسپاسم و ضدنفخ در قطره‌های ضد سرفه و مرهم‌های رقیق استفاده می‌شود، از تیمول موجود در روغن آویشن نیز استفاده‌های مشابهی می‌شود، علاوه بر این از تیمول در ترکیبات ضدقارچی، برای آلودگی‌های قارچی پوست، فرمولاسیون‌های دندانی و... استفاده می‌شود.

وی افزود: از آنجایی که تیمول ضدکرم «به خصوص کرم قلابدار» بوده به عنوان داروی ضدکرم به مقدار دو گرم در سه نوبت در روز مصرف می‌شود.

این متخصص گیاهان دارویی درباره خواص روغن قرمز آویشن گفت: این روغن از قرن 16 تاکنون به عنوان میکروب‌کش مطرح است و خاصیت ضدمیکروبی آن در اثر دو ماده «تیمول» و «کارواکرول» است.

وی ادامه داد: این روغن گیاهی به مقدار زیادی در دهان شویه‌ها، محلول‌های غرغره، خمیردندان‌ها، صابون‌ها، پاک کننده‌ها و فرآورده‌های مختلف طبی ضدعفونی کننده مصرف شده است. همچنین در درمان سیاه سرفه و سل و برونشیت توصیه شده است.

امیرمرادی یادآور شد: مایع استخراجی از آویشن یکی از مواد سازنده شربت‌های غلیظ ضدسرفه «Cough linctuses» است که به عنوان ماده طعم‌ دهنده نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین از اسانس آن به صورت محلول‌های الکلی، گاهی در رفع بعضی از سوءهاضمه‌ها، اسهال‌های ساده و دفع کرم ساده استفاده می‌شود.

این متخصص گیاهان دارویی گفت: تیمول به عنوان یک ضدعفونی کننده روی زخم‌ها و جوش‌ها مصرف می‌شود اما به شدت محرک و سوزش‌آور است و تأثیر آن در تماس با پروتئین‌ها کاسته می‌شود؛ نقش عمده آن در حال حاضر، درمان بیماری‌های قارچی پوست به فرم محلول الکلی یک درصد یا پودر قوی دو درصد است.

وی افزود: گاهی تیمول یددار توسط متخصصین پوست به عنوان یک ماده متوقف کننده رشد باکتری و کشنده قارچ به صورت پودرها، لوسیون و پمادها مصرف می‌شود.

این متخصص اکولوژی گیاهان زراعی و دارویی گفت: روغن قرمز آویشن «Red thyme oil» دارای خواص جلوگیری کننده از حساسیت، خارش و آسیب اشعه آفتاب برای پوست انسان است ولی زمانی که به صورت رقیق نشده مصرف شود، سوزش شدید و خارش ایجاد می‌کند.

وی ادامه داد: اسانس فنلی آویشن از جمله 10 اسانس معروف است که دارای خواص ضدباکتریایی، ضدقارچی، آنتی اکسیدان، نگهدارنده طبیعی غذا و تاخیردهنده پیری در پستانداران است.

امیرمرادی افزود: هم اکنون در کشور، فرآورده‌های دارویی مختلفی از «Thymus vulgaris» ساخته شده و به طور گسترده مورد مصرف بیماران قرار می‌گیرد، از آن جمله می‌توان قطره «تیم آرتا»، قرص و شربت «تیمکس» و شربت «تیمیان» را نام برد که این سه فرآورده به عنوان ضدسرفه و خلط‌ آور به کار می‌روند.

وی ادامه داد: قطره خوراکی «گاسترولیت» 15میلی‌لیتر نمونه‌ای از فرآورده‌های حاصل از آویشن در درمان علائم سندرم روده، نفخ، سوزش، ترش کردن، دل پیچه و درد شکمی، سوء هاضمه و تغییرات اجابت مزاج موثر است.

این متخصص گیاهان دارویی در خصوص عوارض جانبی آویشن و فرآورده‌های آن گفت: تیمول موجود در اسانس آویشن می‌تواند سبب سرگیجه، سردرد، تهوع، استفراغ و ضعف عضلانی و همچنین ممکن است سبب کاهش فعالیت قلب، دستگاه تنفسی و دمای بدن شود.

امیرمرادی در خصوص موارد منع مصرف این گیاه اظهار کرد: مصرف آویشن به افراد مبتلا به اختلالات غده تیروئید در دوران حاملگی و شیردهی توصیه نمی‌شود.

تنبلی تخمدان

کم‌کاری تخمدان از بیماری‌های شایع در زنان است که اغلب با وجود سابقه در بستگان (خواهر، مادر، عمه، خاله و...) اتفاق می‌افتد. مهم‌ترین علامت این بیماری، قاعدگی‌های دیر به دیر و گاهی هر چند ماه یکبار است.

توضیح این که اصولا قاعدگی طبیعی هر 28 تا 30 روز یکبار است و این فاصله می تواند از هر 21 روز تا 35 روز یکبار هم باشد، اما اگر طولانی تر از این زمان باشد یعنی از شروع یک قاعدگی تا شروع بعدی بیش از 35 روز طول بکشد نیاز به بررسی و مراجعه به پزشک دارد.

برخلاف تصور عمومی، بروز این اتفاق در سنین پایین (16 ـ 17 سالگی) بی اهمیت نیست و بیماری کم کاری تخمدان ـ که به آن در اصطلاح علمی تخمدان پلی کیستیک می گوییم ـ می تواند از همین زمان شروع شود.

از علائم این بیماری، زیادشدن هورمون های مردانه یا اثرات آن است. یعنی ممکن است در آزمایش خون، هورمون تستوسترون یعنی هورمون مردانه زیاد بوده یا سطح هورمون طبیعی باشد، ولی فقط علائم افزایش این هورمون ها به صورت افزایش موهای زائد یا آکنه بروز کند.

افزایش مو های زائد به معنی افزایش مو های نواحی خاصی از بدن است که مهم ترین نقاط آن شامل ناحیه فوقانی لب، چانه، روی جناغ سینه، اطراف ناف و روی ران هاست.

در این نواحی به دلیل حساس بودن ریشه های مو به هورمون های مردانه، مو ها زبر، خشن و سیاه تر از معمول رشد می کنند.

توضیح این که ساعد و ساق نواحی حساس به هورمون نبوده و پرمویی در این نواحی عمدتا سرشتی است و ربطی به هورمون ها ندارد.

از دیگر علائم این بیماری، بروز چاقی و آکنه (جوش های صورت در سن بلوغ) در سنین شروع قاعدگی است که اغلب این علائم با قاعدگی های دیر به دیر همراه است.

از علائم آزمایشگاهی دیگر این سندرم، مقاومت به انسولین است که در نهایت می تواند به دیابت منجر شود.

به این ترتیب بیمارانی که مبتلا به تنبلی تخمدان هستند در واقع استعداد ابتلا به دیابت را دارند و در صورتی که پرخوری کنند و وزن مناسب نداشته باشند در سنین میانسالی مبتلا به دیابت خواهند شد.

ابتلا به دیابت بارداری نیز در این بیماران کاملا امری محتمل است. یکی از مهم ترین تبعات این بیماری نازایی است که در حدود 40 درصد مبتلایان وجود دارد.

همچنین احتمال سرطان پستان و رحم در این افراد بیشتر از افراد عادی است. احتمال ابتلا به بیماری های فشار خون و بیماری قلبی و نیز دیابت در سال های بعد در این افراد زیادتر است.

از مهم ترین علائم این سندرم که علت نامگذاری آن به عنوان تخمدان پلی کیستیک است، دیده شدن کیست های متعدد کوچک در تخمدان ها در سونوگرافی است.

سایز این کیست ها معمولا زیر 10 میلی متر بوده (9 ـ 2 میلی متر) و به تعداد زیاد در هر تخمدان است و برخلاف کیست های بزرگ تر و منفرد تخمدان، این کیست ها معمولا طی دو تا سه ماه بعد از بین نمی رود. به علاوه در سونوگرافی این افراد معمولا سایز تخمدان ها بزرگ تر از حد عادی است.

برای جلوگیری از عوارض فوق باید به درمان بیماری اقدام کرد. هدف از درمان، منظم شدن عادت ماهانه و در نتیجه تخمک گذاری منظم تخمدان هاست. این کار در درجه اول با کاهش وزن (در بیمارانی که وزن بالاتر از نرمال دارند) و ورزش منظم در کنار مصرف داروهای مناسب انجام می شود.

دکتر رضا کریمی - فوق تخصص بیماری های غدد

8 خطري که زن اهداکننده تخمک را تهديد مي‌کند

در بعضي موارد، علل ناباروري به گونه اي نيست که با تجويز دارو يا روش هاي پيشرفته درمان ناباروري بتوان آنها را رفع کرد، براي مثال در بعضي زنان به خاطر سن بالا، يائسگي زودرس و اختلالات ديگر، عليرغم سالم بودن ارگان هاي باروري، به علت نداشتن تخمک از امکان باروري محروم هستند. در اين افراد تنها راه باروري، دريافت تخمک اهدايي از يک داوطلب زن است.



در سال هاي نه چندان دور هنگامي که زوجي براي بچه دار شدن اقدام مي کردند و نتيجه نمي گرفتند، يا به شرايط بي فرزندي عادت مي کردند و يا جدا مي شدند و يا فرزند شخص ديگري را به عنوان فرزند خود بزرگ مي کردند.اما هم اکنون روش هاي درمان نازايي پيشرفت زيادي کرده اند. به عنوان مثال اگر خانمي به دلايل مختلف تخمک نداشته باشد و به همين دليل قادر به بچه دار شدن نباشد، مي تواند از تخمک اهدايي خانم ديگري استفاده کند.

 در محيط آزمايشگاه تخمک اهدايي توسط اسپرم هاي مرد که همسر گيرنده تخمک است لقاح مي يابد و جنين حاصله از اين لقاح در رحم زن نابارور منتقل مي شود.اولين کودک حاصل از اهداي تخمک در جهان در سال 1984 متولد شده است و اين روش هم اکنون در کشور ما پس از طي مراحل شرعي و قانوني آن سالهاست که مورد استفاده قرار مي گيرد.

 

در اينجا خطرات احتمالي که ممکن است سلامت زن اهداکننده تخمک را تهديد کند، آورده شده است.

 

1- مشکلات تزريق: براي تحريک تخمدان هاي زن اهداکننده تخمک، پزشک هورمون هايي را به او تزريق مي کند تا تخمک هاي سالم آزاد شوند. بسياري از خانم ها هيچ گونه مشکلي در حين تزريق برايشان بوجود نمي آيد، اما عده اي ممکن است حساسيت نشان دهند و ناراحتي هايي مانند قرمزي و کبودي را در محل تزريق تجربه کنند. برخي زنان علائم نادر مانند احتباس مايعات در بدن، درد سينه ها هنگام دست زدن، کج خلقي و .. را گزارش کرده ند.
 

2- کيست تخمدان :يکي از مشکلات زن اهداکننده تخمک، کيست هاي تخمداني مي باشد. اين عارضه در کمتر از يک درصد موارد گزارش شده است. در صورت تشکيل کيست هاي تخمداني، روش جراحي براي اين زنان پيشنهاد مي شود.


3- سندرم تحريک بيش از حد تخمدان ها : در برخي از اهداکننده هاي تخمک، سندروم تحريک بيش از حد تخمدان ها ايجاد مي شود که عوارضي مانند کم آبي بدن، آسيب کليه ها، تجمع مايعات در اندام ها و مشکلات لخته شدن خون را دارد. زماني که قرار است از زن اهدا کننده، تخمک گرفته شود، هورموني به بدن او تزريق مي شود تا بدن او چند تخمک آزاد کند. اگر بدن او نتواند سطح هورمون هاي تزريق شده را در بدن کنترل کند و نسبت به آنها حساسيت نشان دهد، سلامتي فرد تهديد مي شود و حتي ممکن است زندگي فرد را در معرض خطر قرار دهد .گاهي ديده مي شود که فرد پس از اهداي تخمک، دچار افسردگي مي شود. لازم به ذکر است که براي جلوگيري از بوجود آمدن اين مشکل، فرد اهدا کننده بايد خود را از لحاظ رواني آماده کند تا بتواند پاسخ گوي سئوالات خود در آينده باشد

4- آسيب رگ هاي خوني: احتمال ايجاد اين عارضه کم مي باشد. اين عارضه مي تواند در حين برداشتن تخمک از بدن فرد ايجاد شود و به رگ هاي خوني فرد اهداکننده آسيب برساند و يا پس از اهدا، فرد دچار عفونت شود .اما اگر پزشک حاذق و متبحري اين کار را انجام دهد، احتمال ايجاد صدمه و آسيب هاي بدني کاهش پيدا مي کند.


5- گر گرفتگي : يکي از عوارض تزريق هورمون هاي تحريک کننده تخمدان، گر گرفتگي است. عرق کردن، اضطراب،خشکي واژن، بي خوابي، ضربان قلب سريع و احساس گرماي شديد از عوارض اين تزريق محسوب مي شود.پزشکان براي فرد اهداکننده تخمک شرايطي مانند يائسگي را  بوجود مي آورند تا در طي آن بتوانند تخمک آزاد شده را دريافت کنند (علائم شبه يائسگي). فرد ممکن است براي مدتي دوره منظم قاعدگي را از دست بدهد.


6- افسردگي و مشکلات رواني : گاهي ديده مي شود که فرد پس از اهداي تخمک، دچار افسردگي مي شود. لازم به ذکر است که براي جلوگيري از بوجود آمدن اين مشکل، فرد اهدا کننده بايد خود را از لحاظ رواني آماده کند تا بتواند پاسخ گوي سئوالات خود در آينده باشد، مثلا به خود افتخار کند که توانسته يک فرزند را به ديگران اهدا کند و وسيله خوشحالي خانواده اي را فراهم آورد و ناتواني يک زن را براي بچه دار شدن جبران کند.


تذکر : در کشور هايي که مجهز به تکنولوژي اهداي تخمک مي باشند، زنان معمولا با دو نوع انگيزه اقدام به اهداي تخمک مي کنند.
 

انگيزه اول که بسيار پسنديده مي باشد اين است که فرد قصد کمک به زوج ناباروري را دارد که معمولا بروز افسردگي و مشکلات رواني و اخلاقي در اين طيف از زنان بسيار کم گزارش شده است و معمولا اين گروه رضايت مندي خود را از اهداي تخمک اعلام مي کنند.


دسته دوم تنها انگيزه مالي برايشان مهم است که متاسفانه اين دسته از زنان به محض مواجهه با عوارض ناشي از اهداي تخمک، دچار مشکلات و مسائل رواني مي شوند و ممکن است افسردگي هاي طولاني مدت بگيرند.
 

7- سرطان دستگاه هاي تناسلي : برخي مطالعات نشان داده است که اهداي تخمک شانس فرد را براي ابتلا به سرطان هاي زنانه مانند سرطان تخمدان، گردن رحم، واژن و رحم افزايش مي دهد. اعتقاد بر آن است که هورمون تزريق شده براي توليد تخمک مي تواند منجر به بروز سرطان هاي زنانه شود.


8- احتمال مرگ : اگر چه احتمال مرگ بسيار نادر مي باشد، اما علت مرگ مي تواند ابتلا به سرطان هاي زنانه، از دست دان اندام و يا پيشرفت عوارض سندروم تحريک بيش از حد تخمدان ها باشد.

چطور خشکي شانه را رفع کنيم؟

مهم ترين راه درمان بيماري شانه يخ زده، شامل کنترل درد شانه و حفظ دامنه حرکت شانه تا حد امکان است.

شانه يخ زده (Frozen shoulder) يک بيماري است که باعث خشکي و درد مفصل شانه مي شود. علائم اين بيماري معمولا به تندريج شروع شده و با گذشت زمان بدتر مي شوند و معمولا طي يک يا دو سال برطرف مي گردند.در قسمت اول اين مطلب علائم و عوامل خطر اين بيماري را برايتان گفتيم. حالا راه هاي تشخيص و درمان آن را برايتان مي گوييم.

 
راه هاي تشخيص شانه يخ زده

پزشک طي معاينه شانه شما، از شما مي خواهد يک سري حرکات خاص را انجام دهيد تا درد شانه و ميزان حرکت آن را بررسي کند.همچنين پزشک وقتي بازوي شما را حرکت مي دهد، از شما مي خواهد که عضلات خود را شل کنيد تا بفهمد دچار شانه يخ زده هستيد يا آسيب عضله گرداننده شانه.بيماري شانه يخ زده معمولا از روي علائم و نشانه هاي آن مشخص مي شود. ولي ممکن است پزشک يک سري آزمايشات تشخيصي مثل ام آر آي يا عکسبرداري با اشعه ايکس را براي شما بنويسد تا ساير مشکلات ساختاري شانه را رد کند.استفاده موضعي از گرما (مثل کيسه آب گرم) يا سرما (مثل کيسه يخ) روي ناحيه شانه مي تواند درد آن را تسکين دهد

راه هاي درمان شانه يخ زده

مهم ترين راه درمان شانه يخ زده شامل کنترل درد شانه و حفظ دامنه حرکت شانه تا حد امکان است.

داروها

مصرف داروهاي مسکن مثل بروفن مي تواند درد و التهاب شانه يخ زده را کم کند.در برخي موارد، ممکن است پزشک داروهاي مسکن و ضد التهاب قوي تري را براي شما تجويز کند.

روش هاي درماني

متخصص فيزيوتراپي مي تواند به شما يک سري ورزش هاي کششي را ياد دهد که تا حد امکان حرکت شانه شما را حفظ کنند.


عمل جراحي و ساير روش هاي درماني

در بيشتر موارد، مشکل شانه يخ زده طي 12 تا 18 ماه خود بخود بهتر مي شود.در مواردي که علائم اين بيماري هميشگي و دائمي است، پزشک موارد زير را به شما توصيه مي کند:


1- تزريق داروهاي کورتوني: تزريق داروهاي کورتوني به مفصل شانه، درد آن را کم کرده و حرکت شانه را بهبود مي دهد.


2- انبساط مفصل شانه: تزريق آب استريل به کپسول مفصل شانه باعث کشش و انبساط آن شده و حرکت مفصل را راحت تر مي کند.

 
3- درمان دستي (مانيپولاسيون) شانه: در اين روش درماني، پزشک شما را بيهوش و يا شانه شما را بي حس مي کند تا دردي را احساس نکنيد. سپس پزشک، مفصل شانه شما را در جهت هاي مختلفي حرکت مي دهد تا بافت (کپسول) سفت شده را شل کند. بسته به ميزان فشاري که پزشک به شانه وارد مي کند، ممکن است فرد دچار شکستگي استخوان شانه شود.

 
4- عمل جراحي: اگر هيچ روش درماني به شما کمک نکند، ممکن است پزشک براي برداشتن بافت زخمي و چسبندگي هاي داخل مفصل شانه، آن را جراحي مي کند. پزشکان معمولا اين عمل جراحي را توسط روش آرتروسکوپي (ديدن داخل مفصل) انجام مي دهند.در آرتروسکوپي، لوله هاي فلزي توخالي باريکي را از يک برش کوچک در اطراف مفصل، وارد آن مي کنند و روي مانيتور، داخل مفصل را مشاهده مي کنند.

شيوه زندگي و درمان هاي خانگي

استفاده منظم و مداوم از شانه طي فعاليت هاي روزمره مي تواند خشکي شانه را کم کرده و ميزان حرکت آن را افزايش دهد.استفاده موضعي از گرما (مثل کيسه آب گرم) يا سرما (مثل کيسه يخ) روي ناحيه شانه مي تواند درد آن را تسکين دهد.

جلوگيري از شانه يخ زده

يکي از مهم ترين علل ابتلا به بيماري شانه يخ زده، حرکت ندادن آن براي مدت زمان طولاني است که بعد از آسيب شانه (مثلا در تصادف)، شکستگي استخوان بازو و يا سکته مغزي رخ مي دهد.اگر بعد از آسيب شانه، حرکت دادن آن برايتان سخت بود، از پزشک بپرسيد چه ورزش هايي را مي توانيد طي دوران بهبودي آسيب شانه انجام دهيد که حرکت مفصل شانه را حفظ کند.

دراز کشيدن در وان يا ماندن زير دوش باعث آرامش مي‌‌‌شود، اما در طولاني مدت باعث خشک شدن پوست خواهد شد، چراکه آبي که به خورد پوست مي‌رود و به پوست نفوذ مي‌‌‌کند، هنگام خشک شدن، معمولا باعث مي‌شود آب بيشتري تبخيرشود.

استحمام و شستشو، آلودگي‌هاي بسياري مانند انواع و اقسام عفونت‌ها و حتي مواد مضري را که از محيط روي پوست قرار مي‌‌گيرد، از روي پوست پاک مي‌کند و قدم اول بهداشت پوست محسوب مي‌‌‌شود، اما آداب حمام رفتن سنتي که افراد ساعت‌ها در حمام‌هاي عمومي‌ و خصوصي سپري مي‌‌‌کردند و زمان بسياري صرف ليف‌زدن و کيسه کشيدن مي‌‌‌شد، با شرايط جديد که حمام در دسترس است، فرق مي‌کند.

متخصصان پوست مي‌گويند امروزه استحمام طولاني توصيه نمي‌شود.دکتر سيدمسعود داودي، متخصص پوست و عضو هيات‌علمي دانشگاه علوم‌پزشکي بقيه‌الله، در مورد آداب و اصول استحمام سالم برايمان گفته‌اند.

 بهترين فاصله بين حمام رفتن‌ها از نظر علمي چقدر بايد باشد که سلامت پوست حفظ شود؟

دفعات استحمام به پوست افراد و نوع فعاليت آنها بستگي دارد، مثلا افرادي که پوست چربي دارند، زمان تعريق ممکن است بوي نامطبوعي از بدنشان متصاعد شود. بنابراين به‌خصوص در فصل گرما بايد بيشتر استحمام کنند.نقطه مقابل آنها افراد با پوست خشک هستند که به‌خصوص در فصل پاييز و زمستان که هوا خشک است، بهتر است کمتر و هفته‌اي يک‌بار حمام بروند. افراد با پوست معمولي نيز مي‌‌‌توانند يک يا دو روز در ميان، استحمام کنند.حالا اگر افرادي که به‌علت نوع شغل خود مجبورند استحمام بيشتري داشته باشند، پوستي خشک دارند. لذا بايد هر بار استحمامشان، در حد رفع آلودگي از روي بدن و شستشوي نواحي‌اي که امکان دارد به علت تعريق، بوي نامطبوعي داشته باشند، باشد، چراکه مصرف روزانه صابون، خشکي پوست و به‌دنبال آن امکان بروز اگزماهاي پوستي را به دنبال خواهد داشت.اگر زمان طولاني زير دوش آب بمانيد، علاوه بر آنکه آب زيادي هدر مي‌‌‌رود و در دوره بحران آب اين کار منطقي نيست، براي سلامت پوست هم ضرر دارد

آيا شما براي افراد توصيه‌هايي براي استحمام داريد؟

بله، به‌خصوص در بيماران پوستي و افراد دچار اگزماهاي پوستي، فواصل استحمام بسيار مهم است. در کساني که با اگزماي سرشتي به دنيا آمده‌اند، دفعات حمام کردن مهم نيست، اما بايد زمان دوش‌گرفتن کوتاه (در حد دو دقيقه) باشد و پس از استحمام و خشک کردن پوست بدن، حتما پوست را با يک روغن طبيعي يا روغن‌هايي که به شکل فراورده‌هاي دارويي در داروخانه‌ها به‌عنوان لوسيون يا روغن کودک موجود است، چرب کنند.

دو دقيقه زمان کوتاهي براي استحمام نيست؟

نه، معمولا بهترين شيوه استحمام آن است که محيط حمام طوري گرم باشد که فرد مدت زمان زيادي زير دوش نماند و ظرفي محتوي آب براي شستشوي سر، صورت و بدن استفاده شود. در اين صورت فقط دو دقيقه زير دوش ماندن کافي است.

اگر زمان طولاني زير دوش آب بمانيد، علاوه بر آنکه آب زيادي هدر مي‌‌‌رود و در دوره بحران آب اين کار منطقي نيست، براي سلامت پوست هم ضرر دارد.

برخي معتقدند استحمام طولاني‌مدت باعث آرامش مي‌شود. اين تصور درست است؟

دراز کشيدن در وان يا ماندن زير دوش باعث آرامش مي‌‌‌شود، اما در طولاني مدت باعث خشک شدن پوست هم خواهد شد، چراکه آبي که به خورد پوست مي‌رود و به پوست نفوذ مي‌‌‌کند، هنگام خشک شدن، معمولا باعث مي‌شود آب بيشتري تبخيرشود.

بسياري از والدين استحمام طولاني و آب‌بازي را براي کودک مناسب مي‌دانند. نظر شما چيست؟

کودکان پوست خشکي دارند و طولاني شدن استحمام و تماس با آب مي‌‌‌تواند باعث خشکي بيشتر پوست آنها و التهاب پوست يا اگزماهاي پوستي شود. اين بيماري معمولا خود را به شکل خارش، قرمزي و پوسته‌ريزي نشان مي‌‌‌دهد.

استحمام طولاني، به‌خصوص براي کودکان و سالمندان، اصلا مناسب نيست.حمام کردن کودک راه و روش دارد، مثلا حتي استفاده از وسايلي مانند سنگ‌پا از آنجا که پوست کف پاي کودکان لطيف، نرم و نازک است، براي آنها توصيه نمي‌شود. يک شستشوي معمولي و استفاده از يک ليف نرم، براي پاکيزگي بچه‌ها کافي است.


کلا استفاده از سنگ‌پا را در حمام توصيه مي‌کنيد؟

بله، با افزايش سن به‌خصوص در افرادي که دچار اضافه وزن هستند، پوست کف و پاشنه پا نسبتا ضخيم مي‌شود. ضخيم‌شدن پوست مشکلي ندارد، اما از آنجا که مستعد بروز ترک کف پا است و امکان بروز عفونت و درد ترک‌ها وجود دارد، لازم است براي پيشگيري و حتي درمان در زماني که ضخامت پوست در حمام بر اثر رطوبت نرم‌شده، با سنگ‌پا آن را نرم‌تر کرد.اگر با استفاده از کرم مخصوص پا بعد از حمام پوست چرب شود، بهتر است و مي‌توان زيبايي و سلامت پاشنه و کف پا را تضمين کرد.

نکته مهم اينکه سنگ‌پاها چه طبيعي، چه مصنوعي يا پلاستيکي، يک وسيله شخصي‌اند و هر فرد بايد سنگ‌پاي جداگانه داشته باشد، چراکه بسياري از بيماري‌هاي قارچي، ميکروبي و به‌خصوص زگيل با سنگ‌پا قابل‌انتقال هستند.

حالا که از حمام گفتيم، در مورد شامپوي خوب هم توضيح دهيد.

شامپوها خوب و بد ندارند. اينکه چه مارکي و چه برندي باشد هم اصلا مهم نيست. گراني يک شامپو هم نشان‌دهنده مناسب بودن آن نيست.در زمان خريد شامپو، فقط بايد به نوع موهاي خود (چرب، خشک يا معمولي) دقت کنيد.افرادي که موهايشان را رنگ کرده‌اند، بايد از شامپوي مخصوص موهاي رنگ‌شده و آسيب‌ديده استفاده کنند.کف زياد و غلظت شامپو هم مهم نيست. بهتر است هنگام خريد شامپو ابتدا نمونه‌هاي کوچک‌تر را انتخاب کنيد و در صورت رضايت، نمونه‌هاي با حجم بيشتر شامپو که اصطلاحا شامپوي خانواده است را بخريد.

شستشوي بدن با صابون بهتر است يا شامپو بدن؟

شامپو يک فرآورده مدرن و جديد و صابون يک فرآورده قديمي‌ و سنتي است. سازگاري صابون با pH‌ و اسيديته بدن کمتر از شامپو است، به‌طوري که امکان دارد باعث تحريک، قرمزي و التهاب پوست سر و بدن شود، بنابراين استفاده از شامپوي سر و بدن از صابون بهتر است.

چه ليفي انتخاب کنيم؟

ممکن است برخي افراد به علت خارش پوست ترجيح دهند ليفي انتخاب کنند که الياف زبرتري داشته باشد، اما ليف بايد حتما نخي، لطيف و نرم باشد.از آنجا که ليف خيس کانون عفونت‌ها و قارچ‌هايي است که مي‌‌‌توانند در محيط مرطوب رشد کنند، در افرادي که بيماري‌هاي قارچي و عفوني دارند، بايد بعد از استحمام، ليف را کاملا شست و حتما جلوي آفتاب خشک شود و در صورتي که اين کار امکان‌پذير نباشد، بايد ليف را بعد از شستن کاملا باز کرد و داخل حمام آويزان کرد تا در اسرع وقت خشک شود.درب حمام را بعد از استحمام باز بگذاريد تا داخل آن خشک شود، زيرا محيط خيس حمام جاي مناسبي براي رشد قارچ هاي بيماري زا خواهد بود.